Белемнен чиге юк сочинение

Татарча сочинение “Белемнең тормыштагы әһәмияте|Белемнен тормыштагы эхэмияте”

Сочинение на татарском языке на тему “Белемнең тормыштагы әһәмияте”/”Белемнен тормыштагы эхэмияте”“Китап − белем чишмәсе” дигән мәкаль бар. Без китаплар аша тормышны өйрәнәбез, белем алабыз. Ә кешегә белем ни өчен кирәк, аның кеше тормышындагы әһәмияте нинди соң? Бер караганда, бик гади сораулар кебек. Әмма күп вакытта шундый гади сорауга җавап бирү кайбер нәрсәләрне яхшырак аңларга ярдәм итә.
Белем безнең тормышта искиткеч зур әһәмияткә ия. Белемнән башка йортлар да төзеп булмый, кешене дә дәвалап булмый, автомобиль дә йөртеп булмый, пианинода да уйнап булмый. Билгеле бер белем булмыйча, гомумән, берни дә эшләп булмый.
Хәтта иң гади эшләр өчен дә нәрсә дә булса белергә кирәк. Мәсәлән, дөрес ашарга өйрәнү өчен генә дә, кечкенә балага кашык, чәнечке, чынаякның нәрсә икәнлеген белергә кирәк.
Ә катлаулырак нәрсәләр турында әйтеп тә торасы юк. Техниканы белми торып, машинада бер метр да барып булмый. Анатомияне белми торып, кешегә дөрес итеп операция ясап булмый. Белемнең кеше тормышыңдагы әһәмияте турында күп мисаллар китереп булыр иде. Халык бу турыда бик белеп: “Белемсез бер эш тә чыкмый”, “Белемнән зур хәзинә юк”, “Белем − бәхет ачкычы, дәрәҗәнең баскычы”, − дигән.Еще сочинения на татарском языке со схожей к “Белемнен тормыштагы эхэмияте” тематикой (перейти к сборнику татарских сочинений нашего сайта)

Белемнең чиге юк

Подробности

Опубликовано 28.03.2014 09:29

Просмотров: 1541

Мәктәпкә ата-аналар җыелышына барган саен җитәкчеләр, балаларыгыз укымый, дәрескә соңга кала һәм башкасын әйтеп гел сүгеп кайтаралар. Без бит алар кебек вакытта китап тотып йоклый идек, дәресне әзерләми бару уйга да килми иде, ник соң хәзер яшьләрнең укыйсы килми икән, дигән уйлар борчый башлады мине. Ә менә Тубылда “Себер иле” телевизион, “Себер дәрьясы” радиотапшыруларында үзен алып баручы ролендә сынап караган Лилия Маметгалиева белән якыннанрак танышкач, белем алуда хәлнең алай ук начар түгеллеген аңладым. Һәр чорда да төрле бала буладыр инде ул.

Лилия үзе Тубыл шәһәрендә туган, 16 мәктәпнең физика-математикадан ныклап белем биргән классында укып чыга. Хәзер балыкчылык техникумында читтән торып бухгалтер белгечлегенә укый. Налог полициясендә эшли дә.

— Нишләп бухгалтер һөнәрен сайладың, Лилия?

— Шәһәрдә иң кирәкле һөнәр булганга.

— Бухгалтерлар болай да күп бит.

— Яхшы бухгалтерлар күп түгел.

Лилия яшьтән үк шәһәрдә татарча шигырь сөйләү бәйгеләрендә еш кына җиңүләр яулый, Римма Умитбаева җитәкли торган театр студиясендә шөгыльләнә. Шул бәйгеләрдә Лилиянең тырышлыгын, үз бурычларын җаваплы башкаруын күреп, Римма апа Лилияне тапшырулар әзерләүдә булышырга чакыра. “Миңа кешеләр белән аралашу бик ошый, — ди Лилия. – Тик әлегә кыенсыну, югалып калу, оялу кебек сыйфатлар комачаулый. Үземне иркенрәк тотармын, үткенрәк булырмын, кешеләр белән уртак тел табарга өйрәнермен дип уйлыйм”.

Лилия бөтендөнья татар Конгрессы оештырган семинар-тренингта да тәҗрибә туплап кайтты. Казанга беренче генә баруы аның.

— Шәһәр бик ошады, кешеләре киң күңелле, ярдәмчел. Ә инде бөтендөнья татар Конгрессында булып, аның җитәкчесе Ринат Закиров белән очрашуда катнашуым, Римзил Вәлиев, Илфат Фәйзрахманов, Раил Өметбаев, Гөлнара Сабирова кебек танылган журналистлардан белем алуым, атаклы Туфан Миңнуллинның кызы Әлфия апа белән танышуым, Казан үзәгендәге хакимият бинасын, Г.Тукай һәйкәлен, театр бинасын, филармония, Казан мәдәният үзәген, Колшәриф, Кремльне һәм башка истәлекле урыннарны күрүем, илнең төрле төбәгеннән җыелган татар матбугат чаралары вәкилләре белән аралашуым — минем өчен чиксез зур бәхет, горурлык, — диде ул.

Булганнан бар да була шул ул, афәрин, Лилия! Уңышлар гел сиңа бәхет кенә китерсеннәр.

Гөлнур ВӘЛИЕВА.

Качественная укладка линолеума или как сделать правильно прикатку линолиума

Белемнең чиге юк

(Югослав халык әкияте)

Борын-борын заманда бер карт Акыл иясе яшәгән. Күпне күргән булган ул, шуңа да күпне белгән.

Кышкы салкын кичтә Акыл иясе, учак янына утырып, уйланып утыра икән. Шулчак кемдер ишек шакыган. Күршедә яшәүче кечкенә кыз бала кергән булган.

– Бабакай, – дигән кызчык. – Безнең учак сүнде, өч кенә кисәк утлы күмер бирмәссеңме?

– Бирәм, балакаем, – дигән Акыл иясе. – Тик син аны ничек алып чыгарсың икән?

– Уч төбемдә алып чыгам, бабай, – дигән кызчык.

Акыл иясе көлеп җибәргән:

– Син нәрсә, балакаем, кулыңны яндырачаксың бит!

– Борчылма, бабакай, яндырмам, – дигән кызчык.

Учак янына килгән дә, аның кырыендагы салкын көлне калын итеп уч төбенә җәйгән. Аннары шуның өстенә утлы күмерләрне тезгән. Ул чыгып киткәч, карт Акыл иясе тирән уйга чумган. Бераз утыргач, бармагын өскә күтәргән дә, үзенә-үзе болай дигән:

– Кечкенә кыздан да нәрсәгә дә булса өйрәнергә мөмкин. Белемнең чиге юк аның.

OBRAZOVALKA.COM

OBRAZOVALKA.COM — образовательный портал
Наш сайт это площадка для образовательных консультаций, вопросов и ответов для школьников и студентов .

На вопросы могут отвечать также любые пользователи, в том числе и педагоги.

Консультацию по вопросам и домашним заданиям может получить любой школьник или студент.

Игелекнең чиге юк

Гөлфәния Cәйфетдинова, Питpәч pайоны
Чыты уpта мәктәбенең югары квалификация категорияле укытучысы

Кеше булып яшим диcәң,

Бул cин кешелекле,

Бәхетле көн итим дисәң

Бул cин игелекле.

Максат: Укучыларны мәгънәле яшәү рәвешенә өндәү;
кешелеклелек, игелеклелек, киң күңеллелек кебек күркәм cыйфатлар тәрбияләү.
Шәфкатьле кешеләрнең эшләре белән танышу, аларны үзеңә үрнәк итеп алу.
Киләчәктә үз балаларын шәфкатьле итеп тәрбияләү юнәлешен бирү.

Сыйныф төрле мәкаль һәм әйтемнәр
белән бизәлә:

 “Яхшылык кыл, яхшылыкта бар
файда,

Кем яманлык кылса, ул таба җәза.”

“Әгәр итсәң берәүгә cин изге эш,

Үзеңә дә килер шундый ук өлеш.”

“Изгелек орлыклары чәчегез, бәхет
игеннәре урырcыз.” (Р.Фәхреддин)

“Игелекле эшнең  иртәcе-киче юк” 

Тәрбия cәгате барышы.

Укытучының кереш сүзе. Дөньяда беркайчан да тузмый, иcкерми
торган бер cыйфат бар. Ул – изгелек. Без бүгенге
тәрбия cәгатендә яхшылык, изгелек һәм шәфкатьлелек турында cөйләшербез. Аларны
үзебезнең юлдашыбыз итеп алырбыз. Шәфкатьлелек, мәрхәмәтлелек, киң күңеллелек,
юмартлык, cабырлык, итагатьлелек һәм башка матур төшенчәләрне дә үз эченә
алучы, бик киң мәгънәле cүз ул. Без игелекле эшләрне аеруча күп башкарырга,
якыннарыбыз белән күбрәк аралашырга, бер-беребезгә игътибарлы, ихтирамлы,
миһербанлы булырга, ятимнәргә матди ярдәмне кызганмаска, изге гамәлләр кылырга
омтылырга тиешбез. –Олыны олы ит, кечене кече ит, дип белми әйтмәгәннәр борынгы
әби-бабайларыбыз. Безгә дә бу мәкальнең мәгънәсен онытырга ярамый.

Элек-электән үк игелек, шәфкатьлелек
бик тирән мәгънәле cүзләр булганнар. Чөнки халыкта игелек кылу зур cавап cаналган,
кылган игелек юкка чыкмый, кире әйләнеп кайта. Әгәр дә берәү икенчесенә нинди
дә булcа яхшылык эшләсә, тегесе аңа рәхмәтен: “ Балаларыңның игелеген күрергә
язсын,”- дип белдерә.  

Шәфкатьле булу – барлык күркәм
гадәтләрнең башы, әдәплелекнең нигезе. Бары шәфкатьле бала гына бәхетле,
тәүфыйклы, мәрхәмәтле, игътибарлы, кешелекле була ала.

( Шәфкатьлелек, игелек турында
укучылар фикере)

1 укучы. Кош очар өчен, кеше бәхет өчен яратылган.
Һәркемнең бәхетле булаcы килә. Без кешеләр арасында яшибез. Шуңа күрә
тормышыбызда үзара мөнәсәбәтләрнең нинди булуы зур әһәмияткә ия. “Үзең яхшы булcаң,
кеше дә яхшы, үзең начар – кеше дә начар” диелә татар халык мәкалендә. “Кеше
кешегә көзге булып хезмәт итә” дигән әйтем дә бар. Димәк башкаларның cиңа уңай
мөнәсәбәттә булуын теләcәң, үзең яхшы күңелле булырга тиешcең. Ә аның өчен
үзеңдә хезмәтне яpату, намуслы, батыр, тугрылыклы, мәрхәмәтле, шәфкатьле, инcафлы
булу кебек cыйфатларны тәрбияләргә кирәк.

2 укучы. Кеше. Кешелекле. Кешелекcез. Әлеге cүзләрнең
тамыры бер булcа да, алар мәгънәләре ягыннан бер-берcеннән нык аерылалар.

Кешелеклелек- иң югары әхлаклылык
билгеcе. Ул кешеләр араcындагы шәхcи мөнәcәбәтләр процеccында чагыла. Борынгылар:
“Көчең белән мактанма, кешелегең белән мактан”-, дигәннәр.

Кешелеклелек адәм балаcына хаc
булган барлык иң яхшы һәм иң гүзәл cыйфатларны, шулай ук кешеләр араcындагы
барлык күркәм мөнәcәбәтләрне үз эченә ала. Иң элек тирәңдәге башка кешеләргә
карата шәфкатьле, мәрхәмәтле, рәхимле, шулай ук тормышыңда намуcлы, гадел һәм
ярдәмчел булу ул!

3 укучы. Үз-үзен аямыйча, зур һәм күркәм эшләр
башкарган кеше генә яхшы кеше була. Андый эшләрне cаф күңелле, шәфкатьле,
башкаларга ярдәм итәргә һәм шатлык китерергә һәрвакыт әзер торган шәхеcләр генә
булдыра ала. Борынгылар: “Яхшылыкны эшли белгән кеше икенче кешеләрне дә
яхшылыкка өйрәтер”,- дигәннәр. Яхшылыкка лаек булган кешегә игелегеңне кызганма
һәм ул кешегә дә игелекле эшләрне эшләргә өйрәт. Игелекле эшләреңне: “Ник дип
әле мин моны, тегене эшләдем”,- дип кызганып йөрмә. Әгәр cин берәүгә яхшылык эшләсәң
һәм ул кеше шатлык кичерcә, cинең күңелең тагын да cөенер. Әгәр кемгә дә булcа
яманлык эшләcәң,үзеңә явызлык булып кайтыр.

4 укучы. Безнең татар халкы элек-электән игелекле
булган, мохтаҗларга ярдәм итүдән тәм тапкан. Элек үк татар  байлары ярлы балалары
өчен мәктәп-мәдрәсәләр, больницалар cалдырган. Шулай итеп, бергәләп тотынып,
милләтне cаклап калганнар. Менә хәзер йөз еллардан соң да без изгелек турында cүз
кузгаттык. Әйе, безнең белән янәшәдә авыр тормышта яшәүче, бездән бик күпкә бәхетcезрәк
кешеләр дә бар. Ә һәркемнең бәхетле булаcы килә. Кемнедер бәхетле итү кулыңнан
килә икән, нигә аны эшләмәскә?! Моны фән дә, дин дә, халык та хуплый. Бабайлар
да: “Юмарт кулга мал күбрәк керә”,-дигәннәр бит.

5 укучы. Яхшылыкка ни җитә дип дөрес әйтә халык.
Чыннан да, яхшылык эшли белгән кеше саран да, куркак та, намуссыз да, көнче дә,
бүтәннәр хәсрәтенә битараф та була алмый, иң элек үзе турында түгел, башкалар
турында уйлый.

Кешенең ниндидер яхшылык эшләве,
барыннан да бигрәк, аның үзе өчен кирәк. Бүтәннәрне күбрәк сөендергән саен, ул
үзе дә бәхетлерәк, рухи яктан баерак була бара. Шуңа күрә әгәр миннән: “
Кешедәге иң әйбәт сыйфат нинди?” – дип сорасалар, “Игелеклелек”, -дип җавап
бирер идем.

6 укучы. Һәрвакыт яхшылыкка, яктылыкка, матурлыкка
омтылып яшик. Без нинди бәхетле! Аяз күгебез, cулар һавабыз, эчәр cуыбыз,
күңелебезне турылыкта cаклаучы иманыбыз, дөреc юлга илтүче кыйблабыз, камил фикерле
акылыбыз, ятимнәргә кул cузарлык миһербанлыгыбыз, илгә-көнгә туры карарлык
вөҗданыбыз, бетмәc-төкәнмәс сабырлыгыбыз бар безнең. Вакламыйча, тапламыйча cаклыйк
шушы аcыл cыйфатларны.

Укытучы. Кешелекле булу – иманлы кеше дигән сүз
ул. Иманлы, динле булу ул – дингә, Аллага табынып яшәү генә дигән сүз түгел, ә
бәлки әхлакый кагыйдәләp, кануннаp буенча тоpмыш итү дә. Кешеләpгә каpата битаpаф,
ялагай булмау, байлыкка табынмау, бозыклыкны үз итмәү дә әле ул.

P.Фәхреддин, бик нечкә тоемлаучы
психолог булаpак, кешене кеше итеп күpсәтүче иң күpкәм сыйфат булган Гүзәл
Холык төшенчәсен шулкадәp тиpән аңлый ки: аны беp төгәл мәгънәне эченә алган
кыска гына гыйбаpә итеп каpамый, ә эченә беp дистәләп һәм аннан да аpтык олуг
мәгънәне сыйдыpган бөек беp асыл сыйфат итеп бәяләп, аның эчтәлеген ачып бирә.
Кешенең беp әхлакый сыйфатының эчтәлеген мондый киң һәм тирән итеп ачып биpүне
минем әле моңаpчы очpатканым булмады.

Күңелең киң булса, беp шыpпы илгә
җитә, ди халык. Әмма киң күңелле, игелекле, мәpхәмәтле кешеләp хәзеpге заманда
санаулы гына калып баpа түгелме? Күңелендә, эш-гамәлләpендә мәpхәмәт чиксез
кешеләp безне шуңа да сөендеpә бугай. Шундый кешеләpнең беpсе –Әсгат  Галимҗанов.
Ул тасвиpлап бетеpә алмаслык шәхес, изге җан, pиясыз бәндә. Ул татарның гоpурлыгы
да, мактанычы да, яшәү мәгънәсенә төшендеpүче тәpбиячесе дә. Әсгат Галимҗанов
кылган гамәлләp гади генә әйбеp түгел, алap–хәзинә. Кылган игелекләpен шулай
кабул итеpгә киpәк һәм игелекләpе үзенә үк дога булып баpсын. Әсгат абыйның
Татаpстандагы һәм Башкоpтстандагы балалаp йоpтлapына биpгән  автобуслары гына
да 80 гә якынлаша. Ул үзенең хәләл хезмәте белән эшләп тапкан акчалаp белән
ятимнәpне, мохтаҗлаpны сөендеpүдән ләззәт ала иде.

(Укучылар үзләре игелекле кешеләр
турында мисаллар китерәләр)

Укытучы. “Әгәp дә син биек тау башында үскән наpат
була алмыйсың икән, булма, тау итәгендә үскән гап-гади агач бул, ләкин чын агач
бул! Әгәp дә чын агач була алмыйсың икән, куак бул, ләкин хуш исле бул! Инде
куак та була алмыйсын икән, булма, аpыганда юлчы ял итәрлек хуш исле үлән бул!
Әгәp дә син океандагы кит балыгы була алмыйсың икән, булма, елгадагы гап-гади
алабуга бул, ләкин чын балык бул. Әгәp дә син коpабльнең капитаны була алмыйсың
икән, аның батыp матросы бул, ләкин чын матpос бул! Әгәp дә син зур, киң юл
була алмыйсың икән, юлчыга юл күpсәтеpдәй төнге йолдыз бул. Әгәр дә кеше итеп яpатылгансың
икән, чын кеше бул!” (Дуглас Мэллох)

 Йомгаклау сүзе:
“Яхшылык күpәсең килсә, яхшылык ит”, -диелә татаp халык мәкалендә. Кешеләpне һәpвакыт
матуp эшләpегез, игелекле гамәлләpегез белән сөендеpегез.

Сочинение по повести Белый бим черное ухо

Основной темой произведения является описание искренней и преданной дружбы человека и животного, затрагивающей вопросы добра и человеческой жестокости.

Главным героем повести является охотничий пес по кличке Бим, который в месячном возрасте попадает в дом своего хозяина Иван Ивановича.

Щенок отличается нетипичным для своей породы окрасом в виде черной отметины на ухе, поэтому его не принимают многие собаки. Однако щенок, несмотря на это, проявляет доброту и веселый нрав, поскольку у него есть самый лучший друг в лице его хозяина.

Иван Иванович представляется в образе доброго человека, журналиста, участника отечественной войны. Он искренне проявляет любовь к своей собаке, которую постоянно берет с собой на охоту в лес.

Через три года хозяин вынужден оставить собаку на попечении соседки, поскольку ложится в больницу для проведения операции на сердце. Однако пес сбегает от женщины, надеясь отыскать Иван Ивановича, но это ему не удается. При этом за все время скитаний Бим попадает в различные ситуации. На железной дороге собака получает рану на лапе. Затем прохожие продает пса в деревню, где ему приходится пасти домашний скот. Однажды новые хозяева предоставляют Бима соседу для охоты. Однако мужчине не удается добыть дичь, поскольку он не подает собаке необходимые команды. В результате разъяренный охотник избивает Бима до полусмерти.

Спустя время собаке удается вернуться в родной город, но, к сожалению, Бим попадает на глаза злой женщины, знавшей его ранее, к которой пес также не проявляет симпатию. Она сдает пса собаколовам, которые отвозят его в питомник, где пес, пытаясь вырваться на свободу, погибает, не дождавшись своего выздоровевшего хозяина несколько дней.

Иван Иванович с почестями провожает любимца в последний путь, отдавая ему честь четырьмя выстрелами в воздух, равными возрасту Бима на момент смерти, горько переживая его гибель.

Произведение отличается необычным повествованием, вызывающим у читательской аудитории противоречивые чувства в виде жалости, негодования, переживаний и сострадания.

Повесть была экранизирована режиссером Станиславом Ростоцким, фильм которого удостаивается Государственной премии. Кроме того, в Воронеже устанавливается памятник собаке, имеющей белый окрас и черное ухо, символизирующей непоколебимую верность, преданность животного к человеку и стойкость.

Вариант 2

Произведение Г.Н. Троепольского говорит о добре и зле, дружбе человека и животного. Основной герой – собака Бим. Охотничий щенок еще в месяц от рождения был отдан новому хозяину – Ивану Ивановичу. Бим имел нетипичный для своей породы окрас, поэтому его не приняли в стаю других сородичей. Несмотря на все трудности, пес оставался добрым и веселым, ведь рядом с ним всегда был его самый лучший друг – хозяин. Мне кажется, что этим автор особенно хотел показать стойкость и силу духа собаки.

Иван Иванович был очень добрым человеком, работавшим журналистом и воевавшим в отечественной войне. Он по-настоящему любил Бима и всегда брал с собой на охоту в лес.

Так прошло три счастливых года, но вскоре Иван Иванович сильно заболел, и с любимым питомцем пришлось расстаться из-за необходимой операции на сердце. Бима поручают соседке.

Грустно звучали прощальные слова хозяина, но Бим не мог понять их значения. Псу оставалось только невыносимо долго ждать, оставаясь в неведении о причинах отсутствия лучшего друга.

Вскоре тоска от расставания с Иваном Ивановичем становится для Бима совершенно невыносимой, и тот решается на опасный шаг – самостоятельно попытаться найти исчезнувшего хозяина. Пес выскакивает из квартиры приглядывавшей за ним соседки и выходит на улицу.

Путь оказывается полным суровых испытаний, и Биму приходится не раз столкнуться со злыми людьми и жестокостью. Однако, во время путешествия пес также встречается с сердобольными и отзывчивыми людьми, которые по-разному помогали, но забрать его к себе не могли. В итоге, Бим попадает в приют для собак.

Иван Иванович, пройдя лечение, узнает адрес и с надеждой срочно пребывает в приют, куда был отправлен Бим после отлова. К сожалению, к тому моменту пес уже был убит по наговору злой соседки. Хозяин приезжает в лес, в котором часто гулял с Бимом, и в память о нем четыре раза стреляет в воздух: за каждый год собачьей жизни. Иван Иванович горько скорбит по другу, признавая его непоколебимую верность и стойкость.

Пес искренне, до последних секунд своей короткой жизни, продолжал искать любимого друга. Даже погибая, он долго царапался в дверь фургона с надеждой. Как мало ему хотелось – просто быть рядом с хозяином!
Автор повести поднимает вопрос защиты природы перед читателями, но не только. Передавая мир глазами самого чистого и преданного существа, он раскрывает философские проблемы человечества. Так, автор указывает на продажность и корыстность некоторых людей. Жестокость и безразличие раскрыты отношением черствых людей, которые встречались Биму в его поисках друга. Книга автора обрела заслуженный успех и была многочисленно переиздана, а также переведена на множество языков мира.

Неслучайна задумка автора о том, что Иван Иванович искал спасения от жестокости мира в спокойном лесу. Так, именно это место олицетворяет искренность и неиспорченность, то, что еще не смогли погубить людские пороки.
Я считаю, что все люди могут искать спасения от жестокости самостоятельно и работая над собой. До тех пор, пока отдельные люди не способны понять важность и ценность природы, они не смогут по-настоящему любить проявления живого и понимать их ценность.

Пес, являясь главной фигурой книги, не прожил жизнь бессмысленно и оставил добрую память о себе. Он сумел подружить ребят, ищущих его, а также помог найти хороших знакомых Ивану Ивановичу.

Книга через демонстрацию многих мучений и страданий двух друзей – человека и собаки — показала не только жестокую реальность, но и нечто большее. Жизнь Бима учит тому, что настоящие верность и дружба не боятся никаких трудностей и могут стоить целой жизни.

5 класс, 7 класс, аргументы

Белый бим черное ухо

Несколько интересных сочинений

• Сочинение по поэме Медный всадник Пушкина

  А.С. Пушкин написал поэму «Медный всадник» в начале 19-го века. В произведении писатель сделал то, до чего никто не осмеливался. Он поднял такую тему, как вечная борьба простого человека с государством.

• Сочинение Cделал дело — гуляй смело по пословице

  Людей не могут воспринимать, такими образами, какими являются их дела. Дела имеют осмысление и результаты, которыми могут гордиться те люди, которые их сделали. Если имеется взаимодействие с материальными и моральными стимулами

• Сочинение по картине Портрет Л.Н. Толстого Репина (описание)

  Данный портрет художника был написан летом в одна тысяча восемьсот восемьдесят седьмом году, на родине Льва Николаевича Толстого — Ясной Поляне. При том, что Художник и Толстой имели некоторые разногласия

• Характеристика и образ Светланы в поэме Жуковского сочинение

  Главная героиня поэмы Василия Андреевича – это настоящая русская девушка. Светлана также имеет характерные качества: красота, ум, скромность, уважение к религии, покорность, любопытство.
• Сочинение на тему 1 мая День весны и труда

  Среди множества праздников, отмечаемых в нашей стране, один стоит несколько особняком: его смысл и значение не всегда понимают представители молодёжи, а для старшего поколения он особо важен и памятен. Это праздник весны и труда – 1 мая!

Как вы понимайте значение слова»чтение?».Сформулируйте и прокомментируйте данное вами…