Укытучы булу авыр хезмэт сочинение 6 класс

Укытучы һөнәре

9сыйныф укучысы Таҗиев Илнур

Һөнәрләрнең бар җайлысы,һөнәрләрнең бар яхшысы,һөнәрләрнең бар авыры…Ә укытучы хезмәте — изге һөнәрләрнең берсе.Шулай булмыйча мөмкин түгел,укытучы шәхес тәрбияләүче,үзенең беренче адымын ясаучы,укучыга юл күрсәтүче.Укытучы — ул юк кына “ташбаш малай”ны да игътибар белән кадерләп багучы, өметсез “сәләтсездән”дә,имансыз “юньсездән”дә җан җылысын җәлләмичә,һәрберсен шәхес итеп танучы.Әйе,хөрмәтле остаз белән бергә,аңа таянып ясалган беренче адымнар күпләргә тормышта үз юлларын салырга ярдәм итә.Үзе тәрбияләп, “зур тормышка” озаткан балаларның уңышларын,бөртекләп,барлап торган педагогның акыллы да,матур да фикерләре һәр укучының күңелендә урын ала.Ә укытучы күңелендә-горурлык хисе.Бакчачы гөлбакчада үскән гүзәл гөлләре белән мактангандай,чын укытучылар да чәчәкләре җимешләнгән укучылары белән соклана.Шулай булмый ни,бер бала тәрбияләп үстерү генә дә ни тора,ә дистәләгән-йөзләгән нарасыйны җәмгыятькә кеше итеп әзерләп бирү күпме көч,күпме сабырлык,никадәр нур сорый?! Шул фидакарьлек,күңел юмартлыгы элек-электән аерып торган бит инде аларны! Аларның изге күңеллелеге алиһәдәй бөек,әнидәй якын кеше дәрәҗәсенә күтәрә.Ә без,укучылар,үз чиратыбызда,үзебез ирешкәннәрне алар алдында горурланып күрсәтергә,алар белән уртаклашырга ашыгабыз.

Ю.Гагарин,М.Шәймиев кебек бөек шәхесләрне укыткан укытучыларның “Бу минем укучым!” дип горурланырга хакы бар,әлбәттә.Башка бер һөнәр иясенә мондый хокук бирелмәгән.Ә укытучы-җир йөзендәге һәрбер кешенең маягы,әйдәп баручысы.Әнә шуңа күрә бөек акыл ияләре дә,тиңдәшсез батырлык күрсәткән каһарманнар да,ачышлары белән дөньяга танылган галимнәр,атаклы сәнгать,әдәбият әһелләре дә,ирешкән уңышлары турында сүз чыккач ,иң беренче чиратта үзләрен хәреф танырга өйрәткән,зур тормыш юлына чыгарган укытучыларын, остазларын олы хөрмәт һәм ихтирам белән искә алалар.

Хәзер-яңарыш чоры,фән көннән-көн алга бара,укытучы кешегә зур бурыч йөкләнә.Укытучы,беренчедән,ул “олы йөрәкле” шәхес булса,икенчедән,ул-кемнеңдер әнисе,тормыш иптәше.

Мин аңлыйм,укытучыга да авыр,эшләре дә бетмәс-төкәнмәс.Һәр баланы үчтекиләп утырырга да вакыты юктыр.Әмма,шулай булса да,нинди генә заманча,җиһазландырылган сыйныф бүлмәсендә дәрес үтсә дә,йомшак телле,көләч йөзле,күркәм холыклы,белемле укытучы апабызны күрәсем килә.

Табигатьнең гаҗәеп матур вакыты-әбиләр чуагы.Төсләрнең байлыгыннан,чуарлыгыннан, җетелегеннән күзләр камаша.Әйләнә-тирәдәге матур җиһанның  бер мизгеле-ул Белем бәйрәме.1нче  сентябрь-һәрбер кеше күңелендә якты хисләр белән саклана.1нче сентябрь,1нче сыйныф,1нче мәктәп,1нче укытучы-онытылмас мизгелләр.Һичшиксез,бу минутлар унбер ел дәверендә кабатланып тора,ә беренчесе аның кабатланмый,ул күңелдә саклана.Шундый хисләр уяткан кешеләремнең берсе-татар теле һәм әдәбияты укытучысы Энҗе Сәрвәровна турында язасым килә.Ул безгә туган телебез,әдәбиятыбызның  асылына  юл ярды. Энҗе Сәрвәровна безгә үзенең ничек итеп укытучы һөнәрен сайлавы турында кызык итеп сөйләгән иде. “Мин кечкенәдән укытучы булырга хыялландым.Курчакларны рәткә утыртып,аларга үземчә “белем” бирә идем.Миңа бу һөнәр бик җайлы күренә иде”,- дигән иде дәресләрнең берсендә. Энҗе Сәрвәровна-минем яраткан укытучыларымның берсе.Һәр яңа теманы кызыклы итеп безгә җиткерә, дәресләрдә яңа алымнар куллана.Ул безне аңларга тырыша,безнең белән уртак тел таба белә.Укытучы һөнәре беренче карашка җиңел булып тоелса да,бу хезмәт бик зур җаваплылык таләп итә.Укытучыга һәрвакыт заманча булырга,белемен үстерергә,тәҗрибәсе белән уртаклашырга да вакыт таба алырга кирәк — бу заман таләбе.Укытучым — Энҗе Сәрвәровна – барсына да үрнәк:ул дәресләрен дә оста итеп оештыра,иҗади эзләнә,үзенең һөнәри осталыгын да күтәрә,икенче югары белемен дә ала,хәтта журналларга үзенең мәкаләләрен дә язарга өлгерә.2010нчы Укытучы елы Энҗе Сәрвәровна өчен бик уңышлы башланды.Ул “Мәгариф” журналының Дипломы белән бүләкләнеп, “Иң яхшы мәкалә авторы” дигән исемгә лаек булды.Мин аны чын күңелдән котлыйм.Үзенең әйтүенчә,әти-әнисеннән күчкән тырышлык, максатка омтылучанлык сыйфатлары — Энҗе Сәрвәровнаның гомерлек юлдашлары.Шушы ук сыйфатларны ул бездә дә тәрбияли.Ул сүз белән түгел, ә тырыш хезмәтенең нәтиҗәләре, уңышлары үрнәк булып тора.Урын кешене бизәми,кеше урынны бизи, ди халык мәкале.Нинди генә бәяләр алса да,ул искиткеч гади, кече күңелле укытучы минем өчен.Аның белән һәрвакыт борчыган соравыңа җавап табып,уй-хисләрең,кичерешләрең белән уртаклашып,күңелеңә кирәкле җавапны таба аласың.

Минемчә,ил башында торучы кешеләр,укытучы хезмәтенең абруен,миссиясен тирән аңлыйлар.2010нчы ел – Укытучы елы дип Президентыбыз Указы белән кабул ителгән икән,бу инде укытучы һөнәренең – иң кирәкле,иң гуманлы икәнлеген тагын бер кат раслый.Шуңа күрә,һәр ел укытучы елы булырга тиеш,чөнки укытучы җәмгыятьнең киләчәген әзерли.Укытучы илебезнең киләчәген кайгырта,ил һәм милләт гаме белән яши,шәхси тормышын мәктәп тормышыннан аерылгысыз итеп күрә.Укытучы хезмәте-сайлагын һөнәр генә түгел,бу-укытучы шәхесенең сайлаган язмышы да.

Григорьева Арина 8в класс

МБОУ “Васильевская средняя
общеобразовательная школа №2

ЗМР РТ»

Учитель:
Хисамеева Зульфия Анваровна
«… Ул минем укытучым»

Җир йөзендә
иң-иң матур теләкләрне,

                                                              
Сорасалар, багышларга кемгә, диеп.

Әсир иткән
үзенә бик күп йөрәкләрне

                                                              
Укытучыма, дияр идем, башым иеп.”

         Җир 
йөзендә  бик  күп  һөнәрләр  бар.  Шулар  арасында  укытучы  һөнәре    бик 
авыр, бик  җаваплы, ләкин  иң  дәрәҗәле  һөнәрләрнең  берсе  булып  тора. Җир
йөзендә яшәгән һәр кешенең язмышы укытучыга бәйле.   

Укытучы хезмәте авыр да, җаваплы да,
кызыклы да. Ул зур сабырлык, түземлек, күпкырлы белем, зыялылык, балаларга
карата олы мәхәббәт һәм сайлаган һөнәргә чиксез бирелгәнлек  таләп итә.  Кешелекнең
киләчәге — укытучылар кулында. Алар балалар күңеленә нинди орлык сала алса,
хезмәтләренең дә җимешләре шундый булачак. Кешелекнең киләчәге —
укытучылар кулында.

 Безнең мәктәбебездә иң яхшы укытучылар эшлиләр. Алар
арасында татар теле укытучысы – Хисамеева Зөлфия Әнвәровна. Ул һәр вакыт
игелекле, гадел,игътибарлы, ягымлы, түземле кеше. Татар теле дәресләрен бик
кызыклы үткәрә. Дәрес саен – яңа ачышлар! Татар теленең  матурлыгы, байлыгы
белән таныштыра. Дәресләрдә без күп кирәкле мәгълүмат алабыз, татарча матур
итеп сөйләшергә өйрәнәбез.

Минемчә, иң мөһиме: Зөлфия Әнвәровна безнең белән
тигез аралаша. Шуның өчен без үзебезне өлкән, җаваплы хис итәбез. Бер беребезгә
игътибарлы, ярдәмчел булырга тырышабыз. Татар теле дәресләре һәрвакыт кызык һәм
күңелле үтә.  Минемчә, мондый дәресләр һәм мондый укытучылар гына булганга күрә
укучылар рәхәтләнеп укыячаклар, белем алачаклар!

Мин рус милләтеннән булсам да, татар теле дәресләренә
рәхәтләнеп йөрим һәм татар телен кызыксынып йөрәнәм. Укытучыма нык сәламәтлек,
эшендә уңышлар телим һәм яхшы, акыллы укучыларны күбрәк телим! Гаиләләрегезгә
татулык, тынычлык һәм муллык юлдаш булсын!

Сез- иң мәртәбәле Кеше,

Сез- иң чын Укытучы.

Шәкертем кеше булсын дип

Утлы күмер йотучы.

(Э.Шәрифуллина)

Эссе “ Укытучы булу җиңелме ? “

Җир йөзендә иң – иң матур теләкләрне

Сорасалар, багышларга кешегә, диеп,

Үзенә бик күп йөрәкләрне әсир иткән

Укытучыга, дияр идем, башым иеп.

(Лена Шагыйрьҗан)

Укытучы кеше тормышында зур урын алып торучы шәхес. Электән үк мөгаллимлек хезмәте иң дәрәҗәле, иң абруйлы һөнәр булып саналган.

Халыкка аң – белем тарату юнәлешендә мәгърифәтчелек хәрәкәтенең роле зур була. Шуның тәэсирендә мәдрәсәләр ачылган. Безнең төбәктә Акъегет мәдрәсәсе шул чорда уңышлы эшләп килгән мәдрәсәләрнең берсе булган. Кешенең табигате шундый: ул сабыйлык чорыннан ук белемгә омтыла. Белем үрләрен яулау зур һәм катлаулы хезмәт. Бу максатка ирешү юлларында укытучы – төп фигура.

Күңелләргә ак нур сызып, якты эз калдырган укытучы образы кешене гомере буе озата бара. Балачакның садә мизгелләре мәктәп елларында кала. Бу чор белән бәйле хатирәләрнең үзәгендә — укытучы. Бала күңеленә укытучы ничек үтеп керә соң?

Әлбәттә, укытучының бала җанлы, кешелекле, зыялы, ярдәмчел, тырыш, акыллы булуы аша. Укытучы һәм укучы арасындагы үзара мөнәсәбәтләр , бер- береңә ышану һәм эчкерсез булуга нигезләнгән булырга тиеш. Бары тик шул чакта гына укытучы укучының күңелен яулый ала. Тәрбия һәм белем бирү эшчәнлегендә бу мөһим алшарт булып тора.

Хәзерге заман укытучысы — ул укучыларны туган телебез аша әдәбият, сәнгать дөньясына алып керүче, туган телебезнең матурлыгы аша милли үзаң, туган җиребезгә мәхәббәт һәм әхлак сыйфатлары тәрбияләүче кеше. Бу максатка ирешү юлында укытучының үз белемен күтәрү, укыту- тәрбия алымнарын камилләштерү һәм тәҗрибә туплау зур әһәмияткә ия.

Даими рәвештә яңа методларны, технологияләрне үзләштерү, иҗади эзләнүләр, укучылар белән эш формаларын төрләндерү – бу бурычларны

гамәлгә ашыруда аңа ярдәм итүче төп фактор.

Укытучы дәрестә яңа белем бирү белән генә чикләнмичә, алдагы белем- күнекмәләренә таянып һәм иҗади — эзләнү методы аша укучыларны мөстәкыйль рәвештә проблеманы чишү мәсьәләсенә этәргеч бирергә тиеш.

Хәзерге заман укытучысы укучының бу уңышларына объектив бәя биреп, үз эшенең нәтиҗәләре белән горурлану һәм шатлану хисләрен кичерә. Бу үз чиратында укучыны фикер йөртергә өйрәтүдә катлаулы хезмәт нәтиҗәсе.

Туган тел һәм әдәбият дәресләрен заман таләпләре югарылыгында үткәрү, белем һәм тәрбия бирү процессында укучыларга индивидуаль якын килү, сәләтле балалар белән эшләү программасын булдыру – болар барысы да фәнгә кызыксыну уятуда зур роль уйный. Бары тик фәнгә карата мәхәббәт булганда гына, конкурслар, олимпиадалар, зыялы кешеләр белән очрашулар, атналыклар һәм бик күп төрле класстан тыш чаралар үткәрергә мөмкинлек туа.

Ачасыр мәктәбендә дә бу юнәлештә зур эш алып барыла. Әдәби атналыкларда “ Сәнгатьле шигырь уку” конкурслары, тематик викториналар, драматургларның әсәрләрен сәхнәләштерү, якташ язучыларның әсәрләре буенча фәнни – гамәли конференцияләр уздыру, мәктәп күләмендә олимпиадаларда катнашу, төбәкара, республикакүләм бәйгеләрдә катнашып призлы урыннар яулау хәзерге заман таләпләренә җавап бирерлек нәтиҗәле эш алымнары булып тора. Бу уңышка бары тик хезмәтеңне яратып һәм күңел биреп башкарганда гына ирешеп була.

Ә хәзерге заман укытучысына тормыш нинди генә таләпләр куймый? Укытучы шул сынауларны җиңәр өчен үзендә илаһи көч табарга тиеш. Бары тик нык ихтыяр көче, туган телгә, туган җиргә мәхәббәт, үз кыйблаңнан тайпылмыйча хезмәт итү – болар барысы да хәзерге заман укытучысын характерлый торган сыйфатлар. Ә менә андый укытучылар булганда милли мәгарифебезнең киләчәге якты һәм өметле булыр.

Укытучы… Мәктәптә, уку йортларында белем бирүче, нинди дә булса фән алып баручы, фикерләүче, җәмәгать эшлеклесе, тормышта балаларга үз юлларын табарга булышучы һәм алардан дөньяга караш, инанулар тәрбияләүче, үзенең яшәү тәҗрибәсе белән аерым шәхес тәрбияләүдә тирән эз калдыручы, бала күңеленә иң якын кешене — УКЫТУЧЫ дип атыйлар.

Авыр юлны халкы белән бергә үткән,

Һәм язмышын халкы белән уртак иткән,

Иле белән бергә кайнар сулыш алса,

Кеше җирдә көчле рухлы булып кала…

                                                                      
 Балачагым минем һаман истә,

                                                                  Әйтерсең
дә барсы булган кичә.

                                                                  Укытучым
мине каршы ала:

                                                                  “Әйдә,
укырга,-дип –сабый бала!”

   
Аяк астында шыгыр-шыгыр кар шыгырдаганы ишетелә. Мин кулларыма китап
–дәфтәрләр тутырылган сумкамны тотып эшкә ашыгам. Үзем соңга калмыйм дип уйлыйм,
ә үзем cәгать укларын артка күчереп, кечкенә чагымны искә төшерәм. Әйтерсең лә, эшкә түгел, укырга китеп барам.

Мин кечкенә чактан ук укырга
яраттым. Авылда мәктәп күршедә генә булгангамы, минем гел мәктәпкә китап укырга
керәсем килә иде.Алты яшьлек чакларымны бүгенгедәй яхшы хәтерлим.Әнием эштән
кайту белән, мин әниемнән мәктәпкә алып керүен сорый идем. Әнием укучыларның
дәресләре тәмамлангач кына мине мәктәпкә алып керә иде.Ә анда шундый матур,
мөлаем йөзле  укытучы апа безне каршы
алып, миңа математика һәм әлифба китаплары биреп чыгара иде.Мин шул китапларны
һәрбер битен берәмтекләп карап чыга идем.Нәрсәдер аңлаган булып, әниемне дә
шатландыра идем.Өйдә бер үзем генә калганда: аюларымны,курчакларымны утыртып
куеп, алар белән укытучы булып та уйнап ала идем.

  Мәктәп елларында миңа иң яхшы укытучылар белем бирде. Татар
теле һәм әдәбияты укытучым Айдарова Лира Идрис кызының дәресләрен аеруча көтеп
ала идем. Аның дәресләрдә өйрәнгән барлык 
шигырләрне яттан сөйләвенә исем китә иде. Никадәр сәнгатьлелек,  тәннең һәрбер күзәнәгенә үтеп керердәй көчле
аһәң… Укытучымның әлеге сыйфатлары мине тагын да ныграк мөгаллим булырга
дәште. Мин һәрвакыт : “Татар теле һәм әдәбияты укытучысы булсам, иң зур бәхет
шул булыр !”-дип уйлый торган идем.Әлбәттә, бәхет-күпкырлы төшенчә. Бар
көчеңне, булдыклылыгыңны яраткан һөнәреңә багышлау, уңышларыңа куану, методик
табышлар белән эшчәнлекне яңарту, балаларның рухи дөньясын баету бәхет түгелме?                                                           

         Һөнәрләрнең ниндиләре генә юк.
Һәр кеше үзенә якынын сайлый ала. Һөнәрләрнең иң асылы- укытучы. Минем язмам һәр
һөнәрнең дә башлангыч нигезе булган-укытучы турында . Укытучы дигән бөек исемне
һәрбер кеше дә йөртә алмый. Минемчә, аның өчен табигать биргән зур илаһи көч,
сабырлык, зирәклек һәм акыл тирәнлеге, өмет, ышаныч һәм ныклы иман кирәк.
Гомер-гомергә укытучы маякчы, җитәкләүче, кеше гомеренең бизәкчесе булып
санала. Ул бөтен гомерен яшь буынга белем һәм тәрбия бирүгә багышлый. Ул сабый
күңелендә игелекле, гаҗәеп кешелекле, якты күңелле җан, гомер буе остаз да,
үрнәк тә булып кала.

  Укытучы-
катлаулы да, мактаулы да, шул ук вакытта кирәкле дә һөнәр иясе. Укытучы!  Мин
унберенче классны тәмамлагач, укытучы һөнәрен үзләштерергә булдым һәм теләгем тормышка ашты. М.Акмулла исемендәге Башкорт дәүләт педагогия университетының татар теле һәм әдәбияты факультетын тәмамлап диплом алдым.

Бүгенге көндә 21 нче гасыр укытучысынан
педагогик культура һәм педагогик фикер йөртү таләп ителә. Заман белән бергә
атлыйм дисәң, бер генә адымга да артка калу килешми. Мин шуңа күрә үземнең
дәресләремдә электрон укыту ярдәмлекләреннән, интернет-ресурслардан киң
файдаланам, укучылар белән берлектә эзләнү-тикшерү эшчәнлеген оештырам, белем
сыйфатын бәяләү өчен компьютер тестларын кулланам. Компьютер технологияләрен һәр
дәрестә актив куллану яхшы нәтиҗәләр бирә, укучы шәхесен һәрьяклы үстерү өчен
ярдәм итә. Татар теле һәм әдәбияты буенча программада каралган материалны
нәтиҗәле үзләштерүгә мин эшчәнлекнең төрле төрләре аша ирешәм.

Замана укучысына әзер белемнәрне үзләштерү
һәм тиешле күнекмәләр булдыру гына җитми. Иҗади, мөстәкыйль, җаваплы булырга
өйрәтү бурычы барлыкка килде. Укыту материалының эчтәлеген һәр укучының
сәләтенә туры килерлек итеп сайларга һәм төзергә кирәк. Шуңа күрә
семинар-дәрес, презентация-дәресләр үткәререгә тырышам.
Дәресләремдә индивидуаль һәм дифференциаль укытуга аерым урын бирәм. Шул
максаттан экскурсияләр, рольле уеннар кебек иҗат дәресләре нәтиҗәле була. Өй
эшен мин укучыларның сәләтенә һәм мөмкинлекләренә туры китереп индивидуаль
бирергә тырышам.

 Яңалыклар
заманы укытучысына  таләпләр катгый: бала
мөстәкыйль фикер дә йөртә белсен, аны ачык итеп дәлилләсен, эшен дә дөрес
оештырсын, лидерлык сыйфатлары да анда чагылыш тапсын. Яңага күчү бик авыр,
күнекмәгән эшне башкару, бигрәк тә үзеңне үзгәртеп кору авырлык белән
бара.  “Кем фәнне өйрәнеп,  аны эшкә җикмәгән икән, шул җирне сөреп орлык
чәчмәгәнгә тиң,”- ди Саяди.

 Әлбәттә,
замана күзлегеннән чыгып караганда һөнәрем җиңел түгел, ләкин үз эшеңне яратып
башкарсаң, һәр иртәдә ашкынып мәктәпкә килсәң, балаларның зур ышаныч белән сиңа
төбәлгән карашларын күрсәң, барлык арулар югала, һәм хезмәтеңнән канәгатьләнү
тойгысы, шатлык хисләре чолгап ала. Хәзерге кеше дөнья белән үзенең белеме аркасында
гына идарә итә ала.Адәм баласы күп кенә нәрсәләрдән башка яши ала, ә менә
аралашмыйча яши  алмый.  Укучылар көн буе бер-берсенең аркасына карап
утырып, ничек сөйләшә белсен, ничек бүлдермичә тыңларга, кимсетмичә тәнкыйтьләргә
өйрәнсен?!

Балага
үзен шәхес итеп тойдыру,  ул эшләрдәй
эшләрне, беркем дә башка аннан яхшырак эшли алмаячагына төшендерү — минем төп
педагогик фикерем.

 Әлеге
технологиягә нигезләнеп эшләү укучыларны иҗади фикер йөртергә , мөстәкыйль
уйларга өйрәтә.  Бу өлкәдә минем
укучыларым арасында уңышларга ирешүчеләр дә шактый.

Укытучы!  Кем генә бу исемне зур
хөрмәт белән телгә алмый икән? Һәркайсыбызның иң матур хәтирәләре,
шатлык-борчулары, беренче дулкынланулары нәкъ менә мәктәп һәм укытучы белән
бәйле. Беренче тапкыр мәктәп бусагасын атлап кергән көннән алып, бала белән
янәшәдә аның укытучысы атлый. Бүген галим дә, ташчы да , иген үстерүче дә аның
олы исеме алдында баш ия, чөнки теләсә нинди һөнәргә юл башы укытучының
фидакарь хезмәте нәтиҗәсендә салына . Ул дөньядагы барлык матур сыйфатларны
үзенә туплаган. Киң күңеллелек, тырышлык, балаларга чиксез мәхәббәт,
намуслылык… Андагы сабырлык- аналар сабырлыгына тиң.

Уйлап карасаң , укытучы булу җиңел
түгел! Минем уйлавымча, чын мөгәллим булыр өчен гомер буе укырга, өйрәнергә, иң
мөһиме балаларны яратырга һәм хөрмәт итә белергә кирәктер, мөгаен. Үз һөнәреңне
яратып, хезмәтеңә күрә хөрмәтен дә тоеп яшәүдән дә зур бәхет бар микән?!

Татарча сочинение “Укытучы булсам”

Сочинение на татарском языке на тему “Укытучы булсам”Әнием миннән бервакыт кем булырга теләвем турында сорады. Мин югалып калдым, һөнәр сайлау бит ул − бик авыр һәм җаваплы адым. Дөньяда бик күп һөнәрләр бар. Кайсын сайларга?
Уйладым, уйладым да шундый фикергә килдем: укытучы булам. Укытучы һәрбер баланы укырга, язарга өйрәтә. Хәтта президентларны да укытучылар укыткан бит.
Укытучы булу җиңел түгелдер. Моның өчен бик күп белергә, балаларны яратырга һәм хөрмәт итәргә кирәк.
Шул көннән бирле, мин һәр көн укытучы булу турында уйланам. Кечкенә чагымны, беренче тапкыр мәктәпкә баруларымны искә төшердем. Күз алдыма балалар бакчасындагы тәрбиячеләрем, беренче укытучым килеп басты, һәм мин бер фикергә килдем: укытучы − иң мактаулы һәм иң намуслы хезмәт иясе. Укытучыдан башка беркем дә һөнәргә өйрәнә алмый. Укытучы − барлык һөнәрләргә юл ачучы кеше. Шуның өстенә, алар әле һөнәр генә түгел, ә тәрбия дә бирәләр. Ә мин нинди укытучы булыр идем соң?
Әгәр дә мин укытучы булсам, һәр укучымны ихтирам итәр идем, чөнки һәр кеше, шул исәптән, бала да − шәхес бит.
Укытучы булсам, мин дәресләрне кызыклы, балалар сулыш алырга да онытып, кызыксынып, игътибар белән тыңларлык итеп үткәрер идем. Мин аларга слайдлар, проекция экраннарында компьютер программалары күрсәтер идем. Бөтен биремнәрне принтерда яхшы кәгазьгә бастырып бирер идем. Һәрбер карточка темага туры килгән рәсемнәр яки фотографияләр белән бизәлгән булыр иде. Мин һәр укучының партасында компьютер торуын булдырыр идем һәм күпчелек биремнәрне өйрәтүче программалар рәвешендә бирер идем. Ә билгеләр икәү генә булыр иде: “үти алган” һәм “әлегә йомшаграк”.
Менә шундый укытучы булыр идем мин!Еще сочинения на татарском языке со схожей к “Укытучы булсам” тематикой (перейти к сборнику татарских сочинений нашего сайта)

«Килгән чакта башка авырлык,
Җитми калса көч я сабырлык,
Сиздермичә ярдәм иткәнсез —
Сез иң күркәм кеше икәнсез”

Укытучы! Остаз! Мөгаллим! Бу сүзләргә күпме мәгънә салынган. Һәр кеше аңа үз төсмерен сала, үз буяуларына буый. Безгә бик еш кына тормышта “укытучысы яхшы булгандыр” дигән сүзләрне ишетергә туры килә, чөнки бала тормышында укытучының роле чиксез зур. Баласына битараф булмаган ата-ана, дөрестән дә, баласы өчен белемле, акыллы, тәҗрибәле, үз эшенә бирелгән остаз эзли. Бары тик үз үрнәгеңдә һәм үзеңне үрнәк итеп күрсәтеп кенә балага дөрес тәрбия биреп була. Бала үз укытучысына охшарга тырыша, аның кебек атлап йөри, аның кебек көлә, аныңча фикер йөртергә тырыша. Остазының сүзе, фикере – иң дөресе, иң акыллысы.
Укытучы! Ул — һәр һөнәргә юл башы. Бөек акыл ияләре дә, тиңдәшсез батырлыклар күрсәткән каһарманнар да, ачышлары белән танылган галимнәр дә, әдәбият, сәнгать, мәдәният әһелләре дә, ил башлыклары да ирешкән уңышлары өчен, беренче чиратта, үз укытучылырына , остазларына бурычлы.
Баланың беренче укытучылары ул – әти-әнисе, абый-апалары, туганнары. Минем дә дөньяга, кешеләргә, туган-якка, туган телгә булган карашымны әти-әнием формалаштырды. Алар үзләренең тормыш тәҗрибәләре, акыллы, ихлас киңәшләре белән һәрчак минем ярдәмчеләрем булдылар. Мин гомерем буе үземә көчле, нык терәк булган әти-әнием белән горурланып яшим.
Мәктәп бусагасын атлап керүгә, мине ачык йөз белән каршы алган беренче укытучым Зөлфия Низам кызы, укытучыларым Миңзифа Гыйльми кызы, Гөлия Низам кызы, Фирүзә Фазыл кызы, Харис абый мине үзләренең белемнәре белән генә түгел, килеш-килбәтләре, холык-фигыльләре, сөйләм әдәпләре, җылы карашлары, күңел пакълекләре белән сөендерделәр. Мин аларның авыр да, җаваплы да, мактаулы да һөнәрләренә сокландым, аларга охшарга тырыштым. Укытучы һөнәрен сайлавымда да аларның роле зур булды.
Талантлы укытучы үз белемен башкаларга бирә, авырлыкларны җиңеләйтә, бала күңелен аңлый белә. Минемчә, моның өчен укытучы булып туарга, гомерең буе укытучы булып яшәргә кирәк. Укытучы ул һөнәр генә түгел, ул – аның язмышы! Минем укытучыларым да нәкъ шундыйлар. Алар мине белем дөньясына алып керде, яхшыны яманнан аерырга, хезмәт шатлыгын тоярга өйрәтте.
Әйе, ничек кенә булмасын, һәр кешенең “менә ул чын укытучы” диярлек остазы бар. Ул аны еллар үткән саен сагынып искә ала, гомер буе аңа рәхмәт укый. Сүзләре эшләреннән аерылмаган хөрмәтле укытучыларым! “Мин сезнең алдыгызда түбәнчелек белән баш ияр идем” дигән рус шагыйре Н.А.Некрасов.
Укытучы булу җиңел түгел! Укытучы һөнәре — чын мәгънәсендә һөнәрләр һөнәре. Мөгаллим ул — гомере буе укый, өйрәнә, үзенең һәм укучыларының уңышларына чын күңелдән сөенә белүче, көчле ихтыярлы, сабыр кеше. Балаларны яратучы, хөрмәт итүче, барачак юлларында маяк булып торучы изге зат. Башкача мөмкин дә түгел, минемчә, чөнки ул ШӘХЕС тәрбияли. Укытучының үз “чәчү вакыты”, үз “урак өсте” бар. Аларның сабырлыгы аналар сабырлыгына тиң, юкка гына укытучыларны әниләргә тиңләмиләрдер.
Мин үземнең яхшы укытучы булуыма ышанам! Бала күңеленә изгелек орлыклары чәчкәндә, бөтен тормыш тәҗрибәмне, белемемне балаларга бирәм, күңел җылымны өләшәм. Мин чәчкән игелек, шәфкатьлелек орлыклары да тигез шытымнар бирә, үсә, тик алар корымасыннар гына иде. Аларны саклап калу — минем изге бурычым. Һәр баланың күңел түрендә чын мәгънәсендә УКЫТУЧЫ булып калсам иде.
“Җир йөзендә иң-иң матур теләкләрне,
Сорасалар багышларга кемгә, диеп.
Үзенә бик күп йөрәкләрне әсир иткән,
Укытучыга, дияр идем, башны иеп.”
(Лена Шагыйрьҗан.)