Сочинение на тему маленькое падарожжа по бел яз

Обновлено: 11.03.2023

На мінулым тыдні мы з мамай пайшлі гуляць у бярозавы гай. Надвор’е была сонечная, ветру практычна не было і птушкі на вуліцы шчабяталі, як быццам клікалі нас. Мы ўзялі некалькі бутэрбродаў, чай у тэрмасе і шакалад.

Ехаць ад нас да бліжэйшай бярозавай гаі хвілін трыццаць, так што неўзабаве мы ўжо былі на месцы. Здавалася б, гэтая гай знаходзіцца ў межах горада, але блізкасць прыроды адчувалася адразу. Паветра было такім чыстым, і пахла восенню. Увайшоўшы ў гай, мы апынуліся ў поўнай цішыні. Тут няма машын, вялікіх навал людзей, будаўнічай тэхнікі і іншага. Адзінае, што часам парушае гэтую ціша – гэта спевы птушак і гукі конікаў.

Мы ішлі па невялікай дарожцы, не спяшаючыся, хацелася больш удыхнуць гэтага паветра, нагледзецца на гэтую прыгажосць, пакінуць яе частку сабе:

— Мама, паглядзі, як тут цудоўна, — сказаў я.

— Так, дарагі, я ў девстве часта гуляла тут з бабуляй і дзядулем. Мы збіралі грыбы і вывучалі розных птушак. Хочаш, і з табой паназіраем за жывой прыродай? — адказала мама.

Па-мойму, верасень – гэта самы спрыяльны час для прагулак на свежым паветры. Яшчэ досыць цёпла, але да вечара постацівіць халаднавата. Вакол усё набывае новыя фарбы, накшталт лета яшчэ не прайшло, але адчуваецца змена сезону.

Потым мы выйшлі на невялікую паляну. Пакуль чай у тэрмасе не астыў, мы вырашылі ра і покрыва і крыху адпачыць. Я прылёг на спіну і глядзеў на блакітнае восеньскае неба. Яно такое цудоўнае і глыбокае. Толькі зрэдку праплывалі пухнатыя аблокі, дарэчы, восенню яны як быццам ніжэй.

Пасля невялічкага прывалу, мы адправіліся далей. У шляху мама паказала мне некалькі відаў грыбоў. Гэта былі падбярозавікі і яшчэ якія-то дзіўныя неядомыя грыбы. Наогул гэта было вельмі займальнае падарожжа. Мы атрымлівалі асалоду ад прыродай і адпачывалі ад гарадской мітусні.

Дадому мы вярнуліся ўжо позна ўвечары. Я ў аўтобусе прымудрыўся нават заснуць. У наступны раз мы адправімся ў падарожжа разам з татам на машыне. Ён абяцаў мне паказаць гістарычныя месцы, спадзяюся гэтая паездка будзе да надыходу халадоў.

Однажды осенью мы всей семьёй собрались в лес. Уехали не далеко, даже город был виден в дали. Мы вышли из машины и пошли медленно по лесу. Деревья стояли высокие и тихие. Небо было голубое и высокое. А воздух свеж и бодрящ.

Вдруг, под кустом мы увидели ежа. Он свернулся клубком и долго не хотел показать нам даже свой нос. Но потом успокоился и развернулся. Какой он милый!

Мы оставили ежа в лесу. Пришли к машине и поехали домой. Я думаю. что путешествие можно совершать не только в дальние страны, но и совсем близко от дома. И это маленькое путешествие будет таким же приятным и запоминающемся.

Я хочу рассказать про своё путешествие по миру. Сначала лечу я долго на самолете в Париж. Как только прилетела, прошлась по городу посмотрела на Эйфелевую башню, Собор Парижской Богоматери, Люксембургский сад. Мне очень было страшно на Эйфелевой башне, я боялась упасть или что сейчас разобьюсь, но там было так красиво! После Парижа полетела я в Лондон. Посмотрела там, на Биг-Бен, Собор святого Павла, Вестминстерский дворец. Мне очень понравился Собор святого Павла очень красивая конструкция. После этого я поехала на космическую базу. Там я познакомилась с космонавтом, и он предложил полететь на луну. Я согласилася, и вот когда мы начали взлетать я БАЦ и проснулась. было очень обидно, но зато, я придумала что буду делать летом!

В 2005 году я решил съездить в путешествие в Россию. Там я поситил такие города как Санк-Петербург, Курск, Москва, Воронеж, Сочи, Туапсе и многие другие. Я узнал что в России на закуску принято подавать разносолы: квашенную капусту, солённые грибы, огурцы и многое другое. Ещё в России конечно же отдают предпочтене блинам тонинким и толстым, и конечно же с разными начинками. В разных городах России я посетил много достопремичательностей. Например в Санк-Петербурге я посетил казанский собор, а в Алуште я посетил крепость Алустон и многие другие. Само больше мне понравилось в России в городе Санк-Петербурге это петергоф там очень много разных и самых красивейших фонтанов. Религия России это конечно же проваславное христианство. Традиций в России очень много и все люди их очень уважают. Мне очень понравилось моё путешествие в Россию я увидел там столько много нового Я никогда не забуду этого путешествия в Россию.

всем привет
я очень долго искала маленький нужный рассказ мне его надо в школу на ОДНКНР

Пару недель назад мы с мамой пошли гулять в лес. Погода была хорошая, а субботнее утро требовало от нас немедленных действий, ведь в такой день просто нельзя сидеть дома. Мы собрали бутерброды, чай в термосе и печенье, взяли бадминтон и отправились на автобус.

Ехать от нас до ближайшего хвойного леса минут двадцать, так что вскоре мы уже были на месте. Казалось бы, этот лес находится в черте города, но близость природы там все равно чувствуется. Воздух такой чистый и пахнет хвоей. Зайдя поглубже, мы почти физически ощутили тишину. Нет здесь машин, больших скоплений людей, строительной техники и прочего. Единственное, что иногда нарушает эту тишь – это пение птиц и звуки сверчков.

Мы шли по тропинке, не торопясь, хотелось побольше вдохнуть этого воздуха, насмотреться на эту красоту, оставить ее часть себе:

— Мама, как же здесь красиво, — сказал я.

— Да, в детстве мы часто гуляли с твоим дедушкой в лесу. Он научил меня разбираться в грибах и растениях. Я тебя тоже научу, — ответила мама.

По-моему, май – это самое благодатное время для лесных прогулок. Уже достаточно тепло, но еще не жарко, все вокруг распустилось и зацвело, воздух наполняет прекрасный аромат лесных трав и цветов, летают бабочки и пчелы, а скоро появится земляника.

Потом мы нашли круглую полянку и стали играть в бадминтон. Это очень веселая игра. С криками и смехом мы бегали по поляне, то и дело отбивая воланчик, не давая ему касаться земли. Когда мы с мамой немного устали, то решили перекусить. Разложили на пеньке наши припасы и с удовольствием поели. На таких вот прогулках еда кажется еще вкуснее.

Домой мы вернулись вечером, как раз к приходу папы. Наперебой рассказывали ему, как хорошо провели день. Он улыбался и попросился в следующий раз с нами. Мы договорились, что в следующий раз поедем на озеро.

Заказать сочинение
Мы можем написать 100% уникальное сочинение под любые ваши требования всего за 24 часа!

Мини-сочинения 8 школьников из Клецкого района опубликованы в сборнике «Мая малая радзіма». Ребята из Голынки, Рассвета, Заостровечья, Зубков и Клецка стали победителями интернет-олимпиады по белорусскому языку среди учеников 4 классов Минской области.

Яна Бушыла, ДУА «Галынкаўскі навучальна-педагагічны комплекс дзіцячы сад — сярэдняя школа Клецкага раёна»:

— Мая малая радзіма — аграгарадок Галынка. Яна размешчана ў маляўнічых мясцінах: густыя лясы, сакаўныя лугі, празрыстая рэчка Нача. Я люблю бываць у лесе, збіраць ягады і грыбы, слухаць спеў птушак. Разам з бацькамі часта адпачываю на рэчцы. Я люблю саваю малую радзіму, стараюся яе шанаваць і берагчы. І раблю ўсё магчымае, каб яна станавілася яшчэ прыгажэйшай.

Анастасія Нупрэйчык, ДУА «Заастравецкая сярэдняя школа Клецкага раёна»:

— Мая маленькая радзіма завецца аграгарадок Заастравечча. Размясціўся ён у маляўнічай мясціне Клецкая раёна. Тут жывуць гасцінныя і працавітыя людзі. Побач з аграгарадком працякае прыгожая рэчка Лань. З усіх бакоў яе абступае лес. Ён багаты на розных дзікіх жывёл, ягады і грыбы.

Ілона Падгайская, ДУА «Рассветаўская сярэдняя школа Клецкага раёна»:

— Малая радзіма ў кожнага свая. А калі ёсць у чалавека моцнае да яе пачуццё, дык гэта заўважаюць на адлегласці. Мая радзіма — гэта вёска Сякерычы. Ужо пачынаючы в другога класа, я пачала цікавіцца гісторыяй стварэння маёй малой радзімы. Чаму гэты куток носіць такую назву? Пэйна, кожны жыхар гэтай вёскі, хто цікавіўся такім пытаннем, адкажа, што тут некалі выраблялі сякеры. Такую зброю выкарыстоўвалі ў мірным і ваенным жыцці. Але больш усяго мяне вабіць прырода: возера з маляўнічымі берагамі, лес-карміцель з ягадамі і грыбамі, лугі і палі з прыгожымі кветкамі і лекавымі раслінамі. Я вельмі люблю сваю малую радзіму!

Дзіяна Пальчык, ДУА «Зубкаўская сярэдняя школа Клецкага раёна»:

— Я жыву ў вёсцы Зубкі. Гэта мая малая радзіма. Тут жывуць мае самыя блізкія і родныя людзі. І я тут нарадзілася. У нашай вёсцы ёсць сярэдняя школа, дзе вучацца мае самыя лепшыя сябры. Наша настаўніца самая цудоўная для мяне. Я люблю сваю школу, сваю вёску і свой дом. Я ганаруся тым, што нарадзілася і жыву ў Беларусі.

Павел Валодзька, ДУА «Зубкаўская сярэдняя школа Клецкая раёна»:

— Мілая, прыгожая вёска Зубкі. Мая маленькая любімая вёсачка. Ты мне з кожным днём становішся ўсё больш дарагой і блізкай. Ні з чым не магу параўнаць твае непаўторныя краявіды, густыя косы зялёных дрэў. З кожным годам ты набіраеш усё большую моц. Ты квітнееш. А твая прыгажосць дорыць натхненне мясцовым паэтам. Я люблю цябе, мая вёсачка, за спакой, прыемны настрой і думкі, што ты выклікаеш.

Валерыя Расчэціна, ДУА «Клецкая сярэдняя школа №3»:

— Я нарадзілася ў Клецку. Гэта маленькі, але вельмі прыгожы і чысты гарадок. Тут я пайшла ў школу, тут і жыву зараз. Самым любімым месцам у горадзе з’яўляецца возера. Тут устаноўлены фантан, які свеціцца ўначы і прыгожа ззяе на сонцы днём. З кожным годам наш горад усё прыгажэе, не гледзяцы на тое, што ў яго цяжкае мінулае. Я ганаруся сваім горадам.

Юлія Здрок, ДУА «Клецкая сярэдняя школа №1»:

— Я вельмі люблю сваю малую радзіму. Гэта мой родны горад Клецк. З кожным годам ён прыгажэе ўсё больш. Тут жывуць таленавітыя і працавітыя людзі. У мінулым годзе мы святкавалі 890-годзе нашага горада. Асабліва прыгожы горад вясною. На клумбах рознымі колерамі цвітуць кветкі. Людзі са шчырымі ўсмешкамі вітаюць мяне. Квітней, мой родны горад!

Надзея Сухановіч, ДУА «Клецкая сярэдняя школа №3»:

— Мой родны горад Клецк. Ён маленькі і ўтульны. Нядаўна яму споўнілася 890 гадоў. У маім горадзе шмат прыгожых мясцін для адпачынку. Асабліва мне падабаецца возера Меляўня. Сюды прыходзяць і дарослыя і дзеці, каб правесці свой вольны час. Цяністыя алеі вабяць у спякоту. А колькі ў горадзе прыгожых кветак і дрэў! У нашым горадзе жывуць вельмі добрыя і гасцінныя людзі. Я люблю свой горад!

16/02/2022 Парень о целесообразности покупки дорогой машины

21/02/2022 Пять поколений мужчин в одной семье

17/02/2022 Острая шашка против бутылки с водой

15/02/2022 Кот Мурзик, который любит париться в бане

22/02/2022 На что способен внедорожник при грамотном управлении

17/02/2022 Эффектное выступление индийских металлистов Bloodywood

17/02/2022 Специальная техника для строительства мостов в Китае

18/02/2022 Забавный фэйл кота во время интервью

16/02/2022 Эпичная попытка выиграть игрушку в автомате

21/02/2022 Из чего на самом деле сделаны некоторые дома в США

15/02/2022 Когда в твоем доме живет сторожевой кот

25/02/2022 Принцесса из мультиков Дисней в реальной жизни

Читайте также:

  

• Что нужно делать ученику в новом коллективе сочинение

  

• Сочинение раменское мой город

  

• Почему катерина рассказала об измене сочинение

  

• Мой идеальный дом сочинение

  

• Три блаженных дня мцыри сочинение

Ответ:

Объяснение:

На мінулым тыдні мы з мамай пайшлі гуляць у бярозавы гай. Надвор’е была сонечная, ветру практычна не было і птушкі на вуліцы шчабяталі, як быццам клікалі нас. Мы ўзялі некалькі бутэрбродаў, чай у тэрмасе і шакалад.

Ехаць ад нас да бліжэйшай бярозавай гаі хвілін трыццаць, так што неўзабаве мы ўжо былі на месцы. Здавалася б, гэтая гай знаходзіцца ў межах горада, але блізкасць прыроды адчувалася адразу. Паветра было такім чыстым, і пахла восенню. Увайшоўшы ў гай, мы апынуліся ў поўнай цішыні. Тут няма машын, вялікіх навал людзей, будаўнічай тэхнікі і іншага. Адзінае, што часам парушае гэтую ціша – гэта спевы птушак і гукі конікаў.

Мы ішлі па невялікай дарожцы, не спяшаючыся, хацелася больш удыхнуць гэтага паветра, нагледзецца на гэтую прыгажосць, пакінуць яе частку сабе:

— Мама, паглядзі, як тут цудоўна, — сказаў я.

— Так, дарагі, я ў девстве часта гуляла тут з бабуляй і дзядулем. Мы збіралі грыбы і вывучалі розных птушак. Хочаш, і з табой паназіраем за жывой прыродай? — адказала мама.

Па-мойму, верасень – гэта самы спрыяльны час для прагулак на свежым паветры. Яшчэ досыць цёпла, але да вечара постацівіць халаднавата. Вакол усё набывае новыя фарбы, накшталт лета яшчэ не прайшло, але адчуваецца змена сезону.

Потым мы выйшлі на невялікую паляну. Пакуль чай у тэрмасе не астыў, мы вырашылі распасцерці покрыва і крыху адпачыць. Я прылёг на спіну і глядзеў на блакітнае восеньскае неба. Яно такое цудоўнае і глыбокае. Толькі зрэдку праплывалі пухнатыя аблокі, дарэчы, восенню яны як быццам ніжэй.

Пасля невялічкага прывалу, мы адправіліся далей. У шляху мама паказала мне некалькі відаў грыбоў. Гэта былі падбярозавікі і яшчэ якія-то дзіўныя неядомыя грыбы. Наогул гэта было вельмі займальнае падарожжа. Мы атрымлівалі асалоду ад прыродай і адпачывалі ад гарадской мітусні.

Дадому мы вярнуліся ўжо позна ўвечары. Я ў аўтобусе прымудрыўся нават заснуць. У наступны раз мы адправімся ў падарожжа разам з татам на машыне. Ён абяцаў мне паказаць гістарычныя месцы, спадзяюся гэтая паездка будзе да надыходу халадоў.

Ответ:Асноўная думка:

Я у Полацку

План

1.Прыезд{я прыехаў, с бацькамі, мы прыйшлі}

2.Славутасць{У горадзе ёсць, самы старажытны ў}

3.Гісторыя{ён быў заснаваны, ‘гісторыя горада’}

4.Новы сябар.

Полацк

Мы с бацькамі вырашылі з’ездзіць у Полацк. Я і тата ўзялі заплечнікі, а мама сумку і грошы. Ехалі мы на машыне.

Калі мы прыехалі, то заўважылі геаграфічны цэнтр Еўропы, ён нагадваў компас, і паказваў стараны гарызонту. Потым мы паехалі да Спаса-Ефрасінеўскага манастыра. За тым мы рушылі да Полацкага музея сярэдневяковага рыцарства. У ім былі даспехі, мечы, тапары і дзіды.

Горад нагадвае музей. Першае ўпамінанне аб гэтым горадзе было ў васемсот шэсцьдзясят другім годзе.

Горад мне вельмі спадабаўся, там я завёў новага сябра, з якім маю зносіны па сей дзень. Калі я пачынаў садзіцца ў машыну, ён мне пажадаў поспехаў.

Так я за адзін дзень пазнаёміўся з новым сябрам і даведаўся больш пра самы старажытны горад Беларусі.

Объяснение: сочинение

Першы раз я ўбачыў мора, калі мне было сем гадоў.

Мае бацькі за некалькі месяцаў сталі рыхтавацца да паездкі, і кожны раз, калі яны заводзілі размову на гэтую тэму, іх твары асвятляліся шчасцем. Тата мог гадзінамі распавядаць мне аб моры, аб тым, якое яно вялікае, прыгожае, ласкавае. Я ўважліва слухаў яго, і мне здавалася, што ўжо ўсё ведаю пра мора, тым больш я яго шмат разоў бачыў па тэлевізары.

Мне хацелася як мага хутчэй адправіцца ў падарожжа, таму што мы першы раз ехалі адпачываць ўсей сям’ёй. Два тыдні мама і тата будуць побач са мной, ім не трэба будзе хадзіць на працу.

І вось доўгачаканы дзень ад’езду надышоў. Мы вельмі доўга ехалі цягніком і прыехалі ў горад Сімферопаль. Да майго здзіўлення тут ніякага мора не было, але тата растлумачыў, што яно зусім побач, і вельмі хутка я яго ўбачу.

Мы селі ў маршрутнае таксі, і яно памчала нас па распаленым сонцам шашы. Калі мы выехалі за горад, дарога стала падымацца змейкай ўсе вышэй і вышэй у горы. Як толькі мы пераехалі праз горны перавал, здалося мора.

Я прытуліўся да акенца і зачаравана глядзеў баючыся міргнуць, таму што мне здавалася, калі я заплюшчу вочы, то выдатная ўява знікне.

Мора было велізарнае і нейкага чароўнага сіняга колеру. Нічога выдатней я ніколі не бачыў! Сонечныя промні пераліваліся на хвалях-баранах, і ад гэтага мора было яшчэ казачней. Мне вельмі захацелася да яго дакрануцца і пераканацца, што яно сапраўднае.

Дабраўшыся да пансіяната, мы пакінулі рэчы ў нумары і паспяшаліся насустрач з морам.

І вось я стаю на беразе, прахалодныя хвалі лашчаць мае ногі. Я спрабую ахапіць позіркам бязмежныя марскія прасторы, і пачуццё небывалай радасці перапаўняе мяне. Мора летам вельмі прыгожае, адлюстроўваючы ў сабе блакітнае неба, нібы люстэрка, яно выпраменьвае нейкую дабрату, якая так і прыцягвае. Не дарма людзей заўсёды цягне да мора, бо яго дзіўнай прыгажосцю нельга не захапляцца. Жоўты пясок і блакітнае мора, што можа быць лепш пасля душных абдымак горада. Мора цёплае летам, і не хочацца сыходзіць з пляжу. Гадзінамі можна любавацца на бязмежнае мора. У мора свой настрой: яно можа быць ласкавым, прыязным, так і цягне да сябе, але часам яго настрой мяняецца, і тады мора злуецца. Вялізныя хвалі, вышынёй у некалькі метраў б’юцца аб скалы, яны нібы спрабуюць паказаць усе сваю сілу і моц. Мора бывае бязлітасным, не пашанцуе таму, хто патрапіць пад яго гнеў. Але як бы не гневалось мора, яно прыцягвае сваей загадкавасцю і прыгажосцю людзей. Нездарма многія паэты апявалі яго прыгажосць у сваіх творах, а мастакі спрабавалі перадаць усю яго прыгажосць на палатне.

Цяпер я дакладна ведаю, што шчасце — гэта тата, мама, мора і я.

Ранее мы уже писали сочинения про зиму, но на русском языке, про зимнюю погоду на английском. Сегодня нас попросили написать на белорусском. Выполняем просьбу! Сачыненне пра зіму на беларускай мове.

Сачыненне пра зіму на беларускай мове

Сочинение про зиму на белорусском языке

Зіма-любімае час года, 2 клас

Маё любімае час года-зіма. Зімой паўсюль ляжыць чысты пухнаты снег і няма бруду. Дзеці доўга гуляюць на вуліцы ў цёплай вопратцы. Рукавіцы надзеўшы, дзеці лепяць снегавікоў і катаюцца з горкі на санках.

Хоць зімой шмат прахалодных дзён, я люблю зіму. Таму што толькі зімой можна бегаць на лыжах. А гэта маё любімае захапленне. Зімовыя віды спорту мне вельмі падабаюцца.

Калі ўзімку ўпадзеш, то не балюча, таму што снег мяккі і чысты.

За што я люблю зіму, 3 клас

Я люблю зіму за зімовыя канікулы. Дзецям не трэба ісці ў школу, а можна доўга ляжаць па раніцах у ложку. Узімку я чытаю розныя кнігі аб падарожжах.

А па выхадных мы ўсёй сям’ёй ходзім на лыжах у бліжэйшы лес. Там шмат звяркоў: вавёрачак, зайцоў. На дрэвах дзятлы дзяўбуць. Яшчэ на снезе шмат розных слядоў.

Мне падабаецца разгадваць гэтыя сляды. У зімовым лесе вельмі прыгожа. На галінках дрэў шмат снегу. Часам ён падае пад моцнымі парывамі ветру. Калі стаяць у гэты час каля дрэва, то можна апынуцца ў снежным гурбе. Гэта вельмі весела!

Зімовы час года, 4 клас

З усіх часоў года мне больш за ўсё падабаецца зіма. Таму што зімой заўсёды чыста, бо на зямлі ляжыць белы пухнаты снег, які ніколі не мараецца.

У снезе можна валяцца ў цёплай вопратцы. Я люблю ляжаць на снезе і глядзець у блакітнае зімовае неба. Зрэдку праплываюць аблокі або адзінокія Птушкі пракрычаць на лета. А потым зноў цішыня.

Цішыня і спакой.

Так бывае толькі ў лесе, калі зіма ўзяла ўжо ў рукі свае правы, скавала маразамі маладзенькія дрэўцы, опушила старыя высокія елі, надзьмула пад кожны куст вялікі гурбу снегу.

Уся прырода зімой спіць. І на душы такое супакаенне і спакой.

Сачыненне пра зіму на беларускай мове, 5 клас

Зіма — самае халоднае час года. Але многія любяць зіму, таму што ёсць шмат зімовых відаў забавак. Напрыклад, толькі зімой можна бегаць на каньках і лыжах. Узімку можна катацца з вялікай гары снегу.

Снегу зімой бывае так шмат, што з яго лёгка можна наклеіць снежных баб або збудаваць сапраўдную крэпасць.

Нават калі на вуліцы марозна, усё роўна хочацца бегаць зімой па снезе ў валёнках. Зіма ў вёсках і гарадах розная. У горадзе снег прыбіраюць адмысловымі машынамі.

А ў вёсках снежныя завалы часам дасягаюць дахаў дамоў. Ад гэтага вясковыя домікі зімой выглядаюць як казачныя. А з труб валіць густы дым, калі ў хаце топіцца печ.

Гэта так прыемна-сядзець у марозны зімовы дзень у распаленай печы і піць салодкі чай з бабулінымі піражкамі!

Сачыненне-апісанне «Снежная зіма», 6 клас

Зіма сёлета прыйшла снежная. У розныя гады снегу зімой бывае па-рознаму. У мінулым годзе мы толькі два разы і выходзілі з рыдлёўкамі, каб адграбаць гурбы ад дарожкі.

А ў гэтым годзе снегу наваліла столькі, што рыдлёўка у нас кожны дзень у працы.

Вось і сёння. З раніцы зноў ішоў буйны пухнаты снег. Ён сыпаўся з неба гадзіны дзве, але ў двор без рыдлёўкі проста так не выйсці.

Я бяру рыдлёўку і іду огребать снег. Спачатку трэба было проста як-то выйсці з дома, бо дзверы не адкрывалася ад якая ўстала прама перад ёй гурбы.

Калі снег у двары быў прыбраны да сцен дома, мне захацелася прагрэсці сцежку прама да вясковай дарозе. Гэта аказалася не так проста. Вышыня снежных заносаў складае каля метра ў вышыню.

Таму мне ўдалося толькі прагрэсці вузкую сцяжынку. Але атрымалася вельмі выдатна. Як быццам у тунэлі ідзеш. Калі трохі нахіліцца, то цябе нават не відаць з боку, як ты прабіраешся па вузкім снежным тунэлі.

Мне падабаецца, калі зіма снежная. Можна прыдумаць шмат цікавых гульняў: у снежкі, пабудаваць крэпасць або раскачаць каток для катання на каньках.

А яшчэ можна згрэбці снег у адну вялікую кучу і зрабіць высокую снежную гару. З гары можна весела катацца на санках або кардонцы!

Сачыненне пра зіму на беларускай мове: зімовая дарога, 7 клас

Дарога зімой чыстая і гладкая. Пакуль снег не прыбраны спецыяльнай тэхнікай, можна ісці, пакідаючы прыгожыя палоскі з слядоў, разгадваючы, хто ішоў да цябе па гэтай жа дарозе.

А калі снегаўборачная машына прайшла, то па дарозе можна каціцца нават без канькоў.

Зімовая дарога становіцца такой слізкай, што можна лёгка ўпасці, калі не быць асцярожным.

Але мне падабаецца зімовая дарога ў лес. Часцей за ўсё гэта сцяжынка лыжніка з двух лыжняй. Апранаеш свае лыжы і бяжыш па ўжо пракладзеным лыжных слядах.

Камусьці можа падацца, што хадзіць па зімовай лясной дарозе не цікава. Але запэўніваю вас, гэта не так.

Бо калі ідзеш па дарозе зімой, то бачыш шмат розных слядоў. Цікава, каму яны належаць?

Або глядзіш на свежае марознае неба. Аблокі ляцяць зверху, а табе здаецца, што гэта ты рухаешся ў вольным палёце.

А калі зноў звернеш увагу на зямлю, то бачыш уздоўж дарогі снежныя дрэвы і хмызнякі. Яны так прыгожыя, што хочацца надоўга запомніць іх у сваім уяўленні, каб потым намаляваць, не выпусціць прыгажосць кожнай заінелай галінкі.

Добрая зімовая дарога для прагулак, лясных вылазак і проста для экскурсій у зімовы лес!

Міні-сачыненне «Зіма ў вёсцы», 8 клас

Зіма ў вёсцы прыгожае і цікавае, але ў той жа час цяжкі час года. Снег ляжыць паўсюль. Яго ў вёсцы больш, чым у горадзе. У многіх вёсках і маленькіх мястэчках не хапае тэхнікі, каб прыбіраць снег з праезнай часткі. Таму жыхарам даводзіцца апранаць цёплую вопратку, браць у рукі рыдлёўкі і прыбіраць снег каля сваіх дамоў сваімі сіламі.

Снег у вёсцы белы-белы, чысты, падобны на карункі. Са снегу людзі робяць горкі, лепяць снегавікоў і снежных баб. Такім чынам вырашаецца праблема залішніх снежных завалаў: і снег прыбіраецца, і прыгажосць каля дамоў з’яўляецца.

Звычайна вёскі размешчаны не далёка ад лясных масіваў. Там таксама вельмі прыгожа зімой. Дрэвы абсыпаныя снежным покрывам. Ад гэтага пейзаж здаецца асабліва чароўным і далікатным.

Сачыненне пра зіму на беларускай мове: зімовы раніца ў вёсцы, 9 клас

Я жыву ў вёсцы. Узімку мая вёска асабліва прыгожая. Дома, двары патанаюць пад снежнымі шапкамі. На дахах дамоў снегу вельмі шмат. І над кожным дахам зімой клубіцца празрысты пар-гэта жыхары дамоў растопліваюць свае печы, каб абаграваць памяшкання ад зімовай сцюжы.

Хоць зімой на вуліцы вельмі холадна, але ў дамах цёпла і ўтульна.

Па раніцах я люблю пакачацца ў ложку, пакуль у пакоі не нагрэецца ад печы. Але калі саскочыць адразу, то можна хутка падбадзёрыцца ад свежай прахалоды. Пасля таго як людзі ўстануць, яны прыступаюць да сваіх паўсядзённых вясковых справах. Дзядуля выносіць на двор памыі, муштруе бярэмі дроў для наступнай топкі.

Затым ён прыносіць ваду з калодзежа, каб бабуля магла прыгатаваць ежу.

У вёсцы зімой шмат працы. Даводзіцца прыбіраць снег, нагребая яго да самых вокнаў — так мы ўцяпляем свае дамы, каб не прадзьмухвала марознымі вятрамі, а цяпло не сыходзіла з дамоў.

Хоць вясковая зіма цяжэй, чым у горадзе, мне падабаецца жыць менавіта ў вёсцы. Тут больш прасторы для адпачынку і свежасці для ўмацавання арганізма.

Складанне пра зіму, ці добрая зіма ў вёсцы, 10 клас

Добрая зіма ў вёсцы!

Зіма — самы прахалодны сезон, які пачынаецца з снежня і доўжыцца да сакавіка. Пікавае час, калі зіма адчуваецца мацней за ўсё, прыходзіцца на снежань і студзень.

Узімку ў вас ёсць час заняцца рознымі відамі актыўнага адпачынку, такімі як гульня ў снежкі, лепка снегавікоў, Хакей на лёдзе і многае іншае. Гэта выдатны час для дзяцей, каб атрымаць асалоду ад адпачынкам.

Узімку школы звычайна робяць перапынак і зачыняюцца. Дні становяцца карацей, а ночы даўжэй. Прахалоднае раніцу выклікае ў вас зусім іншыя адчуванні. Узімку больш любяць гарачыя напоі, такія як кава, чай і гарачы шакалад. Сонца ўстае даволі позна.

Нават калі гэта адбываецца, яно ні кропелькі не награвае зямлю. Людзі апранаюць розныя віды цёплай вопраткі, каб абараніцца ад холаду. Людзі прагнуць трохі сонечнага святла, так як ад халоднага надвор’я мурашкі бягуць па спіне. Не многія людзі аддаюць перавагу выходзіць на вуліцу зімой. Ім падабаецца сядзець ля каміна або абагравальніка ўвесь дзень.

У паўночных раёнах зімой людзі сутыкаюцца з вялікай колькасцю снегу. Ім даводзіцца прыбіраць яго з дарогі, каб вызваліць месца для хады.

Вялікае сачыненне пра зіму, 11 клас

Сваё сачыненне пра зіму я хачу пачаць з таго, што зіма-Самае халодную пару года. Яго працягласць — з снежня па люты. Узімку дні вельмі кароткія, а ночы даволі доўгія. Ёсць толькі некалькі дзён, калі нам пашчасціла ўбачыць сонца, у адваротным выпадку яно застаецца пакрытым густым туманам.

Чаму я люблю зіму?

З усіх часоў года зіма — маё любімае час года. Па-першае, кожная школа аб’яўляе вакацыі, калі зімовы сезон у разгары, так што ў мяне ёсць выдатнае час, каб атрымаць асалоду ад гэтым сезонам ў поўнай меры. Я засынаю ў сваім цёплым коўдры, не турбуючыся аб тым, каб рана ўставаць па раніцах. Раніцай на дарозе туман, і з рота дым вырываецца, калі мы гаворым.

Я люблю здзяйсняць працяглыя прагулкі, калі сонца ў зеніце, і дыхаць свежым паветрам. Калі ў маім раёне ідзе моцны снегапад і я не магу выйсці на вуліцу, я аддаю перавагу заставацца дома і чытаць кнігі, атрымліваючы асалоду ад гарачым шакаладам. З майго акна вельмі цікава назіраць за выдатным відовішчам снегу, які падае з дрэў. Я сапраўды атрымліваю асалоду ад гэтым момантам.

Зімовы сезон дае мне магчымасць правесці шмат часу са сваімі сябрамі і сям’ёй. Кожны год члены супольнасці ладзяць некалькі спартыўных мерапрыемстваў у маім раёне, каб кожны мог прыняць удзел у занятках спортам. Гэтыя мерапрыемствы ўключаюць катанне на каньках, лыжах, хакей і гонкі на лёдзе. Таксама праводзіцца конкурс на стварэнне лепшых ледзяных скульптур, і той, хто пераможа, атрымае прыз.

Я таксама ўдзельнічаю ў гэтым конкурсе і двойчы перамагаў. Я таксама атрымліваю асалоду ад снежнымі баямі са сваімі сябрамі. Усе вакол мяне занятыя тым, што лепяць свайго ўласнага ідэальнага снегавіка. У мяне таксама ёсць дастаткова часу, каб пагуляць са сваімі братамі і сёстрамі ў многія гульні ў памяшканні, уключаючы настольны тэніс, бадмінтон і сквош.

Яшчэ адна рэч, якая мне падабаецца ў зімовы час года, — гэта тое, што я ем усе свае любімыя садавіна, уключаючы яблыкі, гуаву, апельсіны і гранат. У мяне выпрацавалася звычка ёсць садавіна кожную раніцу, каб падтрымліваць сваё цела здаровым і энергічным. Я таксама люблю сядзець са сваёй сям’ёй у яркі сонечны дзень і ёсць апельсіны.

Няма нічога больш захапляльнага, чым ёсць апельсіны, грэючыся на зімовым сонца і размаўляючы з сям’ёй. Я апранаю цёплую вопратку і гадзінамі сяджу на сонцы. Мая мама рыхтуе для нас рагу і супы кожны вечар, каб сагрэць наша цела. Я таксама люблю ёсць сухафрукты ў гэты час года, уключаючы міндаль, фісташкі і грэцкі арэх. Па выхадных мая сям’я таксама ладзіць святы.

Мы сапраўды добра праводзім час, разводзячы вогнішчы, рыхтуючы барбекю і папіваючы кавы. Кожны год мая бабуля вяжа для мяне і маіх братоў і сясцёр рознакаляровыя швэдры і пальчаткі, каб мы маглі пераносіць моцныя маразы. Я люблю гэтыя швэдры і з гонарам выстаўляю іх напаказ перад сваімі сябрамі.

Яшчэ адна дзіўная асаблівасць зімы заключаецца ў тым, што ў гэты час года адбываецца так шмат цікавых святаў і культурных мерапрыемстваў. Гэтыя святы абуджаюць ува мне выдатнае настрой.

Я з нецярпеннем чакаю гэтых святаў, каб атрымаць асалоду ад і адсвяткаваць іх са сваёй сям’ёй. Я таксама клапачуся пра тое, каб разам са сваёй сям’ёй раздаваць цёплыя рэчы бедным людзям, асабліва падчас гэтых святаў.

У зімовы час года людзі носяць цёплую ваўняную вопратку. Дзеці і пажылыя людзі вельмі ўразлівыя да моцнага холаду. Такія праблемы са здароўем, як грып і ліхаманка, становяцца звычайнай з’явай у дзяцей з-за моцнай прастуды. Зіма-гэта вялікае час года весялосці і радасці. Многія людзі плануюць пікнікі і прыгоды ў зімовы сезон.

Гэтым бедным людзям вельмі цяжка выжыць у такое халоднае надвор’е. Ім не хапае цёплых коўдраў і адзення. Ім таксама важна дапамагчы.

Я лічу, што зіма — самае маляўнічае з усіх часоў года, і яна напаўняе мяне неапісальным цяплом. Я люблю гэты час года і з нецярпеннем чакаю яго кожны год.

Зімовы сезон суровей у вёсках, чым у вялікіх гарадах. Часта ў вялікіх гарадах вы адчуваеце больш цёплую і халодную зіму. Аднак вясковая жыццё вельмі адкрытая. Дамы стаяць далёка і раскіданыя. Там моцна абвальваюцца зімовыя халады.

Апавяданне «Зіма ў вёсцы», або сцэна вясковага жыцця зімой

Гэта была апошняя тыдзень снежня. Надвор’е была вельмі халоднай. Аднойчы раніцай я, як звычайна, устаў у чатыры і выйшаў прагуляцца. Выйшаўшы з хаты, я пачаў дрыжаць ад холаду. Дзьмуў вельмі халодны вецер.

Гэта было пранізліва. Мае рукі і ногі анямелі ад холаду. У мяне пацякло з носа, а вушы былі лядоўнямі, як лёд. Я сцюжу да мозгу касцей. Мае ногі сталі нягнуткімі і халоднымі. Ніводная птушка не цвыркала. Птушкі ляжалі, прыціснуўшыся адзін да аднаго, у сваіх гнёздах.

Я прабег каля мілі, каб сагрэцца, але ўсё без толку. Мае ногі амаль замерзлі. Было туманна і туманна. Нічога не было відаць. Трава была пакрыта інеем. Мароз знішчыў усе кветкі і расліннасць. Дрэвы стаялі голыя. Тэмпература дасягнула кропкі замярзання.

Я паспяшалася дадому, выпіла кубак гарачага, дымлівага гарбаты і накрылася коўдрай, але ўсё яшчэ дрыжала ад холаду. Мае рукі былі амаль паралізаваныя. Я паспрабаваў пагаліцца, але мае пальцы не слухаліся. Тады я сеў бліжэй да агню. Прыйшлося грэць рукі каля паўгадзіны. Менавіта тады я змог галіцца сам.

Офісным працаўнікам прыйшлося вельмі нялёгка. Яны не маглі ездзіць на ровары. Сталёвыя ручкі іх ровараў былі халадней лёду. Ледзяны вецер дзьмуў ім у твар. Яны надзелі ваўняныя касцюмы, камізэлькі, паліто, шкарпэткі і пальчаткі, але ім было холадна і няўтульна.

Больш за ўсё пацярпелі беднякі. Яны былі без ваўнянай адзення. Ім даводзілася працаваць на халодным холадзе. Яны дрыжалі ад холаду. Іх зубы стукалі, рукі і ногі распухлі ад холаду.

Такое становішча выклікала жаль. Нават дзеці, якія поўныя віна жыцця, не прачнуліся. Яны накрыліся коўдрамі, каб сагрэцца.

Раптам неба зацягнула хмарамі. Хмары пачалі грукатаць, і пачалі зіхацець маланкі. Пачаўся дождж з градам. Неўзабаве зямля пабялела ад градзін.

Надвор’е стала вельмі халодным. Усе выязныя мерапрыемствы былі прыпыненыя. Я сядзеў ля каміна і чакаў, калі спыніцца дождж. Як толькі дождж спыніўся, я паехала ў школу на сваім ровары. Пранізлівы халодны вецер перашкаджаў мне добра трымацца за поручень і захоўваць раўнавагу.

Міні-Сачыненне пра зіму на беларускай мове

Тут я пачала публікаваць вашы Сачыненне пра зіму на беларускай мове. Яны маленькія па аб’ёме, але вельмі прыгожыя!

Час года Зіма

Зіма — адно з чатырох сезонаў на Зямлі, якое ідзе за восенню і прадвесціць вясну. Гэты сезон самы халодны за ўвесь год, але не ў трапічных зонах. Кожны адчувае нейкую магію ў паветры з-за маразоў, крыштальных начэй, снегу і проста гэтай дзіўнай атмасферы.

Гэты час года ідэальна падыходзіць для заняткаў зімовымі відамі спорту, такімі як катанне на сноўбордзе, лыжах, каньках, гульня ў снежкі і многае іншае. Зіма — гэта таксама выдатны час, каб пабыць дома, выпіць гарачай гарбаты ці кавы, правесці час з сям’ёй, сябрамі, паглядзець фільмы і проста атрымліваць асалоду ад кожным днём!

Лена Панамарова

Сачыненне на тэму «зімовая прырода»

Прырода ў зімовы час года спіць з-за нізкіх тэмператур, марозу ў паветры і снежнага надвор’я. Вы можаце бачыць дрэвы, якія толькі што пакрытыя снегам, як зямлю.

Большасць раслін і жывёл ўпадаюць у спячку, таму зіма не поўная яркіх фарбаў, але хто сказаў, што белая, снежная і трохі Чароўная зіма — гэта не крута?

Дні становяцца кароткімі, як звычайна, не такімі сонечнымі, а ночы становяцца даўжэй. Таксама зімовы сезон-лепшы час у годзе, каб убачыць зоркі ў начным небе, таму што яны самыя яркія ў гэты час года.

Іван Савельеў

Зіма ў нашых краях: эсэ

У зімовы сезон сонца, як звычайна, неактыўна, тэмпература нізкая, а дні сапраўды халодныя. Усе любяць зіму і чакаюць яе. Чаму?

Самае выдатнае з’ява зімы-гэта снег! Вы ведаеце, што сняжынкі ніколі не паўтараюцца, у іх дзіўныя формы, якія змяняюцца з кожнай новай сняжынкай.

Яшчэ адна дзіўная рэч, якую мы можам назіраць зімой, — гэта крышталізацыя вады. Гэта з’ява сапраўды прыгожа і робіць навакольнае асяроддзе больш маляўнічай. Акрамя таго, на некаторых змёрзлых азёрах дазволена катацца на лыжах!

Станіслава Ігарава

Зіма-цудоўная пара

Зіма-лепшы час для раслін і дрэў, каб расслабіцца і падрыхтавацца да наступнага сезона. Яны проста спяць, але не вельмі глыбока. Замаразкі на раслінах нават дапамагаюць ім назапасіць столькі сіл, колькі ім спатрэбіцца, каб вырасці і вясной пакрыцца маладымі і зялёным лісцем.

Але наступ зімовага сезону не азначае, што мы не будзем атрымліваць асалоду ад прыгажосцю прыроды. Тут усё яшчэ шмат кветак і дрэў, якія любяць зіму і могуць выжыць нават пры нізкіх тэмпературах.

Блакітная елка-гэта дрэва, якое сапраўды любіць зіму, а таксама вельмі прыгожа выглядае, калі пакрыта снегам. Ён можа жыць без сонца, але пры гэтым заставацца прыгожым.

Самшыт-гэта расліна, якое сапраўды любіць зімовае надвор’е і, як вы можаце зразумець з назвы, застаецца зялёным нават зімой. Акрамя таго, гэта маленькае расліна вельмі прыгожа глядзіцца пад снежным покрывам і служыць напамінам пра тое, што не ўсё ў зімовы час спіць, і вы ўсё яшчэ можаце знайсці сапраўдную прыгажосць у прыродзе.

Андрэй Роор

Сачыненне пра зіму на беларускай мове: зімой у заснежаным лесе

Зімовы перыяд можа быць сапраўды складаным для жывёл. Тэмпература нізкая, і некаторым з іх холадна заставацца на вуліцы, цяжка знайсці ежу і прытулак. Вось чаму жывёлы спрабуюць перажыць зіму рознымі спосабамі.

Некаторыя жывёлы мігруюць у больш цёплыя краю. Яшчэ адзін просты спосаб адгадаваць больш цёплы мех, які дапамог бы ім жыць у халоднае надвор’е, а таксама добра вядомы спосаб перажыць зімовы сезон — ўпасці ў спячку. Гэта глыбокі сон, які дапамагае жывёлам назапашваць энергію і адчуваць сябе камфортна, калі тэмпература нізкая.

Лена Пятрова

Добрая зіма ў вёсцы

Зіма ў вёсцы-выдатны час года. Ледзяшы зіхацяць у промнях ранішняга сонца, а снег пакрывае ландшафт. Белыя палі і дрэвы ствараюць прыемны кантраст з блакітным небам. Зіма прыносіць ціхую прыгажосць, нерухомасць і магчымасць атрымаць асалоду ад відамі і гукамі прыроды.

Паветра хрумсткі і чысты, а прахалода ў паветры асвяжае. Саміх жыхароў можна ўбачыць захутанымі ў мноства слаёў адзення, але гэта не перашкаджае ім блукаць па вуліцах, мець зносіны адзін з адным і суседзямі. Нягледзячы на холад, усе выходзяць на вуліцу, і на вуліцах кіпіць жыццё і актыўнасць.

Увечары вёска асвятляецца рознакаляровымі агнямі, надаючы зімовай ночы дадатковы бляск. Людзі збіраюцца вакол вогнішчаў, смяюцца і размаўляюць, калі цяпло ад агню распаўсюджваецца па ўсёй вёсцы. Зіма ў вёсцы-гэта выдатны час года, якое дазваляе спакойна адпачыць ад мітусні паўсядзённага жыцця.

Прыгожае апісанне зімы

Зіма-Самае халодную пару года ў некаторых частках паўночнага і паўднёвага паўшар’я, гэты сезон характарызуецца выпадзеннем снегу і нізкімі тэмпературамі, звычайна пагаршаецца моцнымі вятрамі. Сезон, які звычайна доўжыцца каля трох месяцаў, выкліканы тым, што пацярпелая ад зімы вобласць знаходзіцца далей за ўсё ад сонца на арбіце Зямлі вакол яго.

Расліны і жывёлы па-рознаму рэагуюць на зіму. Некаторыя жывёлы, такія як птушкі, мігруюць з набліжэннем зімовага сезону і вяртаюцца толькі летам, гэта робіцца для забеспячэння запасаў ежы, паколькі большасць іх крыніц ежы зімой замярзаюць.

Іншыя ўпадаюць у спячку, стан, якое нагадвае сон, калі жывёла застаецца неактыўным, звычайна змешчаным у ракавіну, застаючыся такім да наступлення лета. Некаторыя жывёлы багата збіраюць і захоўваюць ежу, рыхтуючыся да зімовых месяцаў, калі крыніцы мёртвыя і збор немагчымы. У адказ на надвор’е большасць жывёл таксама адаптаваліся, абрастаючы густым мехам, які сагравае іх у гэты час года, іншыя, такія як заяц-снегоступы, мяняюць колер на белы і становяцца неадрознымі ад снегу ў якасці тактыкі выжывання.

У той час як некаторыя расліны цалкам адміраюць зімой, іншых сапраўды патрэбны сезон, каб завяршыць свой жыццёвы цыкл. Некаторыя расліны, пахаваныя пад снегам, у выніку ізалююцца ім і выжываюць у непагадзь, некаторыя дрэвы губляюць усе свае лісце на працягу гэтага сезону, але іх карані актыўныя, абаронены тоўстымі пластамі снегу, які пакрывае паверхню зямлі.

Зіма — гэта таксама час садавіны, многія садавіна, такія як гуава і апельсіны, а таксама многія гародніна становяцца даступнымі зімой. Часта людзі скардзяцца на зіму, праклінаючы холад і молячыся пра лета, але калі б у нас не было зімы, ці можам мы па-сапраўднаму шанаваць лета і наадварот?

Іна Андрэйчанка

Сачыненне пра зіму на беларускай мове: прыродныя з’явы зімой

Зімовы сезон — самае халоднае час года, пачынаецца з снежня месяца і заканчваецца ў сакавіку месяцы.

Снежань і Студзень з’яўляюцца пікавымі зімовымі месяцамі і лічацца самымі халоднымі месяцамі, калі тэмпература падае ад 10 да 15 ° C (азначае ад 50 да 59 ° F) у паўночна-заходніх рэгіёнах краіны, аднак у паўднёва-ўсходніх рэгіёнах (мацерыковая частка краіны) яна застаецца на ўзроўні ад 20 да 25 ° C (азначае ад 68 да 77° F).

У пікавыя зімовыя месяцы з поўначы дзьмуць высакахуткасныя халодныя вятры. Нам даводзіцца сутыкацца з густым туманам, які часта хавае сонечнае святло, з-за чаго холад становіцца моцным на працягу ўсяго зімовага сезону.

Сяргей Волкаў

Апісанне зімы

Зімовы сезон-самая халодная фаза года, пачынаецца са снежня і заканчваецца ў сакавіку. На працягу ўсяго зімовага сезону ўсюды вельмі холадна. Тэмпература паветра моцна падае, асабліва ў пікавыя зімовыя месяцы. Пагорыстыя раёны (уключаючы дома, дрэвы і травы) пакрываюцца тоўстым пластом белага снегу і выглядаюць вельмі прыгожа. У гэты час года пагорыстыя раёны выглядаюць як надзвычайны пейзаж. З-за суровых халодных пагодных умоў зімой людзям даводзіцца сутыкацца з мноствам цяжкасцяў, выходзячы з сваіх дамоў.

У некаторых частках краіны клімат застаецца умераным з нармальнай тэмпературай (не занадта халоднай і занадта гарачай) і дае вельмі прыемныя адчуванні. Усе носяць тоўстую ваўняную вопратку ўсю зіму, каб захаваць цяпло цела, а таксама засцерагчы сябе ад вельмі нізкіх тэмператур. Нам падабаецца рабіць глыток гарачай кавы, гарбаты, супу і г. д. раніцай і ўвечары, каб атрымаць лёгкае цяпло і прыемныя адчуванні. Звычайна мы адпраўляемся на пікнік у нядзелю ў другой палове дня, каб крыху сагрэцца ад натуральнага сонечнага святла і атрымаць асалоду ад адпачынкам з сям’ёй і сябрамі. Мы кладзёмся спаць рана ноччу, каб сагрэцца і схавацца ад зімы.

Ганна Сцяпанава

Зіма — чароўнае час года

Калі прыходзіць зіма становіцца вельмі прыгожа. Зіма — чароўнае час года. Гэта час гарачых напояў, ўтульных камінаў і спакойных зімовых начэй. Сняжынкі танчаць у паветры, а зямля пакрыта некранутым пластом бліскучага белага снегу.

Незлічонае мноства людзей лічаць зіму рамантычнай, чароўнай і па-свойму выдатнай. Гэты час разважанняў, адпачынку і абнаўлення. Зіма таксама прыносіць надзею, радасць і спакой, калі людзі адзначаюць святы з сябрамі і сям’ёй.

Гуляючы па зімовым снезе, мы ўсведамляем нерухомасць і цішыню, якія суправаджаюць гэты час года. Мы можам адчуць халоднае паветра на сваім твары і адчуць бадзёрасць ад навакольнага нас прыроднай прыгажосці. Для тых, хто жыве ў халодным клімаце, прыгажосць зімы становіцца яшчэ больш асаблівай.

Для некаторых зіма таксама можа стаць прычынай пачуцці адзіноты. Калі дні становяцца карацей і цямней, можа з’явіцца сум. Калі вас адольвае зімовая туга, знайдзіце час і складзіце спіс заняткаў, якія дапамогуць вам падняць настрой. Ад прыняцця гарачай ванны да прагулкі на прыродзе-у зімовыя месяцы няма недахопу ў тым, што можна зрабіць для ўзняцця настрою.

Узімку знешні свет можа здавацца суровым і халодным, але важна памятаць, што гэты час года можа стаць магчымасцю для росту і абнаўлення. Прыняўшы свет і прыгажосць зімы, можна знайсці моманты радасці сярод цемры.

Складанне Апісанне зімовы дзень

Зімовыя дні такія мірныя. Яны напоўнены цішынёй, якая можа супакойваць душу. Паветра свежы і халодны, а пейзаж пакрыты мяккім белым пластом снегу. Дрэвы стаяць высокія і моцныя, іх галіны пакрытыя снегам, які іскрыцца ў промнях пасляпаўднёвага сонца. Сонца кідае свае прамяні на замерзлае возера, і снег храбусціць ў вас пад нагамі, калі вы пераходзіце яго.

Зімовыя дні таксама даюць магчымасць расслабіцца і паразважаць. Тут няма ні шолаху лісця, ні шчабятання птушак, вецер свішча ў кронах дрэў, а аблокі ляніва плывуць па небе. Гэта выдатны час, каб скарыстацца момантам і ацаніць усю прыгажосць вакол нас.

Зімовыя дні таксама могуць быць неверагодна прыгожымі і рамантычнымі. Снег надае нотку чараўніцтва ўсім, ад бліскучых дахаў да заснежаных вуліц. Прагуляйцеся з кім-небудзь асаблівым, рука аб руку, і дазвольце халоднага зімовага паветры ўзбадзёрыць вас абодвух.

Зімовыя дні таксама могуць быць вясёлымі. Зьбярэцеся і адпраўляйцеся гуляць у снежкі або зляпіць снегавіка разам з дзецьмі. Пасля гэтага выпіце кубачак гарачага какава і атрымаеце асалоду ад цяплом сумеснага баўлення часу. Нішто не параўнаецца з адчуваннем выгоды ў асяроддзі тых, каго ты любіш.

Зімовыя дні таксама могуць быць часам абнаўлення. З прахалодай у паветры прыходзіць адчуванне яснасці і прымірэння. Знайдзіце час, каб зрабіць глыбокі ўдых і ацаніць прыгажосць зімовага сезону.

Если вы уже писали сочинение про зиму, присылайте свои работы для публикации на сайте!

Адукацыя, Сярэднюю адукацыю і школы

Сачыненне на тэму «Падарожжа». Некалькі варыянтаў напісання на тэму турызму

Падарожжа — гэта неад’емная частка жыцця людзей усіх часоў. Зразумела, не ўсе пераязджаюць з месца на месца, каб убачыць нешта новае. Хтосьці нарадзіўся, вырас, жыў і памёр, не пабываўшы «за тры дзевяць зямель». Але пішам усё ж такі складанне на тэму «Падарожжа». Таму пагаворым менавіта пра гэта.

Навошта людзі падарожнічаюць?

Дзецям цікава і ва ўласным двары ў кампаніі сяброў. Ім няма патрэбы пакідаць родныя краю дзеля таго, каб убачыць нешта новае. Пакуль яны не ведаюць мітусні дарослага жыцця, ім не хочацца мяняць што-небудзь. Калі складанне на тэму «Падарожжа» школьніку задалі на дом па праграме або трэба рыхтавацца да конкурсу, то абавязкова пагаворыце з дзіцем пра гэта. Можа, вы з сям’ёй рэдка падарожнічаеце? Або дзіця мае расплывістыя ўяўленні аб тым, навошта ж патрэбен турызм?

Хай ён раскажа пра сваіх уяўленнях. Калі яму няма чаго сказаць, то варта растлумачыць прыкладна так: «Дарослыя людзі падарожнічаюць па некаторых прычынах: па-першае, хочуць паглядзець на жыццё іншых народаў, убачыць тыя месцы, у якіх марылі пабываць; па-другое, з’ехаць ад паўсядзённай мітусні, забыцца на час пра дакучлівай руціне, працы, гатаванні, ўборцы. Ну і вядома, адпачыць, набрацца добрых уражанняў «.

Куды хачу паехаць я і чаму?

Школьніку даецца магчымасць напісаць пра сваю мару. Але адразу ж дамовімся, што «паляцець у космас» і «прызямліцца на Месяц» не прымаецца. Гаворка ідзе пра падарожжах па планеце. Бо яна настолькі прыгожая! У космасе цёмна, халодна, няма кіслароду і нічога зямнога. А значыць, напішам сачыненне на тэму «Падарожжа па каханай планеце».

Прысвяцім тэкст горах, пячорах, пустынях, лясах. Што больш за ўсё прыцягвае? А можа, іншыя гарады? Напрыклад, Санкт-Пецярбург. Фінскі заліў, мноства каналаў і рэк, горад і яго наваколлі маюць мноства партоў. Хлопчыкам, які марыць аб морфлота, варта наведаць гэты горад, у прыватнасці Кранштат.

Можна міні-сачыненне на тэму «Падарожжа» ўпрыгожыць такімі словамі аб мэтах турызму: «Жыхарам мегаполісаў карысна выязджаць на прыроду, дзе чыстае паветра, рэчка, горы ці лес. Трэба шанаваць сваё здароўе, любіць прыроду, наведваць яе. Каб быць спакойным, жыццярадасным , пажадана з увагай ставіцца да спеваў птушак, бульканне ручая, шолаху лістоты. Часцей разглядала кветачкі, ягады, лісцікі «.

Якім зрабіць заключэнне?

Ці будзеце вы займацца турызмам, калі пасталееце? Скончыць сачыненне на тэму «Падарожжа» можна ідэямі на будучыню. Нярэдка можна пачуць: «Калі я вырасту, то буду вялікім падарожнікам і адкрыю новыя месцы!». Магчыма дзіця ўжо зараз марыць стаць экскурсаводам, запрашае сяброў здзейсніць невялікае падарожжа па суседніх дварах ці вёсках. Карысна развіваць талент і ў напрамку турызму, адпачынку, паходаў.