Перейти к контенту
Бандароўна – мужная і вольналюбівая дзяўчына. Яна мае палымяную душу, прыгожы твар і цудоўную знешнасць. Людзі пра яе казалі як пра нейкае цуда. Бандароўна валодае смеласцю, непакорлівасцю, гордасцю. Характар украінскай дзяўчыны просты і у той жа момант яна мае пачуццё уласнай чалавечай годнасці.
Сэрца Бандароўны напоўнена каханнем да сваёй радзімы, свабоды, да свайго народа.
Бандароўна ня можа жыць у няволі,б яна ненавідзіць прыгнёт і не жадае стаць палюбоўніцай пана Патоцкага. Бандароўна ахвяруе сваім жыццём у імя свабоды.Рашуча адхіляе дзяўчына прапанову Патоцкага. Не патрэбны ёй грошы і багацце. І калі Бандароўна уступае у паядынак з Патоцкім, то у гэты момант на яе баку застаюцца падтрымка народа і чалавечая праўда.Дзяўчына здольна на любы учынак, дажа на самаахвярнасць.
Янка Купала у вобразе Бандароўны адлюстраваў лепшыя рысы характару народа, а гэта — гераізм, каханне, высокая чалавечая годнасць, непакорлівасць, маральная чысціня.
Бандароўна ў паэме Янкі Купалы – прыгожая маладая дзяўчына з трагічным лёсам. Закахаўся ў яе пан Патоцкі, ды не вынес абразы. На смольныя жарты ягоныя дзяўчына адказала аплявухай. Пан схапіў яе прапанаваў выбіраць – ці жыццё з ім, ці смерць. Дзяўчына выбрала смерць.
“Хараства такога ў свеце не было, не будзе”, — так апісвае сваю гераіню аўтар. Знешняя прыгажосць Бандароўны адпавядае прыгажосці яе душы. Нескароная, смелая, з чыстымі думкамі яна не баіцца жорстка адказаць пану. А калі ён спакушае яе яствамі, прапануе жыць з ім і купацца ў багацці, яна адмаўляецца. Дзявочая годнасць, каханне і асабістая свабода для яе важней, чым грошы пана. Яна выбірае смерць, абы толькі не быць падуладнай некаханаму, ганароваму Патоцкаму.
Вобраз Бандароўны сімвалізуе моц і дух беларускага народу. Янка Купала заўсёды хацеў бачыць беларускі народ свабодным, незалежным. Такімі ён маляваў шматлікіх галоўных герояў сваіх твораў. Бандароўна – гэта яшчэ адзін сімвалічны вобраз, які не паддаецца спакусам, не здаецца на літасць пана і абірае лепш смерць на волі, чым жыццё пад гнётам.
Пан Патоцкі застрэліў прыгажуню, і пакацілася па вёсках хваля абурэння. Гарэлі панскія хаты, народ помсціў панам за тое, што лічаць сябе вышэйшымі за простых людзей. Такім чынам Бандароўна сваёй смерцю падняла хвалю пратэсту супраць усяўладдзя паноў. Яна стала народнай гераіняй. У апісанні Купалы атрымаўся рамантычны вобраз прыгожай і пакутлівай беларускі. Ён выклікае ў чытача павагу і замілаванне.
Оцени ответ
Сочинение: Услаўленне бандароўны ў аднайменнай паэме Я.купалы.
Услаўленне бандароўны ў аднайменнай паэме Я.купалы.
Усе творы Янкі Купалы прасякнуты дум-кай пра свабодную Беларусь, пра вольнага і не-залежнага беларуса. Янка Купала марыў аб тым, каб у яго суайчьгннікаў абудзілася па-чуццё годнасці, павагі да сябе. Пачуццё, па-хаванае пад цяжарам гаротнага стаяовішча. Ме-навіта такой — смелай, мужнай, з пачуццём годнасці — намаляваў Купала галоўную гераі-ню паамы «Бандароўна».
Падзеі, апісаныя ў творы, адбываліся на Ук-раіне. Пану Патоцкаму — багатаму, дэспатыч-наму, самаўшўненаму і разбэшчанаму — пры-глянулася дачка бедняка Бандарэнкі Бандароўна. На яго нахабныя прапановы і дзеянні дзяўчы-на адказала аплявухай. Пана Патоцката такі ўчыяак бяднячкі моцна пакрыўдзіў. Больш таго> ен быў проста раз’юшаны: як магла галадран-ка так дрынізіць яго перад іншымі?! НаставІў-шьг перад дзяўчынай поўныя сталы смачнай ежы, Патоцкі прапанаваў ей выбар:
— Ну, што воліш сабе выбраць,
Пышная паненка:
Ці ў бяседзе засядаці
Вось пад гэтай сценкай
I са мною піць, гуляці,
Цочкі каратаці?
Ці наеекі косці парыць
У зямельцы маці?
Доўга думаць Бандароўна не стала, бо бацькі з маленства навучалі яе быць сумленнай. Дзяў-чына засвоіла, што грошы — гэта не самае га-лоўнае ў жыцці, што за іх шчасця і душэўнага спакою не купіш. Жыць з панам Патоцкім, ку-пацца ў яго багацці, бавіць разам з ім час, па-мяняўпш на ўсё гэта сваю дзявочую годнасць, сумленне і душэўную свабоду, Бандароўна не згадзілася. Яе адказ — выклік не толькі пану Патоцкаму, а ўсім тым, хто за грошы і багацце гатоў прадаць сваё сумленне:
— Не такую, ясны пане, Бачыш прад сабою, Што захоча чэсць і славу Прадаваць з табою…
— Дужы ты з сваім багаццем, А я сілы большай, — За мной праўда і народ мой, За табой жа — грошы!
Не скарылася Бандароўна, яна выбрала смерць.
Аўтар захапляецца ўчынкам сваёй гераіні, хоча бачыць такім увесь народ.
Аўтар адносіцца да Бандароўны з павагай і замілаваннем. Прыгажосць і чысціня яе душы суладна прыгажосці знешняй. Гэта робіць воб-раз Бандароўны я’шчэ больш прывабным.
Творчество Я.Купалы непарыуна связано с фольклором. Поэт глубоко знал ни только жизнь народа, но i его устную поэзию. Он любил народные песни i сказки, в которых выражается мудрость народа. Изучая фольклор, Купала пазнаемiуся с белорусским i украинской народными песнями о Бандароуне. В 1913г. по мотивам этих песен им была написана поэма «Бандароуна».
Поэма «Бандароуна» посвящена героического прошлого украинского народа. Трудно жилось в то время белускаму i украинского народом. Они были паузбаулны всяких прау, терпели ни только «феодальный», а i национально-религиозный гнет. Но народные массы вели упорную борьбу за свою свободу i независимость. В поэме расказвацца о смелым поступка украинской девушки Бандароуны.
В местечко Берастэчка, где жила героиня, «прыблукауся» пан Патоцкi со своей «хеурай лядочай». Он ездил по Украине, свавольнiчау, крыудiу бедный народ. На вечеринке в харчевне пан встретил красивую Б. i захотел абняславiць ее. Если Патоцкi начал приставать к девушке, она не выдержала i «уехала ему в лицо». За это гордая пан застрелил Бандароуну. Чтобы загладить свою вину, он устроил Б. пышное погребение. Но тщетно, известие о смерти Б. облетела всю Украину. Она вызвала гнев i возмущение народа, i скоро на Украине против польских панов-прыгнятальнiкау началось восстание.
Образ Бадароуны. В поэме дается образ вольнолюбивых, мужественной Бандароуны. Она славится своей красотой:
Великолепия такого в мире не было, не будет.
О ней люди говорили, как о каком-то чуде.
Она человек пламенной души, гордая, смелая, непакорлiвая. В этой простой украинской девушки высоко развита чувство собственной человеческого достоинства. Но самая замечательная черта ее характера — любовь к своему народу, к свободе. Б. ненавидит гнет, не может жить в неволе, не хочет быть любовницей господина. Свобода для нее дороже все на свете. Во имя свободы героиня жертвует своей жизнью.
Ну, что волiш себе выбирать, великолепная барышня:
Или в банкете засядацi вот под этой стенкой
I со мной пить, гуляцi, ночкi каратацi.
Или навеки кости парит в землице-матери?
Бандароуна решительно отклоняет предложение господина, с презрением отказывается от его богатства i денег. В поединке с паном Бандароуна НЕ одинокая, на ее стороне правда i поддержка народа. Бандароунана — дочь народа. Она способна на решительные учынкi i самаахярнасць. В образе Б. запечатлелись прекрасные черты народного характера как любовь, непакорлiвасць, героизм, высокое человеческое достоинство, нравственная чистота.
Образ пана Потоцкого. Патоцкi — крупный польский помещик, прыгоннiк, грубый деспот i самодур. Под его гнет «стонет измучена Украина, к небу шлет проклятие». В народе память о нем, как о «злым духа». Патоцкi действует нагло. Там, где не помогают деньги, он совершает разбой. Его власть держится на богатстве i грубой силе. Я. показывает моральную безнравственность Потоцкого. Он потерял свои совесть, погубил человеческий жизнь. Грубый деспотизм, грубость, жестокость, нравственная нiзасць — все эти черты указывают моральные качества Потоцкого.
Поэма связано с фольклором ни только содержанием, но i художественной формой. Она написана в народно-песенном стиле. В поэме есть народные символические образы галубкi (Бандароуна), коршуна (Патоцкi). Язык поэмы образная, богатая народно-выяуленчымi средствами. Поэма определяться глубокой народностью. В ней праудiва показана жизнь в феодальную эпоху i создан яркий образ положительных героя. Произведение является ярким примером творческого использован фольклора в поэзии Янки Купалы.
Идейно содержание: поэма «Бандароуна» посвящена героического прошлого украинского народа. Она отражает ту мрачную эпоху, когда на Украине i Беларуси господствовали польские паны-магнаты. Трудно жилось в то время белорусским i украинским рабочем. Они были лишены всяких прав.
В основе сюжета лежит конфликт между Б. i господином Патоцкiм. Для того, чтобы более четко раскрыть этот конфликт поэт использует прием контраста. Б., как представитель трудового народа резко процiстаiць пану Потоцкому. Суть конфликта в социальной няроунасцi. Моральные качества Б. поэт раскрывает через внешнюю прагажосць. Она — человек пламенной души, гордая, смелая, непокоренная.
Вот мой ответ!!!
Ответ правильный!!!
Можешь отметить этот ответ как лучший ответ!!!
Бандароўна – мужная і вольналюбівая дзяўчына. Яна мае палымяную душу, прыгожы твар і цудоўную знешнасць. Людзі пра яе казалі як пра нейкае цуда. Бандароўна валодае смеласцю, непакорлівасцю, гордасцю. Характар украінскай дзяўчыны просты і у той жа момант яна мае пачуццё уласнай чалавечай годнасці.
Сэрца Бандароўны напоўнена каханнем да сваёй радзімы, свабоды, да свайго народа.
Бандароўна ня можа жыць у няволі,б яна ненавідзіць прыгнёт і не жадае стаць палюбоўніцай пана Патоцкага. Бандароўна ахвяруе сваім жыццём у імя свабоды.Рашуча адхіляе дзяўчына прапанову Патоцкага. Не патрэбны ёй грошы і багацце. І калі Бандароўна уступае у паядынак з Патоцкім, то у гэты момант на яе баку застаюцца падтрымка народа і чалавечая праўда.Дзяўчына здольна на любы учынак, дажа на самаахвярнасць.
Янка Купала у вобразе Бандароўны адлюстраваў лепшыя рысы характару народа, а гэта – гераізм, каханне, высокая чалавечая годнасць, непакорлівасць, маральная чысціня
vsathatuty598
Бандароўна ў паэме Янкі Купалы – прыгожая маладая дзяўчына з трагічным лёсам. Закахаўся ў яе пан Патоцкі, ды не вынес абразы. На смольныя жарты ягоныя дзяўчына адказала аплявухай. Пан схапіў яе прапанаваў выбіраць – ці жыццё з ім, ці смерць. Дзяўчына выбрала смерць.
“Хараства такога ў свеце не было, не будзе”, — так апісвае сваю гераіню аўтар. Знешняя прыгажосць Бандароўны адпавядае прыгажосці яе душы. Нескароная, смелая, з чыстымі думкамі яна не баіцца жорстка адказаць пану. А калі ён спакушае яе яствамі, прапануе жыць з ім і купацца ў багацці, яна адмаўляецца. Дзявочая годнасць, каханне і асабістая свабода для яе важней, чым грошы пана. Яна выбірае смерць, абы толькі не быць падуладнай некаханаму, ганароваму Патоцкаму.
Вобраз Бандароўны сімвалізуе моц і дух беларускага народу. Янка Купала заўсёды хацеў бачыць беларускі народ свабодным, незалежным. Такімі ён маляваў шматлікіх галоўных герояў сваіх твораў. Бандароўна – гэта яшчэ адзін сімвалічны вобраз, які не паддаецца спакусам, не здаецца на літасць пана і абірае лепш смерць на волі, чым жыццё пад гнётам.
Пан Патоцкі застрэліў прыгажуню, і пакацілася па вёсках хваля абурэння. Гарэлі панскія хаты, народ помсціў панам за тое, што лічаць сябе вышэйшымі за простых людзей. Такім чынам Бандароўна сваёй смерцю падняла хвалю пратэсту супраць усяўладдзя паноў. Яна стала народнай гераіняй. У апісанні Купалы атрымаўся рамантычны вобраз прыгожай і пакутлівай беларускі. Ён выклікае ў чытача павагу і замілаванне.
- 1
- 2
(Назад)
(Cкачать работу)
Функция «чтения» служит для ознакомления с работой. Разметка, таблицы и картинки документа могут отображаться неверно или не в полном объёме!
Услаўленне народнай гераіні Бандароўны ў аднаіменнай паэме Янкі Купалы.
Паэма «Бандароўна» напісана ў 1913 г. па матывах беларускіх і ўкраінскіх народных песень аб Бандароўне і польскім магнаце Патоцкім, пры жыцці якога ў 1768 г. на Украіне ўспыхнула паўстанне пад кіраўніцтвам Максіма Жалезняка і Івана Гонты. Бандароўна — галоўны герой твора. Гэта надзвычай прыгожая дзяўчына, якой захапляецца сам паэт:
Хараства такога ў свецеНе было, не будзе;Аб ёйлюдзі гаварылі,Як аб нейкім цудзе.
Гэта пра яе, Бандароўну. Гэта яе губкі параўноўвае Янка Купала з малінай, твар — з лілеяй, косы — з іскрыстасцю брыльянцістых рос, вочы — з зоркамі, ад якіх яснее свет. Сваёй чароўнай прыгажосцю Бандароўна «задзіўляе ўсіх чыста, як зара якая». Такія ж прыгожыя і ўчынкі дзяўчыны, яе духоўны свет. А якая непакорлівасць, якое свабодалюбства! Як гэтага не хапае цяпер нам, беларусам. Бандароўна — чалавек непадкупнага сумлення. Для гэтай гордай і свабодалюбівай дзяўчыны самае святое — дзявочы гонар, чалавечая годнасць. Яна больш за ўсё цэніць свабоду і ніколі не стане жыць у няволі. Гэту свабоду яна прадаць не можа. І калі вырашаецца лёс Бандароўны, яна не можа здрадзіць сабе. Гераіня вырашае лепш загінуць, чым паступіцца сваім сумленнем:
Перад панам тым з КаневаСмела дзеўка стала,Смела гледзячы ў вочы,Смела адказала:— Не такую, ясны пане,Бачыш прад сабою,Што захоча чэсць і славуПрадаваць з табою.
Адкуль такая сіла, моц Бандароўны? Гераіня сама адказвае так: «За мной праўда і народ мой». Так, народ са сваімі традыцыямі, сваімі ўяўленнямі аб прыгажосці выхаваў, выпеставаў не адну такую дзяўчыну. Народ любіць сваю гераіню, яна — яго крывінка, яго дачка. «Уцякай жа за пагодай, донька маладая», — вучаць дзяўчыну старэйшыя. Яе смерць стала той апошняй кропляй, што перапоўніла чашу народнага цярпення. І народ уздымаецца на помсту за сваю гераіню, якая «налажыла… за ўсіх галавою». Хаваючы Бандароўну, людзі прыбралі яе, як да шлюбу, у бель і вэлюм, звілі вяночкі з руты-мяты. Белы колер, кветкі руты-мяты — сімвал чысціні дзявочай. Як бачым, не толькі перад мужнасцю, але і перад гэтай чысцінёй схіліліся галовы людскія. Ды што людзі. Бандароўнай захапляецца сама прырода. Яна — блізкі сябар і дарадчык дзяўчыны. Прырода раздзяляе разам з гераіняй яе радасці і гора. Уцякае Бандароўна ад панскай пагоні — ночка абдымае яе, вецер расплятае косы, песціць белыя грудзі:
Ночка цёмная глядзелаДы цямнейшай стала,Адна зорка мігацела —І тая прапала.
Асаблівыя адносіны да Бандароўны ў аўтара. Паэт любуецца, захапляецца дзяўчынай, спачувае ёй. Аб гэтым гавораць не толькі прамыя звароты да «галубкі» (так пяшчотна называе яе Я. Купала), але і кожны радок паэмы. Аўтар не проста апісвае знешні выгляд, паводзіны Бандароўны, ён зачараваны ёю. І таму паэт можа казаць толькі так: губкі, ручкі, галоўка, вочкі. Многія эпітэты, параўнанні, словы-сімвалы запазычаны з вуснай народнай творчасці нездарма. Ніхто не можа лепш ацаніць вартасці чалавека, чым народ. Таму ў паэме жыве і вецер крылаты, і бярозка бела, і рута-мята, і тры таполі. Усё тут працуе на вобраз Бандароўны, нават вобраз пана Патоцкага. 3 асаблівай стараннасцю малюе Я. Купала разбэшчанасць, пагардлівасць да людзей пана з Канева, лютасць яго. Ён «ні старому, ні малому не спускае жартаў». Гэты бязлітасны прыгнятальнік —
- 1
- 2
Интересная статья: Быстрое написание курсовой работы