Сочинение про подругу на татарском

Сочинение по татарскому на тему моя подруга Мою подругу зовут ангелина ей 16 лет.

Она небольшого роста, зеленые глаза и светлые волосы.

Она очень веселая, умная, красивая.

Я люблю ее за понимание, честность, доброту.

Я знаю, что она всегда поможет мне в беде.

Мне нравится с ней общаться, отдыхать.

Время с ней летит быстро, потому что она очень веселая!

Пожалуйста переведите.

Я хочу рассказать о своей подруге. Ее зовут Лера. Она самая красивая, добрая, умная девочка. Мы начали дружить еще в первом классе, всегда с тех пор сидим за одной партой, все свободное время тоже проводим вместе. Мне так хорошо и легко с Лерой!
      Лицо у Леры круглое, румяное, нос немного вздернут. Светлые русые волосы  вьются над высоким чистым лбом. Лера часто поправляет их рукой. 
     Лера очень много читает, занимается музыкой. Меня привлекает в ней внимательное отношение к людям, добрый и веселый нрав. Поэтому и сама Лера кажется мне очень симпатичной. Я рада , что у меня такая подруга.

а это про маму если что

Минем әниемнең исеме … (имя мамы). Аңа …(сколько лет) яшь. Минем әнием …( там-то там-то) … (кем работает) булып эшли. Минем өчен әнием дөньядагы иң матур кеше. Аның кузләре … (цвет глаз) төсле, кап-кара керфекләр белән сызылган. Чәчләре бик озын, … (цвет волос) төсле. Мин әниемне бик яратам, чөнки минем өчен аннан да кадерлерәк кеше юк. Әнием бик оста ашарга пешерә. Дөньяда аның ризыгыннан иң тәмлесе юктыр. Мин начарлык эшләсәм дә ул мине шулай ук ярата. Ул һәр кешегэ булышырга тырыша. Һэр кеше өчен эни — иң кадерле кеше. Мин дә әниемне иң яхшы, иң матур, иң әйбәт кеше дип шутлыйм.

Минем бар дустым балачак. Аның исемем Настя һәм аңа 14 яшь. Ул бик зур һәм матур кыз. Аның яшел күзләре һәм темные чәч. Без таныш аның белән балалар бакчасыннан бирле. Ул күңелле һәм игелекле.Һәрвакытта да мине хуплый. Ул шат ярдәм итә беде. Ул бик верная һәм беркайчан да бросит мине бер. Мин яратам үз подругу Настю.

Светило науки — 18 ответов — 40 раз оказано помощи

Чын дус дип кемне әйтеп була соң? Үзенең эшләре белән дуслыкны исбатлаган кешене генә дус дип әйтеп була. Ә дуслык турында күп сөйләшеп тә, эшләре белән аны исбатлый алмаган кеше иптәш яки таныш дип кенә санала, минемчә.  Әгәр дә Илшат минем чын дустым икән, мин аңа нинди генә сорау белән мөрәҗәгать итсәм дә, ул мине кире какмас. Чын дус тагын сорамыйча да, үзе белеп тә булышыр. Мин моны күп тапкырлар сынадым инде. Балык тоткандагы бер хәл искә төшә.  Җәйге каникулларда без күл буена барган идек. Балык тотканда, суга кергәч, аягым пыяла ватыгына киселде. Суда вакытта авыртуны тоймаган идем, ярга чыккач, аяк авырта башлады, шаулап кан да ага. Шунда Илшат белән нәрсә булды дисезме? Ул башта бик агарынды, чөнки минем өчен курыккан икән. Шунда ук миңа беренче ярдәм күрсәтә башлады. Үзенең күлмәгенең бер җиңен ертып алды да минем яраны бәйләп куйды. Шуннан соң без кайтырга булдык. Ә мин киселгән аягыма бөтенләй баса алмый идем. Шунда Илшат мине үзенең җилкәсенә күтәреп алып китте. Әлбәттә, без алай озак бара алмадык. Чөнки мин аңа караганда күпкә авыррак. Бераздан мин үзем дә атлый ала башладым. Әмма ул, аннан соң да юл буе мине күтәрешеп, булышып кайтты. Бик авыр булса да, ул гел миңа булышып атлады. Чын дус менә шундый була ул!