Сочинение кеше хэр яктан гузэл булырга тиеш - Помощь в подготовке к экзаменам и поступлению

Гость:

Һәркемгә дә үз туган ягы бик кадерле. Кеше кая гына барса да, барыбер күңеле белән үзенең газиз туган авылына, туган шәһәренә ашкынып кайта. Безнең чиксез киң илебездә матур шәһәрләр һәм авыллар бик күп. Тик бөек татар телендә аңлашып, сөйләшеп, татар халкының гореф-гадәтләренә буйсынып яшәгән кешеләр, әлбәтта, Татарстан республикасында гомер кичерә. Татарстан республикасы экономик яктан һәм кеше саны буенча Русиянең иң зур республикалыраның берсе. Шулай ук хәзерге Татарстан йөздән артык милләткә туган йорт, туган як. Ул күп милләтле республика. Татарстан үзенең бай тарихы һәм уникаль табигать ресурслары белән халкында горурлык хисе уята, шуңа күрә дә бу табигать почмагы туристларның игътибарын яулап алган. Зур уңыш бирә торган киң басулар, күп миллионлы шәһәрләр зәңгәр сулы Кама, Идел елгалары һәм яшел урманнар белән алмаша. Республика җир асты байлыклары белән дә горурлана ала. Татарстан республикасында татар мөселман һәм рус православие мәдәниятенең үзара бәйләнеп яшәвенең үрнәге күрсәтелгән.Тарихының авыр вакыйгаларына карамастан, татар һәм рус халкы татулыкта һәм бердәмлектә яши. Татарстанда буыннан-буынга күчеп килгән гореф-гадәтләр, бәйрәмнәр бик күп. Шуларның берсе — Сабантуй бәйрәме. Бу милли бәйрәм язгы чәчу тәмамлануга багышлана. Элек-электән Сабантуйның күрке — ат чабышлары, әлеге Татарстанда да бу спорт төренә бик әһәмиятле урын бирелә. Сабантуй бәйрәме Татарстанда гына түгел, ә татарлар яшәгән барлык регионнарда да, хәтта чит илләрдә дә үткәрелә. Татар халкының милли бәйрәмнәре белән бергә республикада яшәүче башка милләтләрнең дә бәйрәмнәренә дә зур игътибар салынган. Татар көйләре бигрәк тә моңлы булып тоела. Башка телләргә тәрҗемә ителми торган моң сүзе татар халкының күңелен сыйфатлый. Татар шигырьяте һәм җыр иҗаты белән бер рәттә татар мәдәниятендә традицион һөнәрләр дә зур урын алып тора, алар татар халкының рухи дөньясын чагылдыралар. Мәсәлән, татар халкының ювелир сәнгате бөтен дөньяга билгеле. Шулай итеп, татар сәнгате безнең – татарларның — борынгы буыннарыбызның яшәү рәвешен, мәдәниятен чагылдыра. Без, егерме беренче гасыр кешеләре, үз халкыбызның, үз туган ягыбызның гореф-гадәтләрен ихтирам итеп яшәргә тиешбез.

Источник

метки: Булырг, Милла, Авылыбыз, Урнашкан, Авылым, Злька, Тугыз, Безна

I. Бәхет — кешелек хыялы. Әдәбиятта бәхет темасы.

II. Кеше бәхете.

Кешенең бәхете — көрәштә.
Кешеләргә файдалы булу, аларны бәхетле итү — үзе бер бәхет.
Бәхет — туган җирендә яшәү.
Ярата һәм яраттыра белү — зур бәхет.
Кешенең бәхете — хезмәттә.

III. Мин үз бәхетемне ничек күз алдына китерәм.

Эпиграф:

Ни син, бәхет?

Бер мине генә мени

Бу мәңгелек сорау йоклатмаган.

Гомер буе бер таң көткән кеше,

Гомер буе аңа таң атмаган.

И. Ихсанова., Файдалану өчен әдәбият:

Кол Гали. «Кыйссаи Йосыф».
Г. Әпсөләмов. «Ак чәчәкләр».
Ш. Хөсәенов. «Мәхәббәт һәм нәфрәт». «Казан утлары». №2, 1991 ел.
М. Маликова. «Күрше бәхете».
Г. Исхакый. «Сөннәтче бабай».

Гүзәл минем туган җирем

Туган ягым — гөлләр иле,

Гөлләр, сөмбелләр иле.

Гөлгә кунып сайрап кына

Үскән былбыллар иле.

Г. Зәйнашева.

Авылыбызда бер калкулык бар. Шул калкулыкка басам да авылымны күзәтәм. Уйларым, уйнак карлыгачлар шикелле, күңел күгендә әле төрле якка таралып китәләр, әле бер тирәгә тупланалар. Элек монда җилләр йөргән, имәннәр шаулаган, ак каеннар тирбәлгән. Шул каенлы-имәнле калкулык итәгеннән бормалана-бормалана тын инеш аккан. Авылыбыз нигезе өчен нәкъ шушы урынны сайлап алган борынгы ата-бабаларыбыз. Картлар сөйләвенә караганда, авыл атамасы да беренче килеп урнашкан кеше — Юраш атлы бабай исеменнән күчкән.

Бу — минем туган авылым — Иске Юраш, Татарстаныбызның бер почмагы. Җәй кояшының нурларына өртелгән ниндидер гаҗәеп яктылык эчендә утыра авылым. Мондый төс бары тик минем туган ягыма гына, Татарстаныма гына хастыр. Аның алсулыгы — кояштан, аксыл-сарысы — йортлары буявыннан, ап-агы — ромашка таҗларыннан, ә ачык зәңгәре аяз күктән иңгәндер. Шуларның бергә аралашуыннан туа торгандыр авылым чумып утырган яктылык диңгезенең гаҗәеп төсе. Ирексездән күңелдә шигъри юллар туа:

Җир йөзендә шундый авыл бар —

Тургайлары матур сайрыйлар,

Инеш-чишмәләре агарга

Җырлап торган көйләр сайлыйлар.

Чәчкән, урган тырыш игенче

Җир үбәргә анда тезләнә.

Өстендәге аксыл күлмәге

Кайнар тирдән аның тозлана.

Төрәз каксаң, анда һичкайчан

Кыланмыйлар өйдә юк булып.

Булмаса да йортта әллә ни,

Кунак итә барыбер утыртып.

Халкы аның алтын җәй төсле —

Буламы соң шуны онытып?

Иске Юраш! Шунда яшибез

Керсез күңелләрне җылытып.

Туган җир, туган йорт, туган авыл, Ватан! Болар — җанга иң якын сүзләр. Аларның чын мәгънәсен дә үсә төшкәч кенә аңлыйсың.

Туган ил минем өчен бишектән, әти-әни йорты бусагасыннан, авыл янындагы тугайлардан, урамда үсеп утыручы каеннан, язын ак чәчәккә төренә торган хуш исле шомырттан, басуларда җыр сузучы тургайлардан башланды. Туган йорт, авыл, район, республика… Еллар үткән саен Ватан төшенчәсе әнә шулай киңәя бара.

Татарстан Республикасы Идел һәм Кама елгалары кушылган урында урнашкан. Республикабызның территориясе зур түгел. Мәйданы алтмыш сигез мең квадрат километр. Шулай да халык саны ягыннан Татарстан — иң зур республикаларның берсе. Хәзерге көндә җөмһүриятебездә 3,7 миллион кеше яши. Туксаннан артык милләт бар.

Татарстан! Никадәр шатлык, никадәр тантана бу исемдә! Элегрәк безнең бу исемне әйтергә дә хакыбызны тартып алганнар иде. Татарстан халкының бай табигатьле җирдә яшәп һәм хезмәт сөючән халык булып та, беркайчан да алдынгы илләр кебек мул һәм иркен яшәгәне булмады. Чөнки дәүләтебез ничә еллар буена кемнәргәдер буйсынып яшәде һәм җитештерелгән байлыкларның күбесе югарыдагылар кулына керә барды. Без үзебезнең кем икәнлегебезне дә онытырга тиеш идек һәм… дистәләгән «гобәрнә»ләрнең берсе итеп йөртелдек. Аннан соң күпме еллар үтте, күпме сулар акты. Ниһаять, халкыбызның зарыгып көткән көне, көрәшеп алган җиңү сәгате сукты.

Мең тугыз йөз туксанынчы елның утызынчы августы көнне республиканың бәйсезлеге, мөстәкыйльлеге игълан ителде. Татар милләтен тергезү, икътисади мөстәкыйльлек алу көрәшнең төп максаты итеп билгеләнде. Декларация кабул ителгәннән соң, шактый эшләр башкарылды. Элекке Татарстан АССР исеме Татарстан Республикасы дип үзгәртелде. Безнең беренче Президентыбыз сайланды. Бу җаваплы эшкә Минтимер Шәрип улы Шәймиев алынды.

Татарстан промышленносте һәм авыл хуҗалыгы зур үсеш алды. Ул ике йөздән артык промышленность продукциясе чыгара. Шулай ук республикабыз электр энергиясе җитештерү буенча алдынгы урыннарның берсен алып тора. Машина төзү, нефть чыгару буенча ул бөтен дөньяга танылды. Инде менә ничә дистә еллар буе туган җиребез куеныннан «кара алтын» чыга.

Бөек Ватан сугышы барган елларда, төгәлрәк әйтсәк, мең тугыз йөз кырык өченче елда «Шандыр тавы» итәкләрендә беренче тапкыр нефть табыла. Еллар узган саен нефть чыгару арта һәм илебездәге төп байлыкларның берсе булып тора.

Нефть табылгач, язучыларыбыз бу яңалыкны, әлбәттә, читләтеп үтә алмадылар. Бу өлкәдә Ибраһим Гази «Гади кешеләр», Шамил Бикчурин «Каты токым», Гариф Ахунов «Хәзинә» әсәрләре белән танылды.

Гариф Ахунов «Хәзинә» романында Идел-Урал буйларыннан җир мае эзләү тарихы турында сөйли, ягъни әсәрдә барачак вакыйгаларның гаять әһәмиятле булуын, бу мәсьәлә ничә буын кешеләренең игътибарын җәлеп иткәнен искәртә. Романда сурәтләнгән вакыйгалар Татарстан җирендә бара. Республикада нефть промышленностеның үсеше, андагы хезмәт кешеләренең тыйгысызлыгы, омтылышы күрсәтелә. Хезмәтнең кеше тормышындагы роле ачыклана. Роман нефтьчеләр турында, ләкин ул нефтьчеләр килүдән дә башланмый, Әлмәт шәһәренә беренче таш салынудан да башланмый, ә йөз дә өч яшьлек Йөзлекәй карчыкның үлеме белән башлана. Романда Йөзлекәй карчыкның үлеме тарихи бер вакыйга дәрәҗәсенә күтәрелә. Йөзлекәй карчык халкыбызның мәгълүм бер чоргы күңел сыйфатларын, мөнәсәбәтләрен үзе белән алып китә. Ләкин тормышның хикмәте аның бөтенләйгә өзелмәвендә, нигезенең буыннан буынга күчә бара алуында! Әйе, Татарстан җиренә яңа тормыш иңә! Нефть белән бергә, яңа заводлар, яңа калалар белән бергә Татарстан җиренә яңарыш чоры килә! Нефть белән бергә Татарстан туфрагында яңа тормыш мөнәсәбәтләре шытып чыга. «Хәзинә» романы шушы катлаулы чор, каты көрәш тудырган яңа мөнәсәбәтләргә, яңа кешеләргә багышланган.

Һәркемгә үз иле кадерле. Безгә үз тормышыбызны, телебезне сакларга, ныгытып өйрәнергә кирәк. Үз тарихын, мәдәниятен, телен белгән кеше генә азат, ирекле, бәхетле була, туган илен ярата, башка халыкларга хөрмәт белән карый ала. Горур кеше беркайчан да Туган иленең хәерче, ирексез булуына юл куймый. Күптән түгел үзебезнең район газетасы «Алабуга нуры» битләрендә авылдашыбыз Раиф абый Сәлимовның «Авылыбыз атамалары» дигән мәкаләсе басылып чыкты. Ул анда авылыбыз исеменең килеп чыгышын, тирә-юньдә урнашкан авылларның атамалары нәрсә аңлатканлыгы турында язды.

Татарстанда мең тугыз йөз сиксән сигезенче елда милли хәрәкәт башланды. Бу хәрәкәт «Татар иҗтимагый үзәге» дип аталды. Үз халкы язмышына битараф булмаган һәр кеше бу хәрәкәткә кушылды. Татар милләтен тергезү, икътисади мөстәкыйльлек алу көрәшнең төп максаты итеп билгеләнде.

Татар иҗтимагый үзәгенең Алабуга бүлеге әгъзасы булган Фирдәвес абый Хуҗин бу хәрәкәткә үзеннән бик зур өлеш кертә, «Алабуга нуры» газетасы битләрендә әледән-әле чыгып килүче хикәяләрендә татар халкы язмышы, авыл проблемалары белән янып-көеп, борчылуын күрәбез.

Татар халкының милли бәйрәмнәрен, йолаларын торгызу буенча да эш алып барыла. Бер ел элек авылыбызда мәчет ачылу тантанасы булды. Ата-ана, мәктәп, җәмәгатьчелек биреп бетерә алмаган тәрбияне бәлки дин аша кабул итәр яшьләребез. Мөстәкыйльлек алу, динебезне яңарту, телебезне үстерү, дәүләтебезне тагын да ныгытыр, байлыгыбызны арттырыр, халыклар дуслыгын көчәйтер дип ышанасы килә.

Бүгенге көндә Мәскәү шәһәрендә һәм күп кенә башка төбәкләрдә дә күпмилләтле Татарстан көннәре үткәрелә. Татарстанның сәнгать осталары, язучылар төрледән-төрле һәм бай эчтәлекле программа белән баралар. Чөнки халык мәдәнияте гаҗәеп үзлеккә ия: ул кешеләрне берләштерә, мәрхәмәтлерәк итә.

Татарстан көннәре халкыбызның чын дуслык бәйрәменә әверелде. Әйе, бу бәйрәм күпләрнең игътибарын җәлеп итте. Бу — безнең халкыбыз өчен бик сөенечле хәл.

Татарстанны бүген бөтен дөнья таный. Республикам өчен кичергән горурлык хисләремне шагыйрь Зыя Мансурның изге фикерле шигъри юллары аша белдерәсем килә:

Йөзең нурлы, сулышың киң,

Юлларың иркен синең.

Яхшы җырга тормышың тиң,

И газиз җирем минем!

Источник

Һәркемгә дә үз туган ягы бик кадерле. Кеше кая гына барса да, барыбер күңеле белән үзенең газиз туган авылына, туган шәһәренә ашкынып кайта.

Безнең чиксез киң илебездә матур шәһәрләр һәм авыллар бик күп. Тик бөек татар телендә аңлашып, сөйләшеп, татар халкының гореф-гадәтләренә буйсынып яшәгән кешеләр, әлбәтта, Татарстан республикасында гомер кичерә. Татарстан республикасы экономик яктан һәм кеше саны буенча Русиянең иң зур республикалыраның берсе. Шулай ук хәзерге Татарстан йөздән артык милләткә туган йорт, туган як. Ул күп милләтле республика. Татарстан үзенең бай тарихы һәм уникаль табигать ресурслары белән халкында горурлык хисе уята, шуңа күрә дә бу табигать почмагы туристларның игътибарын яулап алган. Зур уңыш бирә торган киң басулар, күп миллионлы шәһәрләр зәңгәр сулы Кама, Идел елгалары һәм яшел урманнар белән алмаша. Республика җир асты байлыклары белән дә горурлана ала.

Татарстан республикасында татар мөселман һәм рус православие мәдәниятенең үзара бәйләнеп яшәвенең үрнәге күрсәтелгән.Тарихының авыр вакыйгаларына карамастан, татар һәм рус халкы татулыкта һәм бердәмлектә яши.

Татарстанда буыннан-буынга күчеп килгән гореф-гадәтләр, бәйрәмнәр бик күп. Шуларның берсе — Сабантуй бәйрәме. Бу милли бәйрәм язгы чәчу тәмамлануга багышлана. Элек-электән Сабантуйның күрке — ат чабышлары, әлеге Татарстанда да бу спорт төренә бик әһәмиятле урын бирелә. Сабантуй бәйрәме Татарстанда гына түгел, ә татарлар яшәгән барлык регионнарда да, хәтта чит илләрдә дә үткәрелә.

Татар халкының милли бәйрәмнәре белән бергә республикада яшәүче башка милләтләрнең дә бәйрәмнәренә дә зур игътибар салынган.

Татар көйләре бигрәк тә моңлы булып тоела. Башка телләргә тәрҗемә ителми торган моң сүзе татар халкының күңелен сыйфатлый. Татар шигырьяте һәм җыр иҗаты белән бер рәттә татар мәдәниятендә традицион һөнәрләр дә зур урын алып тора, алар татар халкының рухи дөньясын чагылдыралар. Мәсәлән, татар халкының ювелир сәнгате бөтен дөньяга билгеле. Шулай итеп, татар сәнгате безнең – татарларның — борынгы буыннарыбызның яшәү рәвешен, мәдәниятен чагылдыра. Без, егерме беренче гасыр кешеләре, үз халкыбызның, үз туган ягыбызның гореф-гадәтләрен ихтирам итеп яшәргә тиешбез.

Источник

jetingordet319

Источник

Татарча сочинение “Кешеләрдәге матур сыйфатлар|Кешелэрдэге матур сыйфатлар”

Сочинение на татарском языке на тему “Кешеләрдәге матур сыйфатлар”/”Кешелэрдэ ге матур сыйфатлар”Кеше һәр яктан да матур булырга тиеш. Әгәр дә тышкы яктан кеше чибәр булып, эчендә начар уйлар булса, ул инде яхшы кеше булмый. Кешелеклелек, шәфкатьлелек, изгелек, ягымлылыкны мин кешедәге иң матур сыйфатлар дип атар идем. Бөек шагыйрь Муса Җәлил дә:
Көчлелегең белән горурланма!
Кешелегең белән горурлан! −
дип яза үзенең “Бер үгет” шигырендә.
Кешелекле, мәрхәмәтле, сабыр булу, кешеләргә авыр чакларда ярдәмгә килү − һәркемгә дә кирәк сыйфатлардыр, минемчә. Шулай ук, түземлелек, хезмәт сөючәнлек кешенең кешелеклелеген дә, дәрәҗәсен дә арттыра.
Әгәр син кешеләрне яратмасаң, кеше кайгысын уртаклаша, аңлый белмөсөң, әгәр дә син чынлап торып дуслаша белмәсәң һәм дусларың булмаса, кесәңдә акчаң күп булудан үзең өчен дә, башкалар өчен дә бернинди файда юк. Надан, чикләнгән, сәнгатьне аңламаучы һәм яратмаучы кеше булып калгансың икән, кыйммәтле машинаң булудан, кыйммәтле урындагы бассейны һәм теннис кортлары булган зур коттеджларда яшәвеңнән ни мәгънә һәм файда?! Син, бу очракта, көтмәгәндә баеп киткән һәм үзен бик акыллы дип санаган бер хайван, ә дөресрәге мактанчык маймыл гына.
Кыйммәтле җиһаз җыю, байлык артыннан куу белән шөгыльләнмәскә, ә үзеңнең эчке дөньяңны баетырга, белемеңне һәм уңай сыйфатларыңны арттырырга, ихтыяр көчен ныгытырга, чын дуслар табу һәм үзең дә чын дус булырга өйрәнергә кирәк. Шулай булса, вакыт узу белән барысы да килер: матди байлык та, тормышның төрле шартларына бәйле булмау да, үз-үзеңне яклый белү дә.
Әлбәттә, минем уй-фикерләрем бераз буталган. Хәзергә үземнең акылымны һәм характерымның уңай сыйфатларын камилләштерергә һәм үстерергә икәнлеген, ә калган нәрсәләрнең аннары килерен аңласам да, мин бит юллар чатында торам. Ләкин шунысы бәхәссез: күркәм сыйфатларга ия булганда гына кеше җәмгыятьтә, тормышта үз урынын табар!Еще сочинения на татарском языке со схожей к “Кешелэрдэ ге матур сыйфатлар” тематикой (перейти к сборнику татарских сочинений нашего сайта)

Источник

Обновлено: 11.03.2023

Помагите написать сочинение, Кеше хэр яктан гузэл булырга тиеш на татарском пж . В интернете не смог найти

Трудности с пониманием предмета? Готовишься к экзаменам, ОГЭ или ЕГЭ?

Воспользуйся формой подбора репетитора и занимайся онлайн. Пробный урок — бесплатно!

23.03.2017 18:01
Другие предметы
remove_red_eye 8083
thumb_up 5

Ответы и объяснения 1

Помагите написать сочинение, Кеше хэр яктан гузэл булырга тиеш на татарском пж .

В интернете не смог найти.

Һәркемгә дә үз туган ягы бик кадерле.

Кеше кая гына барса да, барыбер күңеле белән үзенең газиз туган авылына, туган шәһәренә ашкынып кайта.

Безнең чиксез киң илебездә матур шәһәрләр һәм авыллар бик күп.

Тик бөек татар телендә аңлашып, сөйләшеп, татар халкының гореф — гадәтләренә буйсынып яшәгән кешеләр, әлбәтта, Татарстан республикасында гомер кичерә.

Татарстан республикасы экономик яктан һәм кеше саны буенча Русиянең иң зур республикалыраның берсе.

Шулай ук хәзерге Татарстан йөздән артык милләткә туган йорт, туган як.

Ул күп милләтле республика.

Татарстан үзенең бай тарихы һәм уникаль табигать ресурслары белән халкында горурлык хисе уята, шуңа күрә дә бу табигать почмагы туристларның игътибарын яулап алган.

Зур уңыш бирә торган киң басулар, күп миллионлы шәһәрләр зәңгәр сулы Кама, Идел елгалары һәм яшел урманнар белән алмаша.

Республика җир асты байлыклары белән дә горурлана ала.

Татарстан республикасында татар мөселман һәм рус православие мәдәниятенең үзара бәйләнеп яшәвенең үрнәге күрсәтелгән.

Тарихының авыр вакыйгаларына карамастан, татар һәм рус халкы татулыкта һәм бердәмлектә яши.

Татарстанда буыннан — буынга күчеп килгән гореф — гадәтләр, бәйрәмнәр бик күп.

Шуларның берсе — Сабантуй бәйрәме.

Бу милли бәйрәм язгы чәчу тәмамлануга багышлана.

Элек — электән Сабантуйның күрке — ат чабышлары, әлеге Татарстанда да бу спорт төренә бик әһәмиятле урын бирелә.

Сабантуй бәйрәме Татарстанда гына түгел, ә татарлар яшәгән барлык регионнарда да, хәтта чит илләрдә дә үткәрелә.

Татар көйләре бигрәк тә моңлы булып тоела.

Башка телләргә тәрҗемә ителми торган моң сүзе татар халкының күңелен сыйфатлый.

Татар шигырьяте һәм җыр иҗаты белән бер рәттә татар мәдәниятендә традицион һөнәрләр дә зур урын алып тора, алар татар халкының рухи дөньясын чагылдыралар.

Мәсәлән, татар халкының ювелир сәнгате бөтен дөньяга билгеле.

Шулай итеп, татар сәнгате безнең – татарларның — борынгы буыннарыбызның яшәү рәвешен, мәдәниятен чагылдыра.

Без, егерме беренче гасыр кешеләре, үз халкыбызның, үз туган ягыбызның гореф — гадәтләрен ихтирам итеп яшәргә тиешбез.

Прочие вопросы

Напишите сочинение на тему »кеше үзе яши торшан чорны сайлап ала алмый, әмма без кешелекнн

Ответы

Сочинение / Кешеләрдәге матур сыйфатлар
Кеше һәр яктан да матур булырга тиеш. Әгәр дә тышкы яктан кеше чибәр булып, эчендә начар уйлар булса, ул инде яхшы кеше булмый. Кешелеклелек, шәфкатьлелек, изгелек, ягымлылыкны мин кешедәге иң матур сыйфатлар дип атар идем. Бөек шагыйрь Муса Җәлил дә:
Көчлелегең белән горурланма!
Кешелегең белән горурлан! −
дип яза үзенең «Бер үгет» шигырендә.
Кешелекле, мәрхәмәтле, сабыр булу, кешеләргә авыр чакларда ярдәмгә килү − һәркемгә дә кирәк сыйфатлардыр, минемчә. Шулай ук, түземлелек, хезмәт сөючәнлек кешенең кешелеклелеген дә, дәрәҗәсен дә арттыра.
Әгәр син кешеләрне яратмасаң, кеше кайгысын уртаклаша, аңлый белмөсөң, әгәр дә син чынлап торып дуслаша белмәсәң һәм дусларың булмаса, кесәңдә акчаң күп булудан үзең өчен дә, башкалар өчен дә бернинди файда юк. Надан, чикләнгән, сәнгатьне аңламаучы һәм яратмаучы кеше булып калгансың икән, кыйммәтле машинаң булудан, кыйммәтле урындагы бассейны һәм теннис кортлары булган зур коттеджларда яшәвеңнән ни мәгънә һәм файда?! Син, бу очракта, көтмәгәндә баеп киткән һәм үзен бик акыллы дип санаган бер хайван, ә дөресрәге мактанчык маймыл гына.
Кыйммәтле җиһаз җыю, байлык артыннан куу белән шөгыльләнмәскә, ә үзеңнең эчке дөньяңны баетырга, белемеңне һәм уңай сыйфатларыңны арттырырга, ихтыяр көчен ныгытырга, чын дуслар табу һәм үзең дә чын дус булырга өйрәнергә кирәк. Шулай булса, вакыт узу белән барысы да килер: матди байлык та, тормышның төрле шартларына бәйле булмау да, үз-үзеңне яклый белү дә.
Әлбәттә, минем уй-фикерләрем бераз буталган. Хәзергә үземнең акылымны һәм характерымның уңай сыйфатларын камилләштерергә һәм үстерергә икәнлеген, ә калган нәрсәләрнең аннары килерен аңласам да, мин бит юллар чатында торам. Ләкин шунысы бәхәссез: күркәм сыйфатларга ия булганда гына кеше җәмгыятьтә, тормышта үз урынын табар!

— Да, так и есть, лет 10 меня не было, у меня это, наверное, связано и со здоровьем: сначала отец заболел, потом — я сам. Но основная причина все-таки не в этом. Даже приглашения на престижные мероприятия не прельщают. Я не знаю причину, это мое внутреннее состояние. А так меня всегда приглашали на фестиваль, при желании мог бы каждый год там выступать. После лечения, по приезде из Германии, меня очень убедительно попросили, и я решил выйти со своей знаменитой песней. И хорошо, что вышел.

— Конечно, всех беспокоит ваше здоровье. Можете об этом рассказать, как себя сейчас чувствуете?

— О моем здоровье одним или двумя словами не скажешь. Но пока все нормально.

— Болезнь как-то повлияла на творчество?

— Гараев рассказывал о планах — устроить вам концерт весной. Он состоится?

— Много написали с момента, как перестали появляться на публике? Чего больше — прозы, поэзии или пьес?

— Мне прежде всего понравился подход этих людей к предстоящей работе. Например, для Радика Мухарлямовича это абсолютно не коммерческий проект, он хочет сделать большой подарок для детей, не прося ни у кого денег. Он меня познакомил с нашим муфтием — Татарстана, и я безмерно рад знакомству. Камиль хазрат — удивительный, высокообразованный и бесконечно интересный человек, общаться с ним — одно удовольствие. Потом, когда уже узнал, что Радик Мухарлямович мечтает сделать игрушки, компьютерные игры, создать мультфильм на основе этой книги, я в тот же день принялся за работу.

— Вы сказали, что очень понравилось общение с Камилем хазратом, а к религии в целом отношение не поменялось?

— Я не совсем понял ваш вопрос. Безусловно, общение для любого человека с такими людьми, как Камиль хазрат, очень полезно. А отношение к религии — это сугубо личное, как и вера самого человека. Кстати, вера в Бога и религиозность, я думаю, не одно и то же. И, мне кажется, все люди верят в Бога. Даже атеисты в чрезвычайных ситуациях обращаются к небесам. Мне лично люди атеистических взглядов совершенно неинтересны, но я сейчас не буду подробно говорить почему.

— Вы ведь, кажется, еще не высказывались по вопросу отмены обязательного изучения татарского языка в школах. Татарский народ переживает непростой период в своей истории?

— Но ведь если исчезнет язык, то не будет и нации…

— Любой язык — богатство. Он может быть языком одного народа, но этот народ является частью человечества, и его язык — достояние человечества. Язык — нематериальное богатство, оно бесценно. Слова озвучиваются голосом человека, а голос состоит из вдоха и выдоха. А сколько стоит, какая цена у вдоха, так необходимого человеку. Он бесценен! Ибо без вдоха человек умрет. Пользуясь случаем, хочу обратиться к родителям, бабушкам и дедушкам: пусть ваши дети и внуки не игнорируют школьную программу иностранных языков. В жизни когда-нибудь может пригодиться. Я немецкий изучал в школе и два года в институте, и это стало для меня хорошей базой, чтобы в Германии мог общаться на бытовом уровне по-немецки.

— Чтобы наш язык жил вечно, мы должны его любить.

— В Европе более терпимо относятся к чужому языку, культуре?

— Вы задаете такие вопросы… Ведь ответы на них очевидны. Если я на них сейчас отвечу, высказав свое мнение, меня могут привлечь за экстремизм. Я на все эти вопросы знаю ответ. Я уже по башке получал за свои публичные высказывания, одно время даже уголовное дело хотели возбудить, но потом обошлось. У меня есть на все эти вопросы ответы, но их сейчас озвучивать…. Какой смысл биться о стену? Все же знают, откуда дует ветер, все мы в курсе, откуда все идет и к чему.

— Тогда поговорим о более близкой вам теме — эстраде. Мы разговаривали с вами пять лет назад, за это время что-то поменялось?

— Интересный молодой человек. Мне его голос нравится, приятный тембр, своеобразное произношение фраз. В этом есть какая-то красота. Правда, когда он поет, я не все слова понимаю… Но он талантливый парень, хотя сам я воспитывался на другой музыке. Я вообще в юности поп-культуру не любил, мы слушали классический рок. Элвину Грею желаю успехов и здоровья.

— Вы же тоже обладатель своеобразной манеры исполнения, вас называют еще первым татарским бардом.

— Некогда Рустам Минниханов раскритиковал татарскую эстраду, дескать, не так поют, не так одеваются.

— А с тех пор как он раскритиковал эстрадных певцов, что-то поменялось?

— Фестиваль, если не ошибаюсь, проходит 6-й год, не все концерты я смотрел, но трансляцию некоторых видел. Там были очень симпатичные, хорошие номера. Хотя некоторые песни преподносят в такой обработке, в которой я бы не хотел слушать, но это уже работа аранжировщиков, организаторов… Я думаю, что некоторые песни лучше оставить так, как они есть, в первоначальном виде, в каком они до этого просуществовали многие десятилетия.

— Не особо видно ваших пьес на сцене Камаловского театра сейчас.

— Все-таки речь о театре имени Галиаскара Камала.

— В последнее время я с ними не общаюсь. И времени нет, и другие причины есть. Последние 6 лет прошло, можно сказать, в борьбе за жизнь. Отец сильно болел, потом я сам. У меня есть новые пьесы: если какому-то театру нужны — пусть обращаются.

— Вы на несколько лет выпали из театральной жизни, за это время ваше отношение к театру как-то изменилось?

— У меня не к театру отношение поменялось, а к людям, которые там работают.

— Что думаете о коронавирусе — это изобретение природы или человека?

— В Европе сильна самодисциплина, они строго выполняют требования, понимают, что надо дистанцию сохранять, необходимо выполнять те или иные ограничения. У нас в России все по-другому. Это зависит от того, как люди друг к другу относятся. Я думаю, один из основных показателей цивилизованности народа — это взаимоотношения между гражданами. У нас люди в последнее время очень враждебно настроены друг к другу. Среди творческих людей совсем уродливые взаимоотношения. Я не понимаю, что делят, чего друг от друга хотят. Ведь мы все плывем в одной лодке. Меня удивляет, почему в наших людях зависть так агрессивно и бурно проявляет себя. Зависть — это самое низкое, срамное состояние человеческой души.

Мне кажется, западный человек понимает, что, если он кому-то сделает плохо, ему самому так же ответят. Мы тоже, казалось бы, это понимаем, но не осознаем. Вообще, у россиянина — и у русских, и у татар — психология человека, у которого идеал не честность, а какое-то стремление к святости. У нас человек думает: я совершу что-то плохое, потом могу извиниться, заплатить штраф, пойти к старцу за советом, поставлю свечку, схожу в мечеть, дам садаку, и будет мне прощение. А у европейских народов идеал — честность. Жить честно, не нарушая законов, очень трудно. Быть честным — это значит быть таким круглосуточно. А когда у тебя идеалом является святость, то ты можешь согрешить, а потом покаяться. Так живется легче. Это такой некий технический прием российского человека для совершения в дальнейшем нехороших поступков.

— Как говорится, не согрешишь — не покаешься.

— Иван Грозный истребил столько народа, он потопил Новгород в крови, потом закрывался в церкви и каялся. Борис Ельцин разбомбил Чечню, затем сказал, что это ошибка была. У нас вот так — сперва совершают, потом каются. У нас в прошлом веке разрушили храмы, мечети, церкви, потом, спустя 70 лет, всей страной жалели об этом.

— Сейчас весьма нервная обстановка в мире — сами видите, какие события происходят вокруг Украины.

В свое время об этом очень хорошо написал Николай Бердяев — великий русский философ. То, что происходит в данный момент на территории Украины, — это ведь с помощью рук, ног, указательного пальца, который нажимает на курок, с помощью артиллерии, танков, авиации происходит манифестация внутреннего духовно-болезненного состояния народа. Вслед за Шекспиром Лев Толстой сказал, что в мире нет виноватых, но я, например, не согласен. Глядя на то, что происходит на Земле, можно ужаснуться — неужели нет виновных? Если нельзя найти виновных, значит, получается, виноваты все! Человек, хочет он того или нет, все равно желает какой-то стороне победы и тем самым становится соучастником этой войны.

Если Россия предпринимает военные действия, каждый из нас виноват, ибо мы принимаем свое государство таким, какое оно есть, и становимся соучастниками этих военных действий.

То, что происходит там… Но попробуйте одного или двух виновных найти. Не получится. Все детерминировано… В приходе Гитлера к власти был кто-то виноват, в приходе Сталина к власти — тоже. Мы никогда концов не найдем, и войны будут вечно продолжаться. С философской точки зрения, война со всеми ужасами для конкретного человека — это в то же время максимальное приближение к свободе: человек в окопе освобождается от всего того, что тяготило его в жизни. Мы не знаем, что в будущем ожидало бы солдата, лежащего в окопе с винтовкой, как бы он закончил свою жизнь в мирное время. С такой точки зрения, это максимальное приближение к свободе, но война — действо ужасное, это есть манифестация внутреннего зла человека.

— Существует теория, что за любой войной стоит определенная кучка людей, так называемое мировое правительство.

— Я не верю в это. Не думаю, что Всевышний даст неким отдельным людям управлять миром. Да, мир, в котором мы живем, жесток, отвратителен, но в то же время и прекрасен. Наша жизнь бессмысленна, но в то же время полна смыслов. И величайшая несправедливость заключается в том, что человек появляется на свет, где уже до него устоялись какие-то нравы, где живут взрослые люди, приняты уже какие-то законы, есть какой-то определенный уклад жизни. Ребенок вынужден приспосабливаться, пресмыкаться, адаптироваться ко всему этому. А где верный уклад жизни, где правильные люди?

Поэтому иногда я, возвращаясь к Шекспиру и Толстому, начинаю соглашаться с ними, что в мире виновных нет. Разве человека, который пришел в этот мир не по своему желанию, можно осуждать за поступки, преступления? Мы же не знаем, что у него с психикой. В каких условиях вырос, какие гены в нем заложены? А почему бы не создать такую страну, такое государство, принять такие законы, сделать такой уклад жизни, чтобы появившийся человек не мог совершать преступления? Вот только тогда можно было бы человека ругать, наказывать.

Когда совершается преступление, для меня существуют всегда две жертвы — тот, которого убили, и тот, кто убил. Для меня убийца тоже жертва. Смотришь по телевизору, как он там пожизненный срок отбывает… Может, как человека не так уж и жалко его, но жаль, что ему уготована такая судьба — он пришел один раз в этот мир, появился не по своему желанию, не по своей воле и вот так безнадежно трагически заканчивает свою земную жизнь.

Человечеству и каждому человеку в отдельности выпало тяжелое испытание — жить на этой планете. Трагична суть этого бытия, и каждому человеку дается своя доля от земных тягостей. Человечество не любит отдельного, конкретного человека. Каждый одинок в этом мире. Мир тебя любит только тогда, когда ты радостен, потому что можешь поделиться этой радостью. А боль — только твоя, ее частью ты ни с кем не можешь поделиться. И во время страданий мир к тебе совершенно безразличен.

Может быть, поэтому, когда шел на операцию, я был спокоен, с радостью шел, в этом было даже что-то мазохистское. Спустя некоторое время понял, почему я все перенес спокойно: скорее всего, это оттого что душевные боли у меня всегда были сильнее, чем телесные. Но мне теперь не дает покоя другой вопрос: я каждый раз после перенесенных болей остаюсь в конце концов по эту сторону боли и никак не могу узнать — а что там, на той стороне боли?

Резеда Сиразова — Бу тормыш юллары (Р. Сиразова кое, суз., А. Айданов аранж.)

Илфир Султанов — «Эй бу тормыш юллары» Гөлнара Рәшитова сүзләре, Мөдәрис Газетдинов көе

Айдар Тимербаев кое. Рифат Зарипов — «Сикэлтэ — Айдар Тимербаев кое. Айдар Минхажев сузлэре. «Сикэлтэле тормыш юллары»

Жэмилэ, Айдар Гайнуллин — тар сукмакта тал тибрэлэ, ирнем сина урелэ. Чуалды да, уйный юллар, тормыш агышлары да.

Читайте также:

Русский язык 3 класс страница 128 сочинение

Сочинение дубровский 7 класс по литературе по плану по вопросам

Сочинение о предмете с которым стали происходить чудеса

Образ лизы муромской из барышни крестьянки сочинение

Сочинение рассуждение признаки каких направлений можно наблюдать в комедии горе от ума

Источник