Шишкин имэнлек картинасы буенча сочинение татарча

В третьем классе на уроке литературы мы писали сочинение по картине Ивана Шишкина «Дубовая роща». Перед тем, как приступить к работе над сочинением, наша учительница рассказала нам много интересного об истории написания картины.
Мы узнали, что изображение русского леса – это любимая тема для художника. Поэтому, у него очень много картин с изображением природы и леса, в частности.

Нас очень удивил тот факт, что художник задумал написать эту картину за тридцать (!) лет до того, как она была завершена. Мы-то думали, что художник просто перенёс понравившийся уголок природы на бумагу, а в своей мастерской воплотил эту красоту на полотне. Оказалось, что всё не так просто. На самом деле была проделана огромная работа, созданы десятки этюдов («заготовок» для будущей картины). В результате художник создал собирательный образ дубовой рощи.
Затем мы всем классом хорошенько разглядели картину. Сразу отметили, что на картине лето. Так же мы увидели вековые стволы деревьев, морщинистую кору, пышные кроны, изогнутые ветви. Кто-то обратил внимание на игру солнечного света и тени. Некоторые удивились тому, что травяной покров под дубами-исполинами тщательным образом прорисован, так что мы видим каждый цветочек, каждую травиночку. В конце-концов, все сошлись на мнении, что картина создаёт ощущение присутствия в ней. Кажется, что можно протянуть руку, сделать один шаг и оказаться внутри неё. Всем захотелось оказаться на этой поляне и прилечь под деревом, обязательно в том месте, где светит солнышко. И вот с таким настроем мы взялись за

Сочинение по картине И. И. Шишкина «Дубовая роща»

Передо мной лежит картина Ивана Шишкина «Дубовая роща». На ней изображены большие старые деревья с длинными извилистыми ветками, толстой корой и пышной кроной из листьев. Что деревья старые, видно по засохшим веткам, на которых уже не растут листья, и они, страшные и корявые, доживают свой век.
В правом нижнем углу картины изображён пруд. На его берегу лежит большой камень. Неизвестно, как он там появился, но случилось это давно. За это время он оброс зелёным мхом, возле него вырос кустик, а сам камень, буквально, врос в землю.
Дубовая роща озарена солнечным светом. Хотя на картине солнце не изображено, видно, как солнечные лучи пытаются проникнуть сквозь густые шапки деревьев.
Мне эта картина очень понравилась. Она мне напоминает лето, проведенное в деревне, мои прогулки по лесу, где я любовалась красотой деревьев, и у меня было всегда хорошее настроение.

————-

Запись сделана

в Суббота, 29 сентября 2012 в 12:10 и размещена в рубрике Моя школа.
Вы можете следить за комментариями через ленту RSS 2.0.

1832 елның 13 гыйнвары, Вятка губерниясе, Алабуга шәһәре – 1898 елның 8 марты, Санкт-Петербург. 

И. Шишкин – XIX йөзнең икенче яртысында Россия реалистик пейзажына нигез салучыларның берсе.

Сәнгать Академиясенең пейзаж остаханәсе җитәкчесе (1894–1895). Күчмә сәнгать күргәзмәләре ширкәтен гамәлгә куючы һәм аның актив катнашучысы (1870), Сәнгатькә ярдәм итү җәмгыяте (1869), Рус аквафортчылар җәмгыяте (1871) әгъзасы.

Сәүдәгәр И.В.Шишкин гаиләсендә туа.

1844–1848 елларда Казандагы Беренче ир балалар гимназиясендә укый. 4 сыйныфны тәмамлаганнан соң, автобиографиясендә язганча. «тар формалистикалы гимназия»дән азат булып, укудан туктый.

1848–1852 дә Алабугада яши, үзлегеннән сәнгать буенча белемен арттыру белән шөгыльләнә.

1850 елда Мәскәү Строганов училищесен тәмамлаган И.А.Осокин (Алабуга собор чиркәвенең иконастасын бизәргә чакырыла) белән таныша, ул булачак рәссамга уңай йогынты ясый. Шишкинның әтисе улының рәссам булу теләген хуплый; аңарда тарихка карата кызыксыну уята, аны борынгы Болгарда археологик казу эшләре алып барган Мәскәү профессоры К.И.Невоструевка ярдәмгә җәлеп итә.

1852–1856 елларда Шишкин Мәскәү сынлы сәнгать һәм скульптура училищесендә А.Н.Мокрицкий җитәкчелегендә, 1856–1860 елларда Сәнгать Академиясендә С.М.Воробьевның пейзаж сәнгате классында укый.

1860 елда Шишкин беренче дәрәҗәле рәссам исеме һәм 3 елга чит илгә пенсионер булып бару хокукы ала.

1861 елның маеннан октябренә кадәр Алабугада яши, шәһәр тирәсендә һәм Казан губернасының Спас өязендә этюдлар яза: «Ананьино каберлеге», «Кырдагы җил тегермәне», «Үзәндәге юл», «Шәфәкъ вакытында сазлыклы урын», «Куыш», «Болгар хәрабәләре (Ак пулат)», «Болгардагы хан төрбәсе хәрабәләре һәм Кече манара» (барысы да ТР Дәүләт сынлы сәнгать музеенда).

1862 елда чит илгә (Германия, Швейцария) бара. 1865 елда Россиягә әйләнеп кайтканнан соң, нигездә Петербургта яши.

1858 елда литография, 1870 еллар башында офорт белән кызыксына, кабарынкы офорт техникасын уйлап таба. Рәсемнәр сериясе (каләм, күмер, акбур, 1860–1870) авторы.

Шишкин Казанның мәдәни тормышында тирән эз калдыра, күп рәссамнар, мәдәният әһелләре, эшмәкәрләр белән тыгыз элемтәдә була.

Коллекционер А.Ф.Лихачев заказы буенча Шишкин әсәрләренең Казандагы тупланмасына башлангыч булаган «Швейцария пейзажы»ның вариантын эшли (1866).

Картиналары Казанда яшәүче О.С.Александрова-Гейнс, Л.В.Кекин, П.А.Радимов, Г.М.Залкинд, П.К.Ушков һәм башкаларның шәхси тупланмаларында җыйнала.

1897 елда Шишкин Казан сынлы сәнгать мәктәбенә рәсемнәрен, офортларын һәм 6 этюдын бүләк итеп бирә.

1879 елда Иделдә Самарага кадәр сәяхәт итә. Алабугага кайткалап йөри (1865, 1868, 1877, 1884), шәһәр тирәсендә натурадан этюдлар ясый.

«Алабуга янындагы Кызыл Тау» (1852), «Наратлык. Вятка губернасында мачта урманы» (1872), «Бай үзән. Камадагы ак чыршы урманы» (1877), «Арыш басуы» (1878), «Кама» (1882), «Урман киңлекләре» (1884), «Алабуга янындагы Изге чишмә» (1886), «Алабуга янында Кама елгасы» (1895), «Алабуга янында Афанас кораб урманы» (1898) һәм башка картиналарында Кама буе табигатен чагылдыра.

Әсәрләре РФ һәм Бәйсез Дәүләтләр Берлеге илләренең иң эре сынлы сәнгать музейларында куелган, төп тупланмасы Третьяков галереясында, Рус музеенда саклана.

Татарстан Республикасы Дәүләт сынлы сәнгать музеенда Шишкин әсәрләренең әһәмият ягыннан өченче урында торган, 40 нәкышь картинасын, 25 рәсемне, 400 ләп гравюраны эченә алган тупланмасы бар.

Your browser doesn’t support the HTML5 video tag.

1960 елда Алабугадагы Шишкиннар йортындагы төбәкне өйрәнү музее Шишкин И.И. музей-йорты итеп үзгәртелә. Музей территориясендә рәссамга һәйкәл куела (1991, скульпторы Ю.Г.Орехов, архитекторлары С.Н.Купреянов, А.В.Степанов).

И.И.Шишкинның портретлары И.Е.Репин (1877), И.Н.Крамский, В.П.Верещагин (1861), И.А.Осокин (1850) тарафыннан языла.

Корнилов П.Е. На родине Шишкина. Казань, 1929.

Дульский П.М. Иван Иванович Шишкин. 1832–1898. Казань, 1953.

Иван Иванович Шишкин. Переписка. Дневник. Современники о художнике / сост., вступ. ст. и примеч. И.И. Шуваловой. 2-е изд., доп. Л.: Искусство, 1984.

Государственный музей изобразительных искусств Республики Татарстан. Русское искусство XVII – начала XX века. Живопись: Каталог. Казань, 2005.

Ключевская Е.П. Азы рисовального искусства и боязнь «сделаться чиновником»: Казань и казанцы в творческой судьбе И.И.Шишкина // Казань. 2009. № 4.

Иван Иванович Шишкин. Жизнь и творчество. К 180-Летию со дня рождения художника: каталог выставки. Государственный музей изобразительных искусств Республики Татарстан Казань. 15 сентября – 18 ноября 2012 г. Казань: Заман, 2012.

Иван Шишкин. Неразгаданные тайны. По материалам текста и иллюстраций книги Н.Е. Грина «Hints on Sketching from Nature» / сост.  и пер. Д.В.Фомичевой. М.: Академия акварели и изящных искусств Сергея Андрияки, 2014.

Авторлар: Е.П.Ключевская, И.Ф.Лобашёва

      Иван Иванович Шишкин – бөек рус рәссамы, реалистик пейзаж сәнгатенә нигез салучыларның берсе. Ул туган як табигатенең гүзәллеге, матурлыгын, иркен һәм киң кырларын, калын урманнарын яратып сурәтли торган рәссам, оста пейзажист. 1832 нче елда Алабуга шәһәрендә туган. Кеше аяк басарга өлгермәгән Кама буе табигате, аның төз һәм калын наратлары яшьтән үк Шишкин йөрәгендә тирән эз калдыра, булачак рәссам шул сихри матурлык дөньясы белән мавыгып йөри. Ниһаять, Мәскәү Художество училищесына укырга китә һәм классташлары арасында табигать күренешләрен оста ясый белүе белән аерылып тора. 1860 нчы елны алтын медаль белән Петербург Художество академиясен тәмамлый.

И.И.Шишкинның “Арыш басуы” (1878), “Имәннәр” (1887), “Имәнлек” (1887), “Нарат урманында бер иртә” (1889) кебек атаклы картиналарын карагач, үзебезгә таныш табигатьне, иген кырларын, Алабуга урманнарын, андагы имәннәрне күргән кебек булабыз, аларга сокланабыз. И.И.Шишикн табигатьтәге үзгәрешне, аның туктаусыз хәрәкәтен, көчле күкрәүдән соң иркенәеп тын алуын, гаҗәеп яктылыгын һәм саф һавасын үзенә бер җылылык һәм нәфислек белән тасвир иткән: “Кояш яктырткан наратлар”, “Имән урманында яңгыр” рәсем сәнгатендә иң реалистик әсәрләр булып истә кала. Әдипнең “Нарат урманы”, “Кама”, “Нарат урманында чишмә”, “Урман киңлекләре”, “Мачта наратлары урманы” (”Корабельная роща”), “Кыш” һ.б. картиналары рус пейзажының алтын фондын тәшкил итә. Рәссамның күп кенә картиналары Мәскәүдәге Третьяков галереясына, Санк-Петербургтагы Рус музеена, Киевтагы Рус сәнгате музеена куелган. Алабугадагы И.И.Шишкин музей-йортында 52 әсәренең төп нөсхәсе саклана.

:
1) Сез бу картинада ниләр күрәсез? Елның кайсы вакыты сурәтләнә?
2) Табигать гүзәллеген рәссам нәрсәләр аша һәм нинди төсләр белән күрсәтә?
3) Каерылып үскән арышлар кояш нурында ничек ялтырый? Саргылт төсләрнең күп кулланылуы нәрсә турында сөйли?

4) Арыш сабакларының төрле якка сирпелеп торуы нәрсәне күрсәтә?
5) Арыш басуын ярып килгән юлның озынлыгын ничек билгеләп була? Юл кая илтә?
6) Бу картинада кеше хезмәте тудырган нинди матурлык бар? Мул уңышка нинди хезмәт белән ирешергә мөмкин?
7) Сезнең мондый кырлар аша үткәнегез бармы? Картина сезне кайсы ягы белән сокландыра? Нинди хисләр уята?

Сүзлекчә

:
Пейзаж — табигать күренешен сурәтләп биргән картина.
Пезажист — пейзажларны, табигать күренешләрен рәсемгә төшерүче художник.

Терәк сүзләр һәм сүзтезмәләр:

Еракларга сузылган, горизонтка тоташкан, тигезлек, алгы план, күз күремен иңләп алган, басу, алтын сыман арышлар, тирбәлү, каерылып уңган, юлдан баручы ике кеше, зәңгәр күк йөзе, ак болытлар, кабарынып йөзү, кыр һавасы, көчле җил, соры тигез юл, юл буйлап тезелгән тигез наратлар, яшәү яме, тормыш муллыгы, буяуларның ачык һәм нәфис сурәте, хозурлык, хәйран итү, Шишкинның бөеклеге.

© Җәлилова Гөлназ Илсур кызы, 2008-2012.
Сайттагы материалларны кулланган очракта, сайтка һәм материал авторына сылтама күрсәтү мәҗбүри.