Сочинение на тему укытучы на татарском

Укытучы һөнәре

9сыйныф укучысы Таҗиев Илнур

Һөнәрләрнең бар җайлысы,һөнәрләрнең бар яхшысы,һөнәрләрнең бар авыры…Ә укытучы хезмәте — изге һөнәрләрнең берсе.Шулай булмыйча мөмкин түгел,укытучы шәхес тәрбияләүче,үзенең беренче адымын ясаучы,укучыга юл күрсәтүче.Укытучы — ул юк кына “ташбаш малай”ны да игътибар белән кадерләп багучы, өметсез “сәләтсездән”дә,имансыз “юньсездән”дә җан җылысын җәлләмичә,һәрберсен шәхес итеп танучы.Әйе,хөрмәтле остаз белән бергә,аңа таянып ясалган беренче адымнар күпләргә тормышта үз юлларын салырга ярдәм итә.Үзе тәрбияләп, “зур тормышка” озаткан балаларның уңышларын,бөртекләп,барлап торган педагогның акыллы да,матур да фикерләре һәр укучының күңелендә урын ала.Ә укытучы күңелендә-горурлык хисе.Бакчачы гөлбакчада үскән гүзәл гөлләре белән мактангандай,чын укытучылар да чәчәкләре җимешләнгән укучылары белән соклана.Шулай булмый ни,бер бала тәрбияләп үстерү генә дә ни тора,ә дистәләгән-йөзләгән нарасыйны җәмгыятькә кеше итеп әзерләп бирү күпме көч,күпме сабырлык,никадәр нур сорый?! Шул фидакарьлек,күңел юмартлыгы элек-электән аерып торган бит инде аларны! Аларның изге күңеллелеге алиһәдәй бөек,әнидәй якын кеше дәрәҗәсенә күтәрә.Ә без,укучылар,үз чиратыбызда,үзебез ирешкәннәрне алар алдында горурланып күрсәтергә,алар белән уртаклашырга ашыгабыз.

Ю.Гагарин,М.Шәймиев кебек бөек шәхесләрне укыткан укытучыларның “Бу минем укучым!” дип горурланырга хакы бар,әлбәттә.Башка бер һөнәр иясенә мондый хокук бирелмәгән.Ә укытучы-җир йөзендәге һәрбер кешенең маягы,әйдәп баручысы.Әнә шуңа күрә бөек акыл ияләре дә,тиңдәшсез батырлык күрсәткән каһарманнар да,ачышлары белән дөньяга танылган галимнәр,атаклы сәнгать,әдәбият әһелләре дә,ирешкән уңышлары турында сүз чыккач ,иң беренче чиратта үзләрен хәреф танырга өйрәткән,зур тормыш юлына чыгарган укытучыларын, остазларын олы хөрмәт һәм ихтирам белән искә алалар.

Хәзер-яңарыш чоры,фән көннән-көн алга бара,укытучы кешегә зур бурыч йөкләнә.Укытучы,беренчедән,ул “олы йөрәкле” шәхес булса,икенчедән,ул-кемнеңдер әнисе,тормыш иптәше.

Мин аңлыйм,укытучыга да авыр,эшләре дә бетмәс-төкәнмәс.Һәр баланы үчтекиләп утырырга да вакыты юктыр.Әмма,шулай булса да,нинди генә заманча,җиһазландырылган сыйныф бүлмәсендә дәрес үтсә дә,йомшак телле,көләч йөзле,күркәм холыклы,белемле укытучы апабызны күрәсем килә.

Табигатьнең гаҗәеп матур вакыты-әбиләр чуагы.Төсләрнең байлыгыннан,чуарлыгыннан, җетелегеннән күзләр камаша.Әйләнә-тирәдәге матур җиһанның  бер мизгеле-ул Белем бәйрәме.1нче  сентябрь-һәрбер кеше күңелендә якты хисләр белән саклана.1нче сентябрь,1нче сыйныф,1нче мәктәп,1нче укытучы-онытылмас мизгелләр.Һичшиксез,бу минутлар унбер ел дәверендә кабатланып тора,ә беренчесе аның кабатланмый,ул күңелдә саклана.Шундый хисләр уяткан кешеләремнең берсе-татар теле һәм әдәбияты укытучысы Энҗе Сәрвәровна турында язасым килә.Ул безгә туган телебез,әдәбиятыбызның  асылына  юл ярды. Энҗе Сәрвәровна безгә үзенең ничек итеп укытучы һөнәрен сайлавы турында кызык итеп сөйләгән иде. “Мин кечкенәдән укытучы булырга хыялландым.Курчакларны рәткә утыртып,аларга үземчә “белем” бирә идем.Миңа бу һөнәр бик җайлы күренә иде”,- дигән иде дәресләрнең берсендә. Энҗе Сәрвәровна-минем яраткан укытучыларымның берсе.Һәр яңа теманы кызыклы итеп безгә җиткерә, дәресләрдә яңа алымнар куллана.Ул безне аңларга тырыша,безнең белән уртак тел таба белә.Укытучы һөнәре беренче карашка җиңел булып тоелса да,бу хезмәт бик зур җаваплылык таләп итә.Укытучыга һәрвакыт заманча булырга,белемен үстерергә,тәҗрибәсе белән уртаклашырга да вакыт таба алырга кирәк — бу заман таләбе.Укытучым — Энҗе Сәрвәровна – барсына да үрнәк:ул дәресләрен дә оста итеп оештыра,иҗади эзләнә,үзенең һөнәри осталыгын да күтәрә,икенче югары белемен дә ала,хәтта журналларга үзенең мәкаләләрен дә язарга өлгерә.2010нчы Укытучы елы Энҗе Сәрвәровна өчен бик уңышлы башланды.Ул “Мәгариф” журналының Дипломы белән бүләкләнеп, “Иң яхшы мәкалә авторы” дигән исемгә лаек булды.Мин аны чын күңелдән котлыйм.Үзенең әйтүенчә,әти-әнисеннән күчкән тырышлык, максатка омтылучанлык сыйфатлары — Энҗе Сәрвәровнаның гомерлек юлдашлары.Шушы ук сыйфатларны ул бездә дә тәрбияли.Ул сүз белән түгел, ә тырыш хезмәтенең нәтиҗәләре, уңышлары үрнәк булып тора.Урын кешене бизәми,кеше урынны бизи, ди халык мәкале.Нинди генә бәяләр алса да,ул искиткеч гади, кече күңелле укытучы минем өчен.Аның белән һәрвакыт борчыган соравыңа җавап табып,уй-хисләрең,кичерешләрең белән уртаклашып,күңелеңә кирәкле җавапны таба аласың.

Минемчә,ил башында торучы кешеләр,укытучы хезмәтенең абруен,миссиясен тирән аңлыйлар.2010нчы ел – Укытучы елы дип Президентыбыз Указы белән кабул ителгән икән,бу инде укытучы һөнәренең – иң кирәкле,иң гуманлы икәнлеген тагын бер кат раслый.Шуңа күрә,һәр ел укытучы елы булырга тиеш,чөнки укытучы җәмгыятьнең киләчәген әзерли.Укытучы илебезнең киләчәген кайгырта,ил һәм милләт гаме белән яши,шәхси тормышын мәктәп тормышыннан аерылгысыз итеп күрә.Укытучы хезмәте-сайлагын һөнәр генә түгел,бу-укытучы шәхесенең сайлаган язмышы да.

                                                
Минем яраткан 
укытучым.

         Дөньяда  һөнәрләр бик күп. Аларның төрле һәм
кызыклы булуы турында һәркем белә. Минемчә, һәр кеше һөнәрнең  үзенә ошаганын
сайларга тиеш. Үзең сайлаган һөнәрнең чын остасы булуы өчен бик куп укырга,
белемле булырга кирәк. Белемнең кеше тормышындагы әһәмияте турында бик күп
мисаллар китереп була. Халык бу турында бик белеп: “Белем – бәхет ачкычы,
дәрәҗәнең баскычы”, — дигән. Ә белемле булырга кешене укытучы өйрәтә.

Һәр кешенең иң матур, иң татлы һәм җылы истәлекләре
аның балачагы белән бәйләнгән була. Иң күңелле хатирәләр, әлбәттә, мәктәп
еллары.  Мәктәп дигәч, күз алдына шунда ук укытучы килеп баса. Беренче тапкыр
мәктәп бусагасын атлап кергән көннән алып,  бала белән  янәшәдә атлый ул.
Сабыйны кулына алып, белем  дөньясына алып  керә. Хәреф танырга, язарга,
санарга өйрәтә.

 Минем үземнең яраткан укытучым турында сөйләп китәсем
килә.         Аның  безне беренче тапкыр каршы алуы бүгенгедәй хәтеремдә. Ипләп
кенә кулымнан тотып, якты сыйныфка алып керүе… Нечкә тавыш белән әйткән
сүзләре әле дә колагымда яңгырап тора. Ул – бик әйбәт укытучы. Гадел һәм
түземле, тыныч һәм ягымлы. Безне ярата һәм безнең әйбәт булуыбызны тели. Безнең
уңышларга сөенә, кайгыларыбызны уртаклаша.  Дәресләрне дә аңлаешлы һәм күңелле
итеп үткәрә  ул. Аңламаган темаларны кат – кат аңлатырга да вакытын кызганмый.
Аның белмәгән нәрсәсе юк, бөтен сорауларга җавап таба. Һәрберебезнең хәленә
керә, булыша, аңлый. Аның белән бергә без  мәктәп тормышындагы һәрбер эштә бик
актив катнашыз. Ул безне төрле бәйгеләргә әзерли. Шуңа күрә без гел югары
урыннар алабыз. Ниниди генә уеннар уйлап чыгармый ул. Ул безне бик купкә
өйрәтте. Яхшыны яманнан аерырга да, хезмәт һәм иҗат шатлыгын тоярга да,
фикерләү сәләтен үстерергә дә. Бездән чын шәхес  тәрбияләргә бәтен көчен бирде.
Ул укытучы гына түгел, ә артист та, язучы да!

Укытучы булу җиңел түгел. Ул зур сабырлык, балаларга
карата олы мәхәббәт һәм сайлаган һөнәргә карата чиксез бирелгәнлек таләп итә.
Укытучыдан башка беркем дә бер һөнәргә дә  өйрәнә алмый. Укытучы – барлык
һөнәрләргә  юл ачучы кеше. Киләчәктә нинди генә биеклекләргә ирешсәк тә,
уңышларыбзның башында укытучы торганын онытмыйк.  Алар балалар күңеленә нинди
орлык сала алса, хезмәтләренең  дә җимешләре шундый булачак. Мин укытучымны бик
яратам һәм хөрмәт итәм. Аңа авыр һәм мактаулы эшендә зур уңышлар, сәламәтлек  телим.

«Килгән чакта башка авырлык,
Җитми калса көч я сабырлык,
Сиздермичә ярдәм иткәнсез —
Сез иң күркәм кеше икәнсез”

Укытучы! Остаз! Мөгаллим! Бу сүзләргә күпме мәгънә салынган. Һәр кеше аңа үз төсмерен сала, үз буяуларына буый. Безгә бик еш кына тормышта “укытучысы яхшы булгандыр” дигән сүзләрне ишетергә туры килә, чөнки бала тормышында укытучының роле чиксез зур. Баласына битараф булмаган ата-ана, дөрестән дә, баласы өчен белемле, акыллы, тәҗрибәле, үз эшенә бирелгән остаз эзли. Бары тик үз үрнәгеңдә һәм үзеңне үрнәк итеп күрсәтеп кенә балага дөрес тәрбия биреп була. Бала үз укытучысына охшарга тырыша, аның кебек атлап йөри, аның кебек көлә, аныңча фикер йөртергә тырыша. Остазының сүзе, фикере – иң дөресе, иң акыллысы.
Укытучы! Ул — һәр һөнәргә юл башы. Бөек акыл ияләре дә, тиңдәшсез батырлыклар күрсәткән каһарманнар да, ачышлары белән танылган галимнәр дә, әдәбият, сәнгать, мәдәният әһелләре дә, ил башлыклары да ирешкән уңышлары өчен, беренче чиратта, үз укытучылырына , остазларына бурычлы.
Баланың беренче укытучылары ул – әти-әнисе, абый-апалары, туганнары. Минем дә дөньяга, кешеләргә, туган-якка, туган телгә булган карашымны әти-әнием формалаштырды. Алар үзләренең тормыш тәҗрибәләре, акыллы, ихлас киңәшләре белән һәрчак минем ярдәмчеләрем булдылар. Мин гомерем буе үземә көчле, нык терәк булган әти-әнием белән горурланып яшим.
Мәктәп бусагасын атлап керүгә, мине ачык йөз белән каршы алган беренче укытучым Зөлфия Низам кызы, укытучыларым Миңзифа Гыйльми кызы, Гөлия Низам кызы, Фирүзә Фазыл кызы, Харис абый мине үзләренең белемнәре белән генә түгел, килеш-килбәтләре, холык-фигыльләре, сөйләм әдәпләре, җылы карашлары, күңел пакълекләре белән сөендерделәр. Мин аларның авыр да, җаваплы да, мактаулы да һөнәрләренә сокландым, аларга охшарга тырыштым. Укытучы һөнәрен сайлавымда да аларның роле зур булды.
Талантлы укытучы үз белемен башкаларга бирә, авырлыкларны җиңеләйтә, бала күңелен аңлый белә. Минемчә, моның өчен укытучы булып туарга, гомерең буе укытучы булып яшәргә кирәк. Укытучы ул һөнәр генә түгел, ул – аның язмышы! Минем укытучыларым да нәкъ шундыйлар. Алар мине белем дөньясына алып керде, яхшыны яманнан аерырга, хезмәт шатлыгын тоярга өйрәтте.
Әйе, ничек кенә булмасын, һәр кешенең “менә ул чын укытучы” диярлек остазы бар. Ул аны еллар үткән саен сагынып искә ала, гомер буе аңа рәхмәт укый. Сүзләре эшләреннән аерылмаган хөрмәтле укытучыларым! “Мин сезнең алдыгызда түбәнчелек белән баш ияр идем” дигән рус шагыйре Н.А.Некрасов.
Укытучы булу җиңел түгел! Укытучы һөнәре — чын мәгънәсендә һөнәрләр һөнәре. Мөгаллим ул — гомере буе укый, өйрәнә, үзенең һәм укучыларының уңышларына чын күңелдән сөенә белүче, көчле ихтыярлы, сабыр кеше. Балаларны яратучы, хөрмәт итүче, барачак юлларында маяк булып торучы изге зат. Башкача мөмкин дә түгел, минемчә, чөнки ул ШӘХЕС тәрбияли. Укытучының үз “чәчү вакыты”, үз “урак өсте” бар. Аларның сабырлыгы аналар сабырлыгына тиң, юкка гына укытучыларны әниләргә тиңләмиләрдер.
Мин үземнең яхшы укытучы булуыма ышанам! Бала күңеленә изгелек орлыклары чәчкәндә, бөтен тормыш тәҗрибәмне, белемемне балаларга бирәм, күңел җылымны өләшәм. Мин чәчкән игелек, шәфкатьлелек орлыклары да тигез шытымнар бирә, үсә, тик алар корымасыннар гына иде. Аларны саклап калу — минем изге бурычым. Һәр баланың күңел түрендә чын мәгънәсендә УКЫТУЧЫ булып калсам иде.
“Җир йөзендә иң-иң матур теләкләрне,
Сорасалар багышларга кемгә, диеп.
Үзенә бик күп йөрәкләрне әсир иткән,
Укытучыга, дияр идем, башны иеп.”
(Лена Шагыйрьҗан.)

Минем яраткан укытучым.

Укытучы! Мөгаллим!

Бу сүзләрне ишетүгә, минем күз алдыма бер кулына китап, икенче кулына акбур тоткан ягымлы, мөлаем апа, абый килеп баса. Менә ул үзенә төбәлгән самими күзләр алдында һич тә каушамыйча дәрес бирә. Аңа таба күпме сораулы күзләр төбәлгән! Алар үзләрен кызыксындырган сорауларга җавап көтәләр.

Миңа белем серләрен төшендерүче укытучыларымның һәммәсен “Иң гүзәл кешеләр”, дип атыйм.

Иң гүзәл кеше –укытучы. Барысына түзүче, ягымлы тавышлары белән безне иркәләүче, тыйнак , таләпчән, һәммәбез белән уртак тел таба алучы, күңелебезне күтәрүче, кәефсез чакларыбызны сизеп алып ярдәм итәргә тырышучы мөгаллимнәр эшли безнең мәктәптә. Шуларның берсе Илүзә Дәлиф кызы.

Ул безнең сыйныфта татар теле һәм әдәбияты дәресләрен укыта. Үзенең көләч йөзе, ягымлы күз карашы һәм тыныч тавышы белән барыбызны да үзенә каратты, күңелләребезгә ачкыч тапты. Менә шулай зур сабырлык белән безне белем диңгезенә алып кереп китте.

Илүзә Дәлиф кызы дәресләрне мавыктыргыч, кызык итеп алып бара белә. Авыр темаларны да җиңел һәм аңлаешлы итеп ачып бирә. Ул безнең арабызда берәр нинди аңлашылмаучанлык килеп чыгуын, авырып китүебезне яки кәефсез чагыбызны бик тиз сизеп ала. Һәрвакыт игътибар белән тыңлый, юата, ярдәм итә.

Ул безнең тырышканны күреп, мактый, кирәкле урында ачулана да белә. Кызганычка каршы без кайчакларда үзебезнең билгеләребез белән аның күңелен дә төшерәбез, әмма аларны шундук төзәтергә дә тырышабыз. Ә инде “4”ле, “5”леләр алган көнебез безнең өчен зур шатлык. Иң кызыгы шунда — “Тырышып укысагыз, “5”леләр алсагыз, ул сезнең миңа бүләгегез”, -ди. Әлбәттә, һәр укытучыга укучылары үз фәненнән яхшы билгеләр алганда бик тә күңелле. Мин дә яраткан укытучымны үземнең яхшы укуым белән сөендерергә тырышам.

Ул шундый матур итеп безгә шигырьләр,хикәяләр укыган да, үзеңне шул шигырьләрдәге бакчаларда кебек итеп хис итәсең. Язучыларның тормыш юлын һәм иҗатын өйрәнгәндә төрле презентацияләр кулланып безнең игътибарны үзенә җәлеп итә. Ничек кенә барысына да өлгерәдер?

Менә шушы сыйфатлары өчен мин укытучымны бик яратам һәм аңа ныклы сәламәтлек, авыр эшендә зур уңышлар телим.

Павлова Валерия

Укытучым – илаһи зат! (нәсер)

Зәңгәр томаннар артыннан сизелер –сизелмәс кенә кояш нурлары ал нур булып сузыла. Шушы нәзек нурлар томаннарны, әйтерсең лә эретеп юкка чыгара. Җиһан яктырып, кояш нурларына күмелә. Җылылык, иркенлек, әйтеп-аңлатып бетермәслек рәхәтлек күңелне иркәли.

Кояш нурына тиң сез, Укытучым! Бала күңелендәге шик-шөһбәләрне таратып ак юл сызасыз.

Әнием укытучы булгач, бу һөнәр ияләренең, өйгә кайткач та, күпме көч түгеп тырышуларын, укучыларының уңышларына –шатлануын, арттарак калучылары өчен борчылуларын аңлап үстем мин. Һәр укучыга аерым биремле карточкалар эшләве, дәфтәрләр тикшереп утыруы белән дә кечкенәдән үк яхшы таныш мин.

Укытучыларымны әнием кебек яратам, хөрмәт итәм. Үземнең беренче укытучым, Сәрия Җәвит кызының, һәр сүзен, һәр хәрәкәтен әнием белән чагыштыра идем. Чыннан да, изге һөнәр ияләре үз эшләрен чын күңелдән яраталар икән.

Еллар узган саен, аларның маңгайларындагы тирән буразналар арта, күз төпләрендә җыерчыклар арта. Олыгайса да безнең күңелләрдә яшь булып калучылар алар…

Шулай беркөнне безнең сыйныфны әни укытты. Шул көндәге каушавымны әле хәзер дә онытмыйм. Әни дияргә дә, апа дияргә белмичә, кул күтәреп утырам. Дәрестә актив катнашырга тырыштым. Кайткач: “Яхшылап җавап бирмәдең”,-дип әйтмәсә ярар иде дип, борчылганым хәтердә. Әлеге дәрестә тиешенчә җавап бирмәсәм, әниемә дә кыен буласын аңлый идем мин… Юк, юк, алай гына түгел, әле хәзер дә аның йөзенә кызыллык китермәскә тырышам. Без тәрбиясез булсак, аңа да бик авыр булачак бит.Укытучы укыта, тәрбияли. Ә өйдә үз баласы белән утырырга, бераз иркәләп алырга вакыты бармы аның? Бөтен тырышлыгын үз укучыларына биргән укытучы-ананың баласы булганнар гына аңлый икән аны.

Укытучы -илаһи зат. Ул канатланып дәрес бирә. Аның һәр сүзен йотлыгып тыңлыйсы да тыңлыйсы килә.

Гарифуллин Ильмир

Татарча сочинение “Укытучым”

Сочинение на татарском языке на тему “Укытучым”Һөнәрләр бик күп, аларның төрле һәм кызыклы булуы турында һәркем белә. Ләкин бу һөнәрләргә өйрәтүчеләр кемнәр соң? Әйе, училище, техникум, институт, университет дигән уку йортлары бар. Ә аларга кадәр укый торган белем йорты − мәктәп. Балалар җиде яшь тулгач, мәктәпкә киләләр. Менә шушыннан башлана инде һөнәр ияләренең тамыры. Ә шушы яшь, ныгымаган тамырларга су сибүче кешеләр − укытучылар. Алар бу тамырларны ныгыта һәм зур агач булып үсәргә булыша. Минем әйтәсе килгән сүзем дә шушы кешеләрнең берсе турында.
Ул − минем укытучым. Аның мине беренче тапкыр каршы алуы бүгенгедәй хәтеремдә. Әйткән сүзләре әле дә колагымда яңгырап тора: “Исәнме, матурым, без сине яратабыз”.
Ул − бик әйбәт укытучы. Гадел һәм түземле, тыныч һәм ягымлы. Безне ярата һәм безнең әйбәт булуыбызны тели. Безнең уңышларга сөенә, кайгыларыбызны уртаклаша.
Дәресләрне дә бик күңелле итеп үткәрә ул. Аңламаган темаларны кат-кат аңлатырга да вакытын кызганмый. Аның белмәгән нәрсәсе юк, бөтен сорауларга да җавап таба. Һәрберебезнең хәленә керә белә.
Без мәктәп тормышындагы һәрбер эшкә катнашабыз һәм югары урыннар яулыйбыз. Моңа да безне укытучыбыз әзерли. Нинди генә кызыклы уеннар уйлап чыгармый ул. Укытучы гына түгел, ә артист та, язучы да!
Укытучы менә шундый оста һөнәр иясе икән ул! Мин укытучымны бик яратам!Еще сочинения на татарском языке со схожей к “Укытучым” тематикой (перейти к сборнику татарских сочинений нашего сайта)